Pentax K-x wygląda zupełnie tak jak K-m. Nie zmieniły się kształt korpusu i szczegóły związane z rozmieszczeniem przycisków. K-x jako następca K-m pozostał nadal małą i bardzo lekką lustrzanką. Z jednej strony to cieszy, bo łatwo go włożyć do każdej torebki czy plecaka i nie trzeba zastanawiać się co tu zrobić, aby nie brać dodatkowego bagażu w postaci torby fotograficznej. Jednak z drugiej strony większy korpus oznacza wygodniejsze użytkowanie i pewniejsze trzymanie aparatu. Dobrze wyprofilowany uchwyt to ważny element w lustrzance nawet tej skrajnie amatorskiej. Nie chcielibyśmy przecież czuć zdrętwiałych dłoni po całym dniu fotografowania na wycieczce. Spór pomiędzy wygodą i małymi rozmiarami a dobrą ergonomią uchwytu jest nierozwiązywalny. To na co należy się zdecydować zależy od naszych własnych preferencji i tego co i jak chcemy fotografować.

Korpus K-x jest wykonany z jakościowo słabych materiałów sztucznych i nie jest uszczelniony. W segmencie amatorskich lustrzanek nie znajdziemy jednak odpornego na trudne warunki aparatu. Jeszcze nie tak dawno na rynku był wytrzymały Pentax K200D, ale producent wycofał się z jego produkcji zastępując go niestety plastikową serią reprezentowaną przez K-m i kontynuowaną omawianym tu modelem K-x.

Zasilanie i gniazda

W teście K-m narzekaliśmy na zasilanie i niestety w K-x nic się nie zmieniło. Instrukcja obsługi K-x przewiduje możliwość zasilania aparatu czterema bateriami typu AA, czyli tzw. „paluszkami”. Można stosować zwykłe jednorazowe baterie alkaliczne, baterie litowe, lub akumulatorki niklowo-wodorkowe wielokrotnego ładowania. W menu można zaznaczyć z jakiego rodzaju zasilania korzystamy. W praktyce jednak aparat w ogóle nie działał z akumulatorkami niklowo-wodorkowymi (próbowaliśmy z dwoma zestawami). Z alkalicznymi bateriami Energizer (około 10 zł za 4 szt.) udało się wykonać kilkanaście zdjęć po czym nastąpiło ich rozładowanie. Zdecydowanie więcej zdjęć, bo około 200–300 aparat wykonał na zasilaniu bardzo tanimi (4 zł za komplet) bateriami ze sklepu Lidl. Usatysfakcjonowały nas dopiero litowe baterie Energizer Lithum (dodawane do aparatu) jednak kosztujące w sklepie około 30 zł za 4 sztuki. Na nich K-x wykonał blisko 1000 zdjęć i nagrał kilka filmików przy sporadycznym korzystaniu z podglądu na żywo i lampy błyskowej.

Musimy jeszcze wspomnieć o błędnym działaniu wskaźnika poziomu naładowania baterii. Nawet jeśli aparat wyłączy się wskazując wyczerpanie baterii, ponowne jego włączenie pozwala na wykonanie jeszcze kilku-kilkunastu zdjęć. Takie włączanie i wyłączenie pozwala ratować się w przypadku braku zapasowego zasilania. Jest to jednak bardzo irytujące, kiedy zamiast robić zdjęcie musimy restartować aparat.

Po tym wszystkim nasuwa się konkluzja co do użyteczności takiego zasilania. System nie jest ani wygodny, bo 4 baterie stosunkowo dużo ważą, ani tani, bo jeśli dużo fotografujemy musimy się liczyć w skali czasu z dużymi wydatkami na zasilanie. Trudno zatem zrozumieć, dlaczego K-x nie jest zasilany jednym dedykowanym mu akumulatorem, jak to jest przyjęte ogólnie w lustrzankach? Popularny w społeczeństwie pogląd o łatwym dostępie do baterii AA , a co za tym idzie praktyczniejszym wykorzystaniu przenośnych urządzeń zasilanych takimi bateriami jest słuszny. Urządzenie musi jednak z takimi bateriami łatwo funkcjonować, a K-x tego ewidentnie nie robi. Stałe zasilanie K-x może zagwarantować zasilacz sieciowy K-AC84. Pionowego uchwytu dla K-x producent nie przewidział.

K-x ma tylko jedno gniazdo – wielofunkcyjne USB/AV, dzięki któremu możemy podłączyć aparat do komputera, drukarki, telewizora, czy projektora multimedialnego. Mimo możliwości nagrywania filmów HD, w aparacie nie ma złącza HDMI. Zdalne wyzwalanie K-x umożliwia pilot Remote Control F. Zdjęcia zapisywane są na kartę pamięci SD/SDHC.

Przyciski

Układ przycisków w K-x jest taki sam jak w poprzedniku K-m . Patrząc na aparat z góry widzimy spust migawki wokół którego jest włącznik aparatu. Obok znajdują się przyciski kompensacji ekspozycji i zielony przycisk funkcyjny. Koło nastaw zawiera następujące programy:

• P – Hyper Program,
• Sv – priorytet czułości,
• Tv – priorytet migawki,
• Av – priorytet przysłony,
• M – tryb manualny,
• lampa wyłączona,
• portret nocny,
• sport,
• makro,
• krajobraz,
• portret,
• tryb automatyczny,
• SCN – programy tematyczne,
• tryb wideo.

Na tylnej ściance nad wizjerem umieszczono suwak korygujący jego dioptraż. Powyżej wyświetlacza po lewej stronie znajduje się przycisk podnoszący lampę błyskową, a po prawej pokrętło sterujące, również powiększające w trybie podglądu zdjęć. Na tej samej wysokości jest także przycisk AF/AE-L. Nieco niżej jest przycisk podglądu zdjęć, włącznik trybu LV, przycisk INFO i MENU. Obok nich umieszczono przyciski kierunkowe za pomocą których można zmienić balans bieli, czułość ISO, ustawienia błysku i pracy migawki. Pośrodku nich znajduje się przycisk OK.

Trzymając aparat oburącz, pod lewym kciukiem obok obiektywu łatwo jest wyczuć przełącznik trybu ręcznego i automatycznego ustawiania ostrości. Po drugiej stronie obiektywu jest natomiast blokada bagnetu.

Menu

Menu podzielone jest na cztery grupy zakładek: menu fotografowania, menu odtwarzania, ustawienia i ustawienia niestandardowe. Zobaczmy co zawierają poszczególne zakładki:

Menu fotografowania:

• Zdjęcia niestandardowe,
• Format plików – JPEG, RAW, RAW+,
• Rozdzielczość JPEG – 12, 6, 2 MPix,
• Jakość plików JPEG – ***, **, *,
• Ustawienie zakresu dynamicznego – kompensacja prześwietlenia i kompensacja cienia,
• Korekta obiektywu – korekta dystorsji i aberracji chromatycznej,
• Krosowanie – rodzaj filtru cyfrowego, który pozwala uzyskać zdjęcie o odmiennych kolorach i kontraście podobne do zdjęcia analogowego wywołanego w niewłaściwym typie odczynników; krosowanie działa tylko na zdjęcia JPEG,
• Zdjęcia HDR – wył., standard, silny,
• Filtr cyfrowy – szczegóły w rozdziale 6,
• Wielokrotna ekspozycja,
• Tryb AF,
• Pomiar światła,
• Wybór punktu AF,
• Film – opcje ustawień dla filmu (patrz podrozdział „Live View i  wideo”),
• Podgląd na żywo,
• Ekran stanu,
• Natychmiastowy podgląd,
• Przestrzeń barw,
• Format plików RAW – PEF lub DNG,
• Zielony przycisk,
• Pamięć,
• Stabilizacja drgań,
• Ogniskowa dla obiektywów bez CPU.

Odtwarzanie:

• Pokaz slajdów,
• Metoda wyświetlania,
• Skasuj wszystkie zdjęcia.

Menu Ustawienia:

• Język,
• Ustawienie daty,
• Czas na świecie,
• Rozmiar tekstu,
• Podpowiedzi,
• Sygnał dźwiękowy,
• Poziom jasności LCD,
• Dostrajanie koloru monitora LCD,
• Wyjście wideo – NTSC lub PAL,
• Połączenie USB – MSC lub PTP,
• Nazwa folderu,
• Prawa autorskie – możliwość zapisania w EXIF-ie autora zdjęcia i właściciela praw autorskich,
• Automatyczne wyłączanie,
• Wybór baterii,
• Reset ustawień,
• Odwzorowanie pikseli,
• Ostrzeżenie o kurzu,
• Usuwanie kurzu,
• Czyszczenie czujnika – uniesienie lustra,
• Format karty SD.

Menu Ustawienia niestandardowe:

• 1. Krok ustawień ekspozycji,
• 2. Krok ustawień czułości,
• 3. Rozszerzona czułość – 6400 ISO,
• 4. Czas pomiaru – czas blokady ekspozycji,
• 5. Blokada ekspozycji przy zablokowanej ostrości,
• 6. Powiązanie punktu automatycznej ostrości i ekspozycji,
• 7. Kolejność autobracketingu,
• 8. Balans bieli podczas korzystania z lampy błyskowej,
• 9. Automatyczny balans bieli przy sztucznym świetle,
• 10. Funkcja przycisku AF/AF-L,
• 11. Automatyka ostrości w czasie zdalnego sterowania,
• 12. Zdalne sterowanie w trybie B,
• 13. Redukcja ziarna przy długim czasie migawki,
• 14. Redukcja ziarna przy wysokim ISO,
• 15. Początkowy poziom redukcji ziarna przy wysokim ISO – ISO 200, 400, 800 lub 1600,
• 16. Zwolnienie migawki podczas ładowania lampy błyskowej,
• 17. Błysk w trybie bezprzewodowym,
• 18. Zapis informacji o obrocie,
• 19. Automatyczny obrót zdjęć,
• 20. Kontrolka zasilania,
• 21. Przechwytywanie ostrości,
• 22. Użycie pierścienia przysłony,
• 23. Reset funkcji niestandardowych.

Wyświetlacz kolorowy

K-x ma 2.7-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 230.000 punktów. Jest to ten sam rodzaj wyświetlacza jaki był w wersji K-m. Jasność wyświetlanego na nim obrazu można regulować. Wyświetlacz nie jest ruchomy, jednakże umożliwia oglądanie obrazu nawet pod dużym kątem. Zdjęcia na ekranie wyglądają całkiem dobrze, pomimo niezbyt dużej – jak na współczesne standardy – rozdzielczości. Ponieważ K-x nie ma monochromatycznego ekranu, aparatem steruje się głównie poprzez opcje wyświetlane na kolorowym LCD. K-x wyświetla aktywny panel, którego kolor można zmienić. Także po wciśnięciu któregoś z funkcyjnych przycisków odpowiednią funkcję zmienia się na ekranie wyświetlacza.

Przykład ekranu LCD w trybie podglądu zdjęć przedstawiamy poniżej. Przycisk INFO pozwala na przełączanie pomiędzy czterema różnymi sposobami wyświetlania zdjęcia oraz dodatkowych informacji. W poszczególnych trybach wyświetlane są:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + informacja o rodzaju pliku i jakości zdjęcia oraz numer zdjęcia i ich całkowita liczba na karcie, czas ekspozycji i apertura,
• zdjęcie + informacja o rodzaju pliku i jakości zdjęcia oraz numer zdjęcia i ich całkowita liczba na karcie, histogram,
• miniaturka zdjęcia + informacje o parametrach ekspozycji oraz czasie wykonania zdjęcia.

Live View i wideo

W trybie Live View wyświetlany jest na ekranie pełny kadr. Wciskając kolejno przycisk INFO możemy zmieniać ilość wyświetlanych na monitorze informacji. W górnej części pojawią się ikony informujące o trybach pracy aparatu, lampy błyskowej, czy migawki. Centralną część wyświetlacza zajmuje ramka AF, a poniżej niej umiejscowione są wskaźnik ekspozycji i histogram zmieniające się wraz ze zmianą parametrów zdjęcia lub oświetlenia. Na samym dole pojawiają się informacje o migawce, przysłonie, czułości i liczbie pozostałych do wykonania zdjęć. Wygląd kolejnych ekranów z informacjami przedstawia poniższa animacja.

Ostrość w trybie LV może być ustawiana na cztery sposoby:

• ręcznie w trybie MF z możliwością powiększenia obrazu 2-, 4-, 6-, 8-, 10-krotnego,
• automatyka ostrości wykrywania twarzy – ostrość i parametry ekspozycji dobierane są automatycznie dla głównej wykrytej twarzy oznaczonej żółtą ramką,
• kontrast automatyki ostrości – ustawianie ostrości na zasadzie detekcji kontrastu na matrycy,
• automatyka ostrości różnicy fazy – na chwilę następuje anulowanie LV i ustawieni ostrości w standardowy sposób z wykorzystaniem czujnika AF.

Szybkość ustawiania ostrości w trybie detekcji kontrastu zależy od warunków oświetleniowych. Jeśli jest zbyt jasno lub zbyt ciemno, to aparat będzie długo ustawiał ostrość (nawet kilkanaście sekund) lub nie ustawi jej w ogóle. W przypadku dobrze oświetlonego kadru proces ustawiania ostrości trwa 3–4 sekundy.

Nowością w tej serii lustrzanek Pentax jest tryb wideo i możliwość nagrywania filmów w rozdzielczości 1280×720 (16:9) lub 640×416 (3:2) z trzema stopniami jakości oznaczanymi jedną, dwoma lub trzema gwiazdkami. Filmy są rejestrowane z szybkością 24 kl./s i dźwiękiem mono, a długość filmów jest ograniczona do 25 min. lub 4 GB. W menu można włączyć redukcję drgań aparatu i ustawić nagrywanie filmów w trybie automatycznego lub ręcznego doboru przysłony.

Przykładowe filmy nagrane lustrzanką K-x można pobrać klikając na poniższe linki:

• film 1 – 1280×720 px, 18 MB,
• film 2 – 640×416 px, 4.2 MB,
• film 3 – 1280×720 px, 31 MB, czarno-białe,
• film 4 – 640×416 px, 8 MB, czarno-białe.

Wizjer

Wizjer w K-x jest taki sam jak w K-m, a więc mały i ciemny w stosunku do wyższych modeli na rynku, ale w porównaniu do konkurencyjnych tanich lustrzanek nie odbiega od normy, choć ma jedną bardzo poważną wadę: nie wyświetla aktywnych punktów autofokusu. Dokładnie ustawianie ostrości jest przez to bardzo utrudnione. Wizjer jest oparty na konstrukcji pentapryzmatycznego lustra. Pokrywa około 96% pola widzenia i ma powiększenie 0.85x. Zakres regulacji dioptrii wynosi od −2.5 do 1.5 1/m. Schemat wizjera wraz z opisem przedstawiamy poniżej.

1. Ramka autofokusu,
2. Ramka pomiaru światła,
3. Status lampy błyskowej,
4. Ikona trybu fotografowania,
5. Redukcja drgań,
6. Czas ekspozycji,
7. Apertura,
8. Status ogniskowania,
9. Ilość wolnej pamięci na karcie (orientacyjna liczba zdjęć); w trybie M wartość ekspozycji; po naciśnięciu klawisza OK czułość ISO,
10. Tryb ogniskowania,
11. AE lock.