Standardowo, na początku tego rozdziału prezentujemy wykres, ukazujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Widać, że poziom szumów jest niski. Porównując prezentowany wykres do analogicznego z A380, można zauważyć, że przewaga A550 jest wyraźna zwłaszcza na wysokich ISO. Pytanie jednak, na ile jest to efekt rzeczywistych możliwości matrycy, a na ile rezultat odszumiania? Odpowiedzi na to pytanie nie da się udzielić w tym momencie. Jednak porównanie poziomu szumu na plikach JPEG w A550 z tym co otrzymaliśmy dla nieodszumionych JPEG-ów Canona 50D wskazywałby na to, że sporą rolę może odgrywać tu odszumianie. Więcej na ten temat da się jednak powiedzieć, analizując szum na plikach RAW, ale o tym za chwilę.

Jak już wspominaliśmy, w A550 proces redukcji szumów na plikach JPEG jest automatycznie uruchamiany przy czułościach ISO 1600 lub wyższych. W menu fotografowania pod pozycją „Redukcja szumów przy wysokich ISO” znaleźć można dwie możliwości do wyboru: Normalna i Wysoka. W poniższej tabelce prezentujemy wynik działania procesu odszumiania na poziomie normalnym i wysokim dla czułości ISO 3200 i 6400.

ISO 3200
NR Normalny
NR Wysoki
ISO 6400
NR Normalny
NR Wysoki

Wydaje się, że użycie redukcji szumów na poziomie wysokim nie ma szczególnego uzasadnienia. Zdjęcia wykonane z normalnym poziomem odszumiania wyglądają naprawdę przyzwoicie, a głównym efektem wysokiego odszumiania, jaki rzuca się w oczy jest jeszcze większe rozmycie obrazu, natomiast zysk w postaci obniżenia poziomu szumów ledwie zauważalny. Widać to wyraźniej dla ISO 6400.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A550 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 50D, Pentaxa K-7 i Nikona D90.

100 ISO
50D
K-7
D90
ISO 200
A550
50D
K-7
D90
ISO 400
A550
50D
K-7
D90
ISO 800
A550
50D
K-7
D90
ISO 1600
A550
50D
K-7
D90
ISO 3200
A550
50D
K-7
D90
ISO 6400
A550
50D
K-7
D90
ISO 12800
A550
50D

Z powyższej tabelki widać, że pod względem poziomu szumów na niższych czułościach Sony A550 pokazuje porównywalny poziom z resztą prezentowanych aparatów. Trudno się dopatrywać jakiś różnic pomiędzy nimi w tym zakresie. Nieco inaczej sprawa ma się na wyższych czułościach. Poziom szumów w A550 jest porównywalny do tego, jaki obserwujemy dla 50D. Również Nikon D90 wypada podobnie pod tym względem. Z całej stawki tylko K-7 został nieco w tyle, co wyraźnie zaczyna być widoczne przy ISO 3200 i 6400.

Po tej wzrokowej ocenie szumów na plikach RAW przejdźmy teraz do konkretnych liczb. Na poniższym wykresie przedstawiamy szum zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Porównując powyższy wykres z tym wygenerowanym na podstawie wyników z JPEG-ów widać, że automatyczne odszumianie stosowane na wyższych czułościach jest dość silne. Nie oznacza to jednak, że pod względem poziomu szumów na plikach RAW A550 wypada źle. Po pierwsze sytuacja wygląda znacznie lepiej niż w przypadku A380, który miał co prawda matrycę o tej samej rozdzielczości lecz było to CCD. Widać zatem jaką przewagę ma CMOS zastosowany w A550. Porównując dokładne pomiary z A550, do tych otrzymanych dla 50D można zauważyć niewielką przewagę nowej lustrzanki Sony na wyższych czułościach. Pomiary potwierdzają również to, że A550 wypadł lepiej od K-7 pod względem poziomu szumów na wyższych czułościach.

W zasadzie A550 zasługuje na pochwałę. Matryca CMOS zastosowana w nowej amatorskiej lustrzance Sony sprawiła, że stała się ona poważnym graczem w tym segmencie sprzętu fotograficznego. Zmuszeni jednak jesteśmy ponarzekać na brak czułości ISO 100 w A550. Z pewnością znaczna większość użytkowników wolałaby jednak, by aparat zamiast mało użytecznej czułości ISO 12800 posiadał właśnie ISO 100. Dla niektórych fotoamatorów brak ISO 100 może się okazać bardzo poważną wadą, w efekcie czego zwrócą swoje zainteresowanie w kierunku aparatów innych marek.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a prezentowane dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF, konwertujemy do formatu GIF dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku A550 zakres ten wynosi od 0 do 512. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500.000 zliczeń.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)
6400 (RAW)
6400 (JPEG)
12800 (RAW)
12800 (JPEG)

Zaprezentowane w powyższej tabelce darki wyglądają całkiem przyzwoicie, aczkolwiek w miarę wzrostu czułości ISO widać, że matryca zaczyna świecić na brzegach. Efekt ten nie jest jednak bardzo intensywny i najprawdopodobniej wynika z faktu, że grzejąca się elektronika aparatu nie została dostatecznie odizolowana od matrycy. Otrzymane przez nas histogramy wyglądają rozsądnie do czułości ISO 3200. Obserwujemy wówczas charakterystyczny kształt gaussowskiego rozkładu, a odchylenie standardowe nie przekracza średniej wartości sygnału. Sytuacja się zmienia przy ISO 6400. Po pierwsze widać, że rozkład jest już bardzo szeroki, a z tabelki zamieszczonej poniżej, można się przekonać, że odchylenie standardowe jest większe niż średnia wartość sygnału. Dodatkowa zmiana następuje przy czułości ISO 12800. W tym przypadku zastosowano bias o większej wartości niż dla pozostałych czułości, a mimo wszystko wartość odchylenia standardowego jest znaczna i wciąż większa niż średnia wartość sygnału.