Panasonic Lumix DMC-GH2 - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
Panasonic GH2 daje całkiem rozsądną kontrolę intensywności procesu odszumiania. Można jedynie ponarzekać trochę na fakt, że nie da się go zupełnie wyłączyć. Zawsze można jednak zapisywać zdjęcia w surowym formacie i wykonać odszumianie już na komputerze. Ci natomiast, którzy zdecydują się na zapis JPEG-ów, mają do dyspozycji 5-stopniową skalę intensywności tego procesu. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułości ISO 6400 z różnymi stopniami odszumiania. Poza minimalnym (−2) i maksymalnym (+2) poziomem odszumiania prezentujemy również poziom pośredni (0).
ISO 6400 | |||
|
|||
|
|||
|
Trzeba przyznać, że odszumianie w GH2 działa całkiem dobrze. Na poziomie maksymalnym szum jest mocno zredukowany, ale nie odbija się to bardzo mocno na rozmyciu obrazu i utracie szczegółów, jak miało to miejsce w testowanym niedawno Samsungu NX100.
Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GH2 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Panasonika G2, Samsunga NX100 i Sony NEX-5.
ISO 100 | |||
|
|
||
|
|
||
ISO 160 | |||
|
|
||
ISO 200 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 400 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 800 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 1600 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 3200 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 6400 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 12800 | |||
|
|
||
|
|
Powyższe porównanie pokazuje, że jeśli chodzi o jakość zdjęć RAW prezentowane aparaty wypadają podobnie mniej więcej do ISO 800. Na wyższych czułościach zaczynają się pojawiać wyraźniejsze różnice. Panasonic GH2 wydaje się zachowywać całkiem rozsądnie i daje się zauważyć jego nieznaczną przewagę nad modelem G2. Wydaje się również, że pod względem poziomu zaszumienia obrazu na wyższych czułościach zachowuje się on lepiej niż Samsung NX100. Różnice w stosunku do NEX-5 nie są duże, aczkolwiek można zauważyć nieznaczną przewagę bezlusterkowca Sony. Oko ludzkie w połączeniu z interpretującym bodźce wzrokowe mózgiem nie jest jednak dobrym przyrządem pomiarowym i jak pokazuje wiele iluzji optycznych łatwo daje się oszukać. Warto zatem przyjrzeć się bliżej konkretnym liczbom. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy na poniższym wykresie.
Na pierwszy rzut oka nie wygląda to najlepiej, zwłaszcza na wyższych czułościach. Trzeba jednak pamiętać, że mamy do czynienia z matrycą o rozdzielczości 16 Mpix. Przy takim upakowaniu pikseli nie można się spodziewać, że szum będzie niski. Jeśli porówna się powyższy wykres do analogicznego z testu G2, da się zauważyć, że oba aparaty zachowują się podobnie na niższych czułościach. W miarę zwiększania ISO pojawiają się różnice, a szum w GH2 jest nieznacznie niższy, co można było dostrzec na zaprezentowanych wycinkach zdjęć. Na wyższych czułościach testowany Panasonic przegrywa jednak z bezlusterkowcem NEX-5, ten ostatni bowiem zanotował zauważalnie niższe wyniki. Interesujące jest jednak porównanie z Samsungiem NX100. Mniej więcej od ISO 1600 w górę, wycinki zdjęć sugerowały przewagę GH2. Składowa niebieska szumu, która jest dominująca w przypadku obu aparatów, przyjmuje wyraźnie wyższe wartości dla GH2 niż ma to miejsce dla NX100. Różnice w pozostałych składowych nie są już tak wyraźne, a co więcej wartości w składowej Y są niższe (nieznacznie dla ISO 1600 i 3200 oraz wyraźnie dla ISO 6400) w przypadku GH2.
Dodatkowe pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów potwierdzają dotychczasowe wnioski dotyczące poziomu szumów w GH2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.
Darki
Sprawdźmy teraz jak matryca GH2 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Standardowo jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. W Panasonic GH2 w trybie bulb maksymalna długość ekspozycji ograniczona została jednak do 2 minut. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat, a przedstawione dla nich histogramy zostały wykonane w skali logarytmicznej. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku GH2 zakres ten wynosi od 0 do 511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100.000 zliczeń.
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
160 (RAW) |
|||
160 (JPEG) |
|||
200 (RAW) |
|||
200 (JPEG) |
|||
400 (RAW) |
|||
400 (JPEG) |
|||
800 (RAW) |
|||
800 (JPEG) |
|||
1600 (RAW) |
|||
1600 (JPEG) |
|||
3200 (RAW) |
|||
3200 (JPEG) |
|||
6400 (RAW) |
|||
6400 (JPEG) |
|||
12800 (RAW) |
|||
12800 (JPEG) |
Histogramy dla surowych plików nie mają niestety typowego gaussowskiego rozkładu. Widać co prawda, że rozkład ma pewien ogon z prawej strony maksimum, jednak zupełny brak lewej części oraz nietypowy kształt prawej części wskazuje na pewną redukcję sygnału. Powyższe obserwacje potwierdza również analiza wartości średniego poziomu sygnału i odchylenia standardowego, które w wyniku ingerencji straciły swoje statystyczne znaczenie. Wartości te prezentujemy w tabelce poniżej i widać z nich wyraźnie, że dla wszystkich czułości poziom odchylenia standardowego jest wyższy od średniej wartości sygnału.
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
160 | 20 | 25 |
200 | 23 | 43 |
400 | 38 | 105 |
800 | 48 | 153 |
1600 | 70 | 255 |
3200 | 115 | 445 |
6400 | 161 | 510 |
12800 | 249 | 652 |