Wygląd korpusu K-7 uległ nieznacznej zmianie w stosunku do modeli K10D/K20D. Ostrzejszych krawędzi nabrała obudowa lampy błyskowej i wizjera oraz prawa strona z kołem nastaw. K-7 nadal jednak wpasowuje się w linię lustrzanek Pentaxa zachowując główną linię korpusu i charakterystyczny układ przycisków.

Wymiary korpusu K-7 to 130.5 x 96.5 x 72.5 mm i w przybliżeniu odpowiadają one rozmiarowi lustrzanki K200D, czyniąc w ten sposób aparat bardziej kompaktowym.

Szkielet korpusu zbudowany jest ze stali nierdzewnej i lekkich stopów magnezu. Wykończenie przypomina natomiast to zastosowane w K20D. Mamy zatem korpus bardzo dobrze wykonany, tym bardziej, że zawiera 77 uszczelnień pomagających chronić elektronikę i mechanikę aparatu przed kurzem, deszczem i zimnem. Według producenta K-7 ma bez problemu pracować w temperaturze -10 stopni Celsjusza. Dobre wrażenie robią gumowe zaślepki zakrywające dostęp do większości gniazd oraz gumowa uszczelka przy klapie zasilania i pokrywie gniazda pamięci. Jedyny mały minus w całej obudowie, to wykręcana plastikowa zaślepka gniazda synchro analogiczna jak w Olympusie E-3, czy Nikonie D200. Wada takiego rozwiązania jest prosta. Prędzej czy później ta plastikowa nakrętka gdzieś się zawieruszy. Wystarczyło więc dać w tym miejscu pojedynczą gumową zaślepkę jaka zakrywa w K-7 gniazdo mikrofonu i byłoby po problemie.

Zasilanie i gniazda

Na spodzie obudowy znajdują się dwa gniazda. Zamykane na ''kluczyk'' jak w K20D gniazdo na nowy akumulator litowo-jonowy D-LI90 i zaślepione gumową zatyczką gniazdo na nowy grip D-BG4 (zasilany dodatkowym akumulatorem albo sześcioma bateriami AA). W zależności od częstości używania systemu Live View i lampy błyskowej, jedno ładowanie akumulatora wystarcza na wykonanie do 900 zdjęć.

Po prawej stronie od strony użytkownika znajdują się dwa gniazda: na kartę SD/SDHC i na wężyk spustowy. Slot na kartę SD zamykany jest jak w K200D plastikową zasuwaną klapką, zrezygnowano ze sprawiającego solidniejsze wrażenie zamknięcia na "kluczyk" jak w K20D i K10D. Gniazdko na wężyk spustowy zamykane jest natomiast wciskaną gumową klapką. Oryginalny wężyk ma oznaczenie CS-205. Dodatkowo aparatem można sterować zdalnie za pomocą pilota F o zasięgu do 4 metrów.

Po lewej stronie możemy znaleźć wkręcaną zaślepkę gniazda x-sync, wciskaną gumową zaślepkę gniazda mikrofonu i dużą wciskaną gumową klapkę zakrywającą złącza HDMI, PC/AV i wejścia opcjonalnego zasilacza sieciowego K-AC50.

Przyciski

K-7 ma zmieniony w znacznym stopniu układ klawiszy. Mimo iż użytkownicy lustrzanek Pentaxa nie narzekają, a nawet zachwalają pozorny minimalizm modeli K10D/K20D (mało przycisków ale szeroko konfigurowalne przednie i tylne pokrętło), to jednak tym razem producent postanowił wyprowadzić więcej funkcji z menu na klawisze nie rezygnując przy tym z możliwości dostosowania funkcji pokręteł do własnych potrzeb.

Co się zmieniło? Przede wszystkim znikły niektóre przyciski i wybieraki. Na nowym korpusie nie znajdziemy znanych z K20D przycisków Fn, bracketing i załączania stabilizacji matrycy. O ile te dwa ostatnie mogły łatwo i bez szkody dla komfortu pracy znaleźć się w menu, to brak przycisku Fn wskazuje iż zupełnie zmieniła się logika wykorzystania klawiszy i dostępu do funkcji. I tak jest faktycznie. Bowiem jednofunkcyjne klawisze kierunkowe z K20D zostały zastąpione dwufunkcyjnymi przyciskami, których pierwsza funkcja to odpowiednio: balans bieli, tryb pracy migawki, profile kolorów, tryb pracy lampy błyskowej a dopiero następnie wybór kierunku lewo, góra, prawo i dół. Dostęp do pozostałych funkcji, wcześniej uzyskiwanych z wykorzystaniem przycisku Fn lub wybierakiem, najłatwiej uzyskać poprzez wciśnięcie klawisza Info i wybór odpowiedniej pozycji.

A co doszło? Oprócz wspominanej już powyżej podwójnej funkcji klawiszy kierunkowych, na korpusie K-7 znajdziemy wyprowadzony przycisk uruchamiający tryb Live View oraz przycisk ISO.

Szczegółowe omówienie zacznijmy od pokrętła głównego na górnej ściance. W stosunku do K20D mamy tutaj dwie zmiany. Po pierwsze, aby przekręcić pokrętło należy wcisnąć i przytrzymać przycisk na środku. Ma to zapobiegać przypadkowym zmianom trybu pracy aparatu.

Po drugie, na samym pokrętle doszła jedna funkcja - piktogram kamery filmowej uruchamiający tryb filmowania. Pozostałe tryby czyli:

• zielony,
• P - Hyper Program,
• Sv - priorytet czułości,
• Tv - priorytet migawki,
• Av - priorytet przysłony,
• TAv - priorytet czasu i przysłony,
• M - tryb manualny,
• B - tryb Bulb,
• X - synchronizacja 1/180 sek.,
• User - ustawienia własne,

są identyczne jak w modelu K20D.

Poniżej pokrętła z wyborem trybów fotografowania znajduje się, podobnie jak w K20D, trójpozycyjny wybierak metody pomiaru światła. Chociaż określenie trójpozycyjny jest tutaj nieprecyzyjne. Wybierak działa bardzo źle i łatwo wybrać można nim pozycje skrajne - pomiar punktowy i matrycowy. Zatrzymanie się na środku w pozycji pomiaru centralnie ważonego jest natomiast trudne ze względu na brak wyraźnego kliknięcia. W praktyce niezbędne okazało się odrywanie oka od wizjera i sprawdzanie na ekranie LCD czy pomiar centralnie ważony został wybrany.

Po prawej stronie, na górze korpusu znajdują się: przycisk korekty ekspozycji, przycisk ISO do wyboru czułości, spust migawki wraz z wybierakiem umożliwiającym włączenie i wyłączenie aparatu, przednie pokrętło.

Na tylnej ściance po lewej stronie układ klawiszy zmienił się istotnie. Zostały tylko dwa przyciski: podgląd zdjęć i kosz, które zmieniły swoją pozycję i układ z pionowego na poziomy oraz zostały przeniesione nad ekran LCD. Dzięki nowemu układowi wygodniejszym może okazać się sięganie i wybieranie trybu podglądu zrobionych zdjęć.

Idąc dalej ku prawej stronie dochodzimy do głównego siedliska klawiszy, o którym już powyżej wspominaliśmy. Na tylnej ściance po prawej stronie LCD znajdziemy:

• tylne pokrętło z funkcją zoomowania podglądu zdjęć,
• blokadę ekspozycji AE-L,
• zielony przycisk,
• wybierak trybu pracy punktów autofokusa wraz z przyciskiem AF pośrodku,
• przycisk uruchamiający Live View,
• klawisze funkcyjne i kierunkowe zarazem (balans bieli - lewo, tryb pracy migawki - góra, profile kolorów - prawo, tryb pracy lampy - dół),
• dwufunkcyjny przycisk pośrodku klawiszy kierunkowych, pierwsza funkcja to potwierdzenie OK, druga to przejście w tryb wyboru punktów autofokusa,
• przycisk Info,
• przycisk Menu.

Całości dopełniają przyciski z przodu korpusu. Znajdziemy tam znane z poprzednich modeli: wybór pracy autofokusa, przycisk RAW, przycisk podnoszący wbudowaną lampę błyskową.

Podsumowując opis przycisków nowego Pentaxa jeszcze raz warto podkreślić, iż istotnie zmieniono sposób pracy i dostępu do funkcji. Podobnie jak z innymi czynnikami wpływającymi na ergonomię, tak i w przypadku klawiszy, początkowy dyskomfort mogą odczuć dotychczasowi użytkownicy poprzednich modeli.

Menu

W porównaniu do poprzednich zaawansowanych modeli takich jak K20D, zmieniono nie tylko funkcje przycisków, ale wprowadzono także zakładkowe menu podobne jak w modelu K-m. Menu wywoływane dedykowanym przyciskiem zostało uporządkowane w cztery następujące grupy zakładek: fotografowanie, wyświetlanie zdjęć, narzędzia, zaawansowane ustawienia indywidualne.

W czterech pierwszych czerwonych zakładkach menu Fotografowanie odnajdziemy następujące pozycje:

• Tryb ekspozycji - opcja tylko w programie USER,
• Format plików - JPEG, RAW, RAW+,
• Rozdzielczość JPEG - 14, 10, 6, 2 MPix,
• Jakość plików JPEG - ****, ***, **, *,
• Ustawienie Auto ISO,
• Ustawienie zakresu dynamicznego - kompensacja prześwietlenia i kompensacja cienia,
• Korekta obiektywu - korekta dystorsji i aberracji chromatycznej,
• Linia programu - AUTO, normalny poziom, priorytet wysokiej prędkości, priorytet dużej lub małej głębi ostrości, priorytet najlepszej przysłony dla danego obiektywu Pentax,
• Rozszerzony bracketing,
• Zdjęcia HDR - wył., standard, silny,
• Filtr cyfrowy - szczegóły w rozdziale 6,
• Wielokrotna ekspozycja,
• Zdjęcia z przedziałem czasu,
• Dostosowanie kompozycji - szerzej w rozdziale 3,
• Film - opcje ustawień dla filmu (patrz podrozdział "Live View i Wideo"),
• Podgląd na żywo,
• Ekran stanu,
• Podgląd cyfrowy,
• Natychmiastowy podgląd,
• Wyświetlanie poziomu elektronicznego,
• Korekcja horyzontu,
• Przestrzeń barw - sRGB lub AdobeRGB,
• Format plików RAW - PEF lub DNG,
• Przycisk RAW,
• Pamięć - ustawienia funkcji które maja być zapisane po wyłączeniu aparatu,
• USER - ustawienia trybu USER,
• Shake Reduction - włączenie/wyłączenie stabilizacji matrycy,
• Ogniksowa - podanie ogniskowej dla obiektywów bez CPU.

Niebieska zakładka to menu Odtwarzania, w którym znajdziemy ustawienia pokazu slajdów, wybór metody odtwarzania i kasowanie wszystkich zdjęć.

Kolejne cztery zakładki to menu Narzędzi:

• Język,
• Ustawienie daty,
• Czas na świecie,
• Rozmiar tekstu,
• Podpowiedzi,
• Sygnał dźwiękowy,
• Poziom jasności LCD,
• Dostrajanie koloru monitora LCD,
• Wyjście wideo -NTSC lub PAL,
• Wyjście HDMI - Auto, 1080i, 720p lub 576p,
• Połączenie USB - MSC lub PTP,
• Nazwa folderu,
• Nazwa pliku,
• Prawa autorskie - możliwość zapisania w EXIF-ie autora zdjęcia i właściciela praw autorskich,
• Automatyczne wyłączanie,
• Wybór baterii,
• Reset ustawień,
• Odwzorowanie pikseli,
• Ostrzeżenie o kurzu,
• Usuwanie kurzu,
• Czyszczenie czujnika - uniesienie lustra,
• Format karty SD.

Aż sześć zakładek oznaczonych pomarańczową literą ''C'' zawiera menu Ustawień niestandardowych. Są one kolejno ponumerowane od 1 do 37 i w większości przypadków pozwalają na włączenie/wyłączenie danej funkcji:

• 1. Krok ustawień ekspozycji,
• 2. Krok ustawień czułości,
• 3. Rozszerzona czułość - 6400 ISO,
• 4. Czas pomiaru - czas blokady ekspozycji,
• 5. Blokada ekspozycji przy zablokowanej ostrości,
• 6. Powiązanie punktu automatycznej ostrości i ekspozycji,
• 7. Bracketing jednym naciśnięciem,
• 8. Kolejność autobracketingu,
• 9. Automatyczna kompensacja ekspozycji,
• 10. Balans bieli podczas korzystania z lampy błyskowej,
• 11. Zakres regulacji balansu bieli,
• 12. Automatyczny balans bieli przy sztucznym świetle,
• 13. Funkcja przycisku AF,
• 14. Automatyczna ostrość po naciśnięciu do połowy migawki,
• 15. Nakładanie obszaru AF,
• 16. Automatyka ostrości w czasie zdalnego sterowania,
• 17. Zdalne sterowanie w trybie B,
• 18. Redukcja ziarna przy długim czasie migawki,
• 19. Redukcja ziarna przy wysokim ISO,
• 20. Początkowy poziom redukcji ziarna przy wysokim ISO - ISO 200, 400, 800 lub 1600,
• 21. Krok temperatury barwowej,
• 22-27. Funkcje pokrętła sterującego w danych trybach,
• 28. Zielony przycisk w trybie TAv i M,
• 29. Podświetlanie wyświetlacza LCD,
• 30. Zwolnienie migawki podczas ładowania lampy błyskowej,
• 31. Błysk w trybie bezprzewodowym,
• 32. Światło wspomagania automatyki ostrości,
• 33. Zapis informacji o obrocie,
• 34. Automatyczny obrót zdjęć,
• 35. Przechwytywanie ostrości,
• 36. Regulacja automatyki ostrości,
• 37. Użycie pierścienia przysłony,
• 38. Reset funkcji niestandardowych.

Wyświetlacz kolorowy

Tylną ściankę K-7 wypełnia w dużym stopniu 3-calowy wyświetlacz TFT LCD złożony z 921 tysięcy punktów. Ekran jest kontrastowy, pozwala na pracę w pełnym słońcu i zapewnia szeroki kąt widzenia (170 stopni w pionie i w poziomie) przydatny zwłaszcza w trybie Live View. W bezpośrednim porównaniu wyświetlacza z K20D i K-7 potwierdza się słabość tego pierwszego zauważona przez nas w teście. Kontrastowe zdjęcia wykonane w tych samych warunkach na wyświetlaczu K20D wyglądały na niedoświetlone - ma on bardzo małą dynamikę w cieniach, tymczasem na wyświetlaczu K-7 szczegóły w ciemnych partiach obrazu były dobrze widoczne (porównując z podglądem zdjęcia na monitorze komputera oba obrazy wyglądały niemal identycznie).

Podczas robienia zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Jego strukturę razem z opisem poszczególnych opcji przedstawiamy poniżej.

Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania. W jego przypadku mamy mniej opcji niż na przykład w panelu lustrzanek Olympusa, ale lepsze to niż nic. Schemat panelu sterowania z K-7 pokazujemy poniżej.

W trybie odtwarzania zdjęć na ekranie LCD możemy przełączać przyciskiem INFO wyświetlane informacje na 4 sposoby:

• zdjęcie wraz z parametrami,
• zdjęcie, parametry i histogram,
• szczegółowy opis zdjęcia,
• tylko zdjęcie.

Wyświetlacz monochromatyczny

Pentax oferuje wyświetlacze pomocnicze praktycznie w każdym modelu cyfrowej lustrzanki (tylko K-m stanowi tu wyjątek). Nie inaczej jest w przypadku K-7. Monochromatyczny wyświetlacz umieszczony na górze korpusu po prawej stronie zawiera większość potrzebnych podczas fotografowania informacji. W stosunku do poprzedniego modelu mamy małą poprawę - cały czas dostępna jest informacja o ilości pozostałych na karcie pamięci zdjęć oraz o ISO. W K20D musieliśmy sięgać do przycisku OK, aby to sprawdzić.

Jest też duży krok wstecz. W K20D podświetlenie wyświetlacza było uruchamiane przyciskiem korekty ekspozycji i wyłączane automatycznie. Nie było to najszczęśliwsze rozwiązanie, ale w K-7 jest jeszcze gorzej. Mamy do wyboru albo nie uruchamiać podświetlenia w ogóle, albo załączać je wraz z każdym wciśnięciem spustu migawki do połowy i do tego opcję tę schowano w menu. Wyłączanie nadal pozostało automatyczne, tak jakby firmy nie stać było na jeszcze jeden guzik na obudowie.

Live View i Wideo

K-7 ma rozbudowany system podglądu obrazu na żywo. Na ekranie LCD uzyskujemy wtedy 100% kadru z możliwością nawet 10-krotnego powiększenia w trybie manualnego ostrzenia. Ostrość w trybie Live View może być ustawiana na cztery sposoby:

• ręcznie z możliwością 10-krotnego powiększenia obrazu,
• wykrywanie twarzy - automatycznie ustawiana jest ostrość i ekspozycja na głównej twarzy na zdjęciu (żółta ramka),
• kontrast automatyki ostrości - ostrość ustawiana jest na zasadzie detekcji kontrastu po naciśnięciu przycisku AF,
• różnica fazy - ostrość jest ustawiania po opuszczeniu lustra w standardowy sposób po chwilowym przerwaniu trybu Live View.

Tryb ustawiania ostrości na zasadzie detekcji kontrastu nie jest za szybki. W najlepszym przypadku proces trwa 3-4 sekundy, ale może się wydłużyć nawet dwukrotnie. W trakcie ekspozycji, w tym trybie, lustro nie jest opuszczane i słychać jedynie ciche uderzenie migawki.

Od trybu Live View jest już krótka droga do filmowania. Już K20D umożliwiał wykonywanie zdjęć w LV w trybie burst rejestrując 21 klatek na sekundę o rozdzielczości 1536x1204. W K-7 zyskaliśmy pełnosprawny tryb filmowania. Aparat rejestruje obraz MotionJPG (AVI) z prędkością 30 klatek na sekundę w rozdzielczościach: 1280x720, 1536x1024 lub 640x416 pikseli i z jakością wyrażoną ilością gwiazdek: ***, **, lub *.

Nagrywanie może odbywać się w trybie Auto lub z priorytetem przysłony. Poza tym do dyspozycji jest zapis w dowolnym stylu obrazu z możliwością regulowania nasycenia, odcienia, tonów, kontrastu i ostrości. Można więc kręcić na przykład czarno-białe filmy. Dźwięk nagrywany jest przez wewnętrzny mikrofon, ale istnieje możliwość podłączenia zewnętrznego. W trakcie nagrywania nie działa autofokus. Przykłady filmów nagrane w trybie priorytetu przysłony z jakością *** prezentujemy poniżej:

• film 1 - 1536x1024 (41 MB), 1280x720 (44 MB), 640x416 (11 MB),
• film 2 - 1536x1024 (48 MB), 1280x720 (43 MB), 640x416 (16 MB).

Wizjer

Pentax K-7 wyposażony został w pentapryzmatyczny wizjer. Zapewnia on 100-procentowe pokrycie kadru z powiększeniem 0.92x. Wizjer w K20D odwzorowywał 95% kadru z powiększeniem 0.95x. Podczas pracy matówka daje podobną jasność i szczegóły w obu aparatach mimo zapewnień producenta, iż w K-7 zastosowano ulepszoną technologię. Na dole wizjera umieszczone zostały podstawowe informacje o parametrach ekspozycji podobnie jak w modelu K20D. Korekta dioptrii możliwa jest w zakresie od -2.5 do +1.5 1/m.