Pentax K-7 - test aparatu
2. Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
Wygląd korpusu K-7 uległ nieznacznej zmianie w stosunku do modeli
K10D/K20D. Ostrzejszych krawędzi nabrała obudowa lampy błyskowej i
wizjera oraz prawa strona z kołem nastaw. K-7 nadal jednak wpasowuje
się w linię lustrzanek Pentaxa zachowując główną linię korpusu i
charakterystyczny układ przycisków.
Wymiary korpusu K-7 to 130.5 x 96.5 x 72.5 mm i w przybliżeniu odpowiadają one rozmiarowi lustrzanki K200D, czyniąc w ten sposób aparat bardziej kompaktowym.
Szkielet korpusu zbudowany jest ze stali nierdzewnej i lekkich stopów magnezu. Wykończenie przypomina natomiast to zastosowane w K20D. Mamy zatem korpus bardzo dobrze wykonany, tym bardziej, że zawiera 77 uszczelnień pomagających chronić elektronikę i mechanikę aparatu przed kurzem, deszczem i zimnem. Według producenta K-7 ma bez problemu pracować w temperaturze -10 stopni Celsjusza. Dobre wrażenie robią gumowe zaślepki zakrywające dostęp do większości gniazd oraz gumowa uszczelka przy klapie zasilania i pokrywie gniazda pamięci. Jedyny mały minus w całej obudowie, to wykręcana plastikowa zaślepka gniazda synchro analogiczna jak w Olympusie E-3, czy Nikonie D200. Wada takiego rozwiązania jest prosta. Prędzej czy później ta plastikowa nakrętka gdzieś się zawieruszy. Wystarczyło więc dać w tym miejscu pojedynczą gumową zaślepkę jaka zakrywa w K-7 gniazdo mikrofonu i byłoby po problemie.
Zasilanie i gniazda
Na spodzie obudowy znajdują się dwa gniazda. Zamykane na ''kluczyk'' jak w K20D gniazdo na nowy akumulator litowo-jonowy D-LI90 i zaślepione gumową zatyczką gniazdo na nowy grip D-BG4 (zasilany dodatkowym akumulatorem albo sześcioma bateriami AA). W zależności od częstości używania systemu Live View i lampy błyskowej, jedno ładowanie akumulatora wystarcza na wykonanie do 900 zdjęć.
Po prawej stronie od strony użytkownika znajdują się dwa gniazda: na kartę SD/SDHC i na wężyk spustowy. Slot na kartę SD zamykany jest jak w K200D plastikową zasuwaną klapką, zrezygnowano ze sprawiającego solidniejsze wrażenie zamknięcia na "kluczyk" jak w K20D i K10D. Gniazdko na wężyk spustowy zamykane jest natomiast wciskaną gumową klapką. Oryginalny wężyk ma oznaczenie CS-205. Dodatkowo aparatem można sterować zdalnie za pomocą pilota F o zasięgu do 4 metrów.
Po lewej stronie możemy znaleźć wkręcaną zaślepkę gniazda x-sync,
wciskaną gumową zaślepkę gniazda mikrofonu i dużą wciskaną gumową
klapkę zakrywającą złącza HDMI, PC/AV i wejścia opcjonalnego zasilacza sieciowego K-AC50.
Przyciski
K-7 ma zmieniony w znacznym stopniu układ klawiszy. Mimo iż użytkownicy lustrzanek Pentaxa nie narzekają, a nawet zachwalają pozorny minimalizm modeli K10D/K20D (mało przycisków ale szeroko konfigurowalne przednie i tylne pokrętło), to jednak tym razem producent postanowił wyprowadzić więcej funkcji z menu na klawisze nie rezygnując przy tym z możliwości dostosowania funkcji pokręteł do własnych potrzeb.
Co się zmieniło? Przede wszystkim znikły niektóre przyciski i wybieraki. Na nowym korpusie nie znajdziemy znanych z K20D przycisków Fn, bracketing i załączania stabilizacji matrycy. O ile te dwa ostatnie mogły łatwo i bez szkody dla komfortu pracy znaleźć się w menu, to brak przycisku Fn wskazuje iż zupełnie zmieniła się logika wykorzystania klawiszy i dostępu do funkcji. I tak jest faktycznie. Bowiem jednofunkcyjne klawisze kierunkowe z K20D zostały zastąpione dwufunkcyjnymi przyciskami, których pierwsza funkcja to odpowiednio: balans bieli, tryb pracy migawki, profile kolorów, tryb pracy lampy błyskowej a dopiero następnie wybór kierunku lewo, góra, prawo i dół. Dostęp do pozostałych funkcji, wcześniej uzyskiwanych z wykorzystaniem przycisku Fn lub wybierakiem, najłatwiej uzyskać poprzez wciśnięcie klawisza Info i wybór odpowiedniej pozycji.
A co doszło? Oprócz wspominanej już powyżej podwójnej funkcji klawiszy kierunkowych, na korpusie K-7 znajdziemy wyprowadzony przycisk uruchamiający tryb Live View oraz przycisk ISO.
Szczegółowe omówienie zacznijmy od pokrętła głównego na górnej ściance. W stosunku do K20D mamy tutaj dwie zmiany. Po pierwsze, aby przekręcić pokrętło należy wcisnąć i przytrzymać przycisk na środku. Ma to zapobiegać przypadkowym zmianom trybu pracy aparatu.
Po drugie, na samym pokrętle doszła jedna funkcja - piktogram kamery filmowej uruchamiający tryb filmowania. Pozostałe tryby czyli:
- zielony,
- P - Hyper Program,
- Sv - priorytet czułości,
- Tv - priorytet migawki,
- Av - priorytet przysłony,
- TAv - priorytet czasu i przysłony,
- M - tryb manualny,
- B - tryb Bulb,
- X - synchronizacja 1/180 sek.,
- User - ustawienia własne,
są identyczne jak w modelu K20D.
Poniżej pokrętła z wyborem trybów fotografowania znajduje się, podobnie jak w K20D, trójpozycyjny wybierak metody pomiaru światła. Chociaż określenie trójpozycyjny jest tutaj nieprecyzyjne. Wybierak działa bardzo źle i łatwo wybrać można nim pozycje skrajne - pomiar punktowy i matrycowy. Zatrzymanie się na środku w pozycji pomiaru centralnie ważonego jest natomiast trudne ze względu na brak wyraźnego kliknięcia. W praktyce niezbędne okazało się odrywanie oka od wizjera i sprawdzanie na ekranie LCD czy pomiar centralnie ważony został wybrany.
Po prawej stronie, na górze korpusu znajdują się: przycisk korekty ekspozycji, przycisk ISO do wyboru czułości, spust migawki wraz z wybierakiem umożliwiającym włączenie i wyłączenie aparatu, przednie pokrętło.
Na tylnej ściance po lewej stronie układ klawiszy zmienił się istotnie. Zostały tylko dwa przyciski: podgląd zdjęć i kosz, które zmieniły swoją pozycję i układ z pionowego na poziomy oraz zostały przeniesione nad ekran LCD. Dzięki nowemu układowi wygodniejszym może okazać się sięganie i wybieranie trybu podglądu zrobionych zdjęć.
Idąc dalej ku prawej stronie dochodzimy do głównego siedliska klawiszy, o którym już powyżej wspominaliśmy. Na tylnej ściance po prawej stronie LCD znajdziemy:
- tylne pokrętło z funkcją zoomowania podglądu zdjęć,
- blokadę ekspozycji AE-L,
- zielony przycisk,
- wybierak trybu pracy punktów autofokusa wraz z przyciskiem AF pośrodku,
- przycisk uruchamiający Live View,
- klawisze funkcyjne i kierunkowe zarazem (balans bieli - lewo, tryb pracy migawki - góra, profile kolorów - prawo, tryb pracy lampy - dół),
- dwufunkcyjny przycisk pośrodku klawiszy kierunkowych, pierwsza funkcja to potwierdzenie OK, druga to przejście w tryb wyboru punktów autofokusa,
- przycisk Info,
- przycisk Menu.
Całości dopełniają przyciski z przodu korpusu. Znajdziemy tam znane z poprzednich modeli: wybór pracy autofokusa, przycisk RAW, przycisk podnoszący wbudowaną lampę błyskową.
Podsumowując opis przycisków nowego Pentaxa jeszcze raz warto podkreślić, iż istotnie zmieniono sposób pracy i dostępu do funkcji. Podobnie jak z innymi czynnikami wpływającymi na ergonomię, tak i w przypadku klawiszy, początkowy dyskomfort mogą odczuć dotychczasowi użytkownicy poprzednich modeli.
Menu
W porównaniu do poprzednich zaawansowanych modeli takich jak K20D, zmieniono nie tylko funkcje przycisków, ale wprowadzono także zakładkowe menu podobne jak w modelu K-m. Menu wywoływane dedykowanym przyciskiem zostało uporządkowane w cztery następujące grupy zakładek: fotografowanie, wyświetlanie zdjęć, narzędzia, zaawansowane ustawienia indywidualne.
W czterech pierwszych czerwonych zakładkach menu Fotografowanie odnajdziemy następujące pozycje:
- Tryb ekspozycji - opcja tylko w programie USER,
- Format plików - JPEG, RAW, RAW+,
- Rozdzielczość JPEG - 14, 10, 6, 2 MPix,
- Jakość plików JPEG - ****, ***, **, *,
- Ustawienie Auto ISO,
- Ustawienie zakresu dynamicznego - kompensacja prześwietlenia i kompensacja cienia,
- Korekta obiektywu - korekta dystorsji i aberracji chromatycznej,
- Linia programu - AUTO, normalny poziom, priorytet wysokiej prędkości, priorytet dużej lub małej głębi ostrości, priorytet najlepszej przysłony dla danego obiektywu Pentax,
- Rozszerzony bracketing,
- Zdjęcia HDR - wył., standard, silny,
- Filtr cyfrowy - szczegóły w rozdziale 6,
- Wielokrotna ekspozycja,
- Zdjęcia z przedziałem czasu,
- Dostosowanie kompozycji - szerzej w rozdziale 3,
- Film - opcje ustawień dla filmu (patrz podrozdział "Live View i Wideo"),
- Podgląd na żywo,
- Ekran stanu,
- Podgląd cyfrowy,
- Natychmiastowy podgląd,
- Wyświetlanie poziomu elektronicznego,
- Korekcja horyzontu,
- Przestrzeń barw - sRGB lub AdobeRGB,
- Format plików RAW - PEF lub DNG,
- Przycisk RAW,
- Pamięć - ustawienia funkcji które maja być zapisane po wyłączeniu aparatu,
- USER - ustawienia trybu USER,
- Shake Reduction - włączenie/wyłączenie stabilizacji matrycy,
- Ogniksowa - podanie ogniskowej dla obiektywów bez CPU.
Niebieska zakładka to menu Odtwarzania, w którym znajdziemy ustawienia pokazu slajdów, wybór metody odtwarzania i kasowanie wszystkich zdjęć.
Kolejne cztery zakładki to menu Narzędzi:
- Język,
- Ustawienie daty,
- Czas na świecie,
- Rozmiar tekstu,
- Podpowiedzi,
- Sygnał dźwiękowy,
- Poziom jasności LCD,
- Dostrajanie koloru monitora LCD,
- Wyjście wideo -NTSC lub PAL,
- Wyjście HDMI - Auto, 1080i, 720p lub 576p,
- Połączenie USB - MSC lub PTP,
- Nazwa folderu,
- Nazwa pliku,
- Prawa autorskie - możliwość zapisania w EXIF-ie autora zdjęcia i właściciela praw autorskich,
- Automatyczne wyłączanie,
- Wybór baterii,
- Reset ustawień,
- Odwzorowanie pikseli,
- Ostrzeżenie o kurzu,
- Usuwanie kurzu,
- Czyszczenie czujnika - uniesienie lustra,
- Format karty SD.
Aż sześć zakładek oznaczonych pomarańczową literą ''C'' zawiera menu Ustawień niestandardowych. Są one kolejno ponumerowane od 1 do 37 i w większości przypadków pozwalają na włączenie/wyłączenie danej funkcji:
- 1. Krok ustawień ekspozycji,
- 2. Krok ustawień czułości,
- 3. Rozszerzona czułość - 6400 ISO,
- 4. Czas pomiaru - czas blokady ekspozycji,
- 5. Blokada ekspozycji przy zablokowanej ostrości,
- 6. Powiązanie punktu automatycznej ostrości i ekspozycji,
- 7. Bracketing jednym naciśnięciem,
- 8. Kolejność autobracketingu,
- 9. Automatyczna kompensacja ekspozycji,
- 10. Balans bieli podczas korzystania z lampy błyskowej,
- 11. Zakres regulacji balansu bieli,
- 12. Automatyczny balans bieli przy sztucznym świetle,
- 13. Funkcja przycisku AF,
- 14. Automatyczna ostrość po naciśnięciu do połowy migawki,
- 15. Nakładanie obszaru AF,
- 16. Automatyka ostrości w czasie zdalnego sterowania,
- 17. Zdalne sterowanie w trybie B,
- 18. Redukcja ziarna przy długim czasie migawki,
- 19. Redukcja ziarna przy wysokim ISO,
- 20. Początkowy poziom redukcji ziarna przy wysokim ISO - ISO 200, 400, 800 lub 1600,
- 21. Krok temperatury barwowej,
- 22-27. Funkcje pokrętła sterującego w danych trybach,
- 28. Zielony przycisk w trybie TAv i M,
- 29. Podświetlanie wyświetlacza LCD,
- 30. Zwolnienie migawki podczas ładowania lampy błyskowej,
- 31. Błysk w trybie bezprzewodowym,
- 32. Światło wspomagania automatyki ostrości,
- 33. Zapis informacji o obrocie,
- 34. Automatyczny obrót zdjęć,
- 35. Przechwytywanie ostrości,
- 36. Regulacja automatyki ostrości,
- 37. Użycie pierścienia przysłony,
- 38. Reset funkcji niestandardowych.
Wyświetlacz kolorowy
Tylną ściankę K-7 wypełnia w dużym stopniu 3-calowy wyświetlacz TFT LCD złożony z 921 tysięcy punktów. Ekran jest kontrastowy, pozwala na pracę w pełnym słońcu i zapewnia szeroki kąt widzenia (170 stopni w pionie i w poziomie) przydatny zwłaszcza w trybie Live View. W bezpośrednim porównaniu wyświetlacza z K20D i K-7 potwierdza się słabość tego pierwszego zauważona przez nas w teście. Kontrastowe zdjęcia wykonane w tych samych warunkach na wyświetlaczu K20D wyglądały na niedoświetlone - ma on bardzo małą dynamikę w cieniach, tymczasem na wyświetlaczu K-7 szczegóły w ciemnych partiach obrazu były dobrze widoczne (porównując z podglądem zdjęcia na monitorze komputera oba obrazy wyglądały niemal identycznie).
Podczas robienia zdjęć wyświetlany jest ekran stanu, przedstawiający bieżące ustawienia aparatu. Jego strukturę razem z opisem poszczególnych opcji przedstawiamy poniżej.
Po naciśnięciu przycisku INFO wyświetla się aktywny panel sterowania. W jego przypadku mamy mniej opcji niż na przykład w panelu lustrzanek Olympusa, ale lepsze to niż nic. Schemat panelu sterowania z K-7 pokazujemy poniżej.
W trybie odtwarzania zdjęć na ekranie LCD możemy przełączać przyciskiem INFO wyświetlane informacje na 4 sposoby:
- zdjęcie wraz z parametrami,
- zdjęcie, parametry i histogram,
- szczegółowy opis zdjęcia,
- tylko zdjęcie.
Wyświetlacz monochromatyczny
Pentax oferuje wyświetlacze pomocnicze praktycznie w każdym modelu cyfrowej lustrzanki (tylko K-m stanowi tu wyjątek). Nie inaczej jest w przypadku K-7. Monochromatyczny wyświetlacz umieszczony na górze korpusu po prawej stronie zawiera większość potrzebnych podczas fotografowania informacji. W stosunku do poprzedniego modelu mamy małą poprawę - cały czas dostępna jest informacja o ilości pozostałych na karcie pamięci zdjęć oraz o ISO. W K20D musieliśmy sięgać do przycisku OK, aby to sprawdzić.
Jest też duży krok wstecz. W K20D podświetlenie wyświetlacza było uruchamiane przyciskiem korekty ekspozycji i wyłączane automatycznie. Nie było to najszczęśliwsze rozwiązanie, ale w K-7 jest jeszcze gorzej. Mamy do wyboru albo nie uruchamiać podświetlenia w ogóle, albo załączać je wraz z każdym wciśnięciem spustu migawki do połowy i do tego opcję tę schowano w menu. Wyłączanie nadal pozostało automatyczne, tak jakby firmy nie stać było na jeszcze jeden guzik na obudowie.
Live View i Wideo
K-7 ma rozbudowany system podglądu obrazu na żywo. Na ekranie LCD uzyskujemy wtedy 100% kadru z możliwością nawet 10-krotnego powiększenia w trybie manualnego ostrzenia. Ostrość w trybie Live View może być ustawiana na cztery sposoby:
- ręcznie z możliwością 10-krotnego powiększenia obrazu,
- wykrywanie twarzy - automatycznie ustawiana jest ostrość i ekspozycja na głównej twarzy na zdjęciu (żółta ramka),
- kontrast automatyki ostrości - ostrość ustawiana jest na zasadzie detekcji kontrastu po naciśnięciu przycisku AF,
- różnica fazy - ostrość jest ustawiania po opuszczeniu lustra w standardowy sposób po chwilowym przerwaniu trybu Live View.
Tryb ustawiania ostrości na zasadzie detekcji kontrastu nie jest za szybki. W najlepszym przypadku proces trwa 3-4 sekundy, ale może się wydłużyć nawet dwukrotnie. W trakcie ekspozycji, w tym trybie, lustro nie jest opuszczane i słychać jedynie ciche uderzenie migawki.
Od trybu Live View jest już krótka droga do filmowania. Już K20D umożliwiał wykonywanie zdjęć w LV w trybie burst rejestrując 21 klatek na sekundę o rozdzielczości 1536x1204. W K-7 zyskaliśmy pełnosprawny tryb filmowania. Aparat rejestruje obraz MotionJPG (AVI) z prędkością 30 klatek na sekundę w rozdzielczościach: 1280x720, 1536x1024 lub 640x416 pikseli i z jakością wyrażoną ilością gwiazdek: ***, **, lub *.
Nagrywanie może odbywać się w trybie Auto lub z priorytetem przysłony. Poza tym do dyspozycji jest zapis w dowolnym stylu obrazu z możliwością regulowania nasycenia, odcienia, tonów, kontrastu i ostrości. Można więc kręcić na przykład czarno-białe filmy. Dźwięk nagrywany jest przez wewnętrzny mikrofon, ale istnieje możliwość podłączenia zewnętrznego. W trakcie nagrywania nie działa autofokus. Przykłady filmów nagrane w trybie priorytetu przysłony z jakością *** prezentujemy poniżej:
- film 1 - 1536x1024 (41 MB), 1280x720 (44 MB), 640x416 (11 MB),
- film 2 - 1536x1024 (48 MB), 1280x720 (43 MB), 640x416 (16 MB).
Wizjer
Pentax K-7 wyposażony został w pentapryzmatyczny wizjer. Zapewnia on 100-procentowe pokrycie kadru z powiększeniem 0.92x. Wizjer w K20D odwzorowywał 95% kadru z powiększeniem 0.95x. Podczas pracy matówka daje podobną jasność i szczegóły w obu aparatach mimo zapewnień producenta, iż w K-7 zastosowano ulepszoną technologię. Na dole wizjera umieszczone zostały podstawowe informacje o parametrach ekspozycji podobnie jak w modelu K20D. Korekta dioptrii możliwa jest w zakresie od -2.5 do +1.5 1/m.
K-7 daje możliwość wymiany matówki. W standardzie znajduje się matówka AF Frame (MF-60). Opcjonalnie można natomiast wyposażyć się w matówkę AF Divided (ML-60), AF Plain (ME-60) lub AF Scale (MI-60). Ich wygląd w kolejności MF-60, ML-60, ME-60 i MI-60 przedstawiamy poniżej.