Uchwyt w K-7 jest bardzo dobrze wyprofilowany. Ma głębokie wcięcie na środkowy palec, co sprawia, że trzymamy aparat pewnie i wygodnie. Tylko osoby z dużymi dłońmi mogą odczuwać brak miejsca na mały palec. Wtedy z pomocą przychodzi jednak pionowy uchwyt, który można podłączyć do K-7.

W K-7 znajdziemy nowe funkcje i możliwości, które mają ułatwiać i ulepszyć użytkowanie aparatu a także cechy, do których Pentax już nas przyzwyczaił. Przede wszystkim wymienić tu trzeba wspomniane wcześniej uszczelnienie korpusu. Docenią to z pewnością osoby, które nie oszczędzają aparatu w trudnych warunkach. W K-7 migawka pracuje bardzo cicho, a ruch lustra jest dobrze tłumiony. Jest to niewątpliwie zaleta, bo często zdarzają się sytuacje, kiedy nie wskazane jest by hałasować lustrem aparatu. Nowością jest także funkcja ''Dostosowanie kompozycji''. Jest to nowatorskie zastosowanie możliwości jakie daje stabilizowana (ruchoma) matryca. Konstruktorzy Pentaxa wpadli na pomysł, aby sterować jej położeniem za pomocą przycisków kierunkowych. Można więc ją nieznacznie przesuwać w górę lub w dół, oraz obracać pod niewielkim kątem. Ta funkcja może się przydać, kiedy nie mamy statywu z głowicą z mikroruchami, a chcemy dokładnie wykadrować nasze zdjęcie. Należy pamiętać, że przy skrajnych ustawieniach matrycy może dać o sobie znać winietowanie obiektywu.

Kolejną oryginalną nowością w K-7 jest funkcja poziomicy. Na żywo w wizjerze i na obu wyświetlaczach obserwować można elektroniczny wskaźnik, podobny do wskaźnika pomiaru światła, który pokazuje położenie aparatu w poziomie lub pionie. Funkcja jest użyteczna dla osób, które mają tendencje do przechylania aparatu w czasie zdjęć.

W K-7 w końcu można wyłączyć redukcję szumów przy długich czasach otwarcia migawki. W K20D można co najwyżej ustawić ją w tryb automatyczny. Niestety rzeczywistość okazuje się inna. K-7 nie odszumia przy czasach krótszych od 30 sekund. Kiedy wykonujemy ekspozycję w trybie Bulb, aparat automatycznie po skończeniu ekspozycji, blokuje aparat by wykonać ciemną klatkę (dark) o podobnym czasie do naszego. Więcej o tym piszemy przy omawianiu darków w rozdziale 7. Należy jeszcze zaznaczyć, że w trybie Bulb aparat automatycznie ogranicza zakres czułości do ISO 1600.

Jak już wspominaliśmy niedopracowany w K-7 jest system podświetlania monochromatycznego LCD. W menu możemy albo włączyć podświetlanie na stałe, albo na stałe wyłączyć. W nocy zatem nie będziemy mieć podświetlania, albo ekran będzie nas cały czas oślepiał.

Obiektywy

Pentax K-7 jest w pełni kompatybilny z obiektywami z bagnetem KAF2 (obiektywami posiadającymi styki ustawiania ostrości, styki informacyjne i zasilające), a także z KAF i KA. System Pentax nie zmienił mocowania i stosować można obiektywy także z ręczną regulacją ostrości. Aparat potwierdza w nich ostrość i mierzy przez nie światło. W Polsce bardzo popularne jest używanie starych obiektywów z gwintem M42. Możliwe jest to dzięki odpowiedniej przejściówce (jej koszt to około 40 PLN). W menu K-7 można ustawić, aby aparat w chwili potwierdzenia ostrości automatycznie wykonał ekspozycję. Przy włączonej stabilizacji drgań można też podać wartość ogniskowej obiektywu, aby mechanizm ten działał prawidłowo nawet z obcą optyką.

Szybkość

K-7 jest zdecydowanie szybszy niż K20D. Nie wyczuwa się już opóźnień przy powiększaniu zdjęć i przeglądaniu ich w powiększeniu. Wszystko odbywa się w czasie rzeczywistym. Jedyne zastrzeżenia można mieć do zbyt długiego zapisywania zdjęć na kartę (lub do bufora), co powoduje chwilowe zablokowanie podglądu zdjęć.

Zdjęcia seryjne

Test szybkości wykonaliśmy z kartą SanDisk Extreme III 8.0 GB przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 19 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4032 x 3024 pikseli około 11 MB. Otrzymaliśmy następujące rezultaty dla trwającej 30 sekund serii:

• 66 zdjęć JPEG LARGE FINE (2.20 kl./s),
• 37 zdjęć RAW (1.23 kl./s),
• 25 zdjęć JPEG + RAW (0.83 kl./s).

Stabilizacja obrazu

Stabilizację obrazu oceniamy wykonując serię kilkudziesięciu zdjęć przy zadanym czasie. W ten sam sposób porównujemy zdjęcia z włączoną i wyłączoną stabilizacją. Następnie na wykresie umieszczamy procentową ilość nieudanych zdjęć. Odległość pomiędzy liniami dopasowanymi do punktów pomiarowych jest efektywną miarą stabilizacji.

Test wykonaliśmy z obiektywem smc Pentax-FA 1.4/50mm przy czym punkt 0 EV na wykresie odpowiada czasowi 1/100 s. Maksymalna skuteczność działania SR sięga troszkę powyżej 2 EV, a więc nie jest to tak dużo jak w aparatach Olympus E-3 i E-30. Wynik jest jednak dobry, zdecydowanie lepszy niż w K20D i zbliżony do tego co prezentują Olympusy E-P1 i E-620.

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usunięcia kurzu z matrycy. W trakcie przeprowadzania testu nie musieliśmy czyścić matrycy ręcznie. Automatyczny proces usuwania kurzu wystarczająco zabezpieczał przed zabrudzeniami.

Lampa błyskowa

Lampa błyskowa w K-7 podnosi się bardzo cicho i stosunkowo wysoko nad obiektyw. Jej liczba przewodnia wynosi 13 m (ISO 100), a pomiar błysku działa na bazie P-TTL. Jej minimalny czas synchronizacji jest równy 1/180 sekundy. Kompensacja błysku może odbywać się od -2 do +1 EV ze skokiem 0.3 EV. Dostępne są następujące tryby pracy:

• błysk automatyczny,
• błysk automatyczny + redukcja czerwonych oczu,
• błysk włączony,
• błysk włączony + redukcja czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami migawki (synchronizacja z pierwszą kurtyną),
• synchronizacja z długimi czasami migawki (synchronizacja na tylną kurtynę),
• tryb bezprzewodowy - wbudowana lampa może służyć jako sterownik zdalnego wyzwolenia lamp AF540FGZ lub AF360FGZ).

Poniżej prezentujemy porównanie lamp K-7 i Nikona D200. Jak widać lampa z D200 pracuje lepiej niż w K-7 - mocniej błyska w trybie M i bardziej miękko oświetla w trybie P.

K‑7 (M)		D200 (M)
K-7 (P)		D200 (P)

Autofokus

Za system automatycznego ustawiania ostrości w K-7 odpowiada czujnik SAFOX VIII+ pracujący w zakresie od -1 do 18 EV (przy ISO 100 i 1.4/50 mm). Do dyspozycji jest 11 punktów ustawiania ostrości z których 9 jest podwójnej precyzji. Punkty można wybierać ręcznie, korzystać tylko z centralnego punktu, lub pozwolić, by aparat wybierał je za nas.

Użyteczny przełącznik znajdujący się w zasięgu lewej ręki wyłącza autofokus, lub przestawia go w tryb pracy ciągłej AF-C lub pojedynczej AF-S.

Skuteczność autofokusu sprawdziliśmy wykonując tradycyjnie 40 zdjęć i mierząc na nich rozdzielczość. Procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 zestawiliśmy na histogramie. AF w K-7 sprawdziliśmy z obiektywami smc PENTAX-FA 1.4/50 mm i smc PENTAX DA* 1.4/55 mm SDM ustawionymi jak zwykle w naszych testach na przysłonie f/2.8.

Ostrość jest ustawiana szybko w obu obiektywach, ale w przypadku 55-milimetrowego zdecydowanie bardziej cicho, bo za AF odpowiada silnik ultradźwiękowy. Skuteczność AF z 1.4/55 mm jest dobra i porównywalna z autofokusem Nikona D300 czy Canona 50D. W połączeniu z obiektywem FA 1.4/50 mm już tak dobrze nie jest, choć wynik jest nieco lepszy niż w teście K20D. Pamiętać jednak trzeba o dokładnym skorygowaniu obiektywu z korpusem. Tu może przyjść z pomocą opcja w menu K-7, która umożliwia regulację back- lub frontfocusu.

Pomiar światła

Pomiar światła oparty jest na 77 strefach i działa w zakresie od 0 do 22 EV (50 mm, f/1.4, ISO 100). Zakres kompensacji ekspozycji jest szeroki i wynosi od -5 do +5 EV, a dostępne kroki: 1/3, 1/2, lub 1 EV. K-7 może mierzyć światło na trzy sposoby:

• pomiar wielosegmentowy - ekspozycja jest automatycznie dobierana na podstawie pomiarów z 77 stref rozmieszczonych w kadrze,
• punktowy - pomiar odbywa się tylko w centralnym punkcie AF,
• centralnie ważony - pomiar dokonywany jest w całym kadrze ale uśredniany z większą wagą dla obszaru centralnego.

W menu znajduje się możliwość połączenia pomiaru wielosegmentowego z dowolnym punktem ostrości. Ta opcja znajduje się pod numerem 6 w ustawieniach niestandardowych (C).

Automatyka pomiaru światła w K-7 nie sprawia problemów.