Panasonic Lumix DMC-GH2 - test aparatu
9. Podsumowanie
Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność
Panasonic GH2 przypomina wyglądem amatorskie lustrzanki, aczkolwiek pod względem rozmiaru plasuje się pomiędzy nimi a zaawansowanymi kompaktami. Obudowa aparatu wykonana została z twardych tworzyw sztucznych i sprawia wrażenie solidnej jak na tę klasę sprzętu. Dzięki dużej liczbie przycisków i przełączników na obudowie, funkcjonalnemu menu i intuicyjnemu panelowi sterowania aparat użytkuje się bardzo wygodnie. Dodatkowym udogodnieniem jest dotykowy ekran LCD z funkcją automatycznego wyzwolenia migawki po ustawieniu ostrości. Poza tym ekran jest uchylny i obrotowy, co bardzo ułatwia fotografowanie z niestandardowej perspektywy. Do dyspozycji jest także czytelny elektroniczny wizjer, który można wykorzystać podczas fotografowania przy ostrym słońcu. Panasonic GH2 oferuje także rozbudowany tryb wideo z możliwością podłączenia zewnętrznego mikrofonu. Nagrywa filmy z maksymalną rozdzielczością 1920×1080 pikseli w formacie AVCHD Lite lub w jakości HD w formacie Motion JPEG.
Użytkowanie i ergonomia
Uchwyt w Panasoniku GH2 jest stosunkowo mały, zatem nie można się spodziewać, że zapewni wygodę porównywalną z oferowaną przez amatorskie lustrzanki z wyższej półki. Trzeba jednak przyznać, że aparat trzyma się w miarę wygodnie, a do większości przycisków możemy sięgać palcami prawej dłoni. Do ogólnej szybkości działania GH2 nie mamy zastrzeżeń, bowiem wykonywanie różnych operacji odbywa się płynnie i bez zbędnych opóźnień. Tryb seryjny w GH2 jednak nie zachwyca. Maksymalna prędkość fotografowania rzędu 5 kl/s (4.5 dla RAW-ów) to sporo, jednak aparat utrzymuje ją tylko przez krótki czas i wykonuje około 7–8 zdjęć w serii. W GH2 dobrze działa system automatycznego czyszczenia matrycy, jak również pomiar światła, a jego lampa błyskowa dorównuje lampom amatorskich lustrzanek. Na pochwałę zasługuje również autofokus, do którego szybkości działania i celności nie możemy mieć zastrzeżeń.
Rozdzielczość
Rozdzielczość zdjęć Panasonika GH2 jest naprawdę wysoka. Maksymalny wynik, jaki aparat osiągnął w tej kategorii, jest wyższy od tych, jakie zanotowały modele GF1 i G2. Jest to z pewnością zasługą nowej matrycy o wyraźnie większej liczbie pikseli. Trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że podobnie jak we wspomnianych starszych modelach, dokładna analiza surowych zdjęć tablicy testowej w przypadku GH2 wskazuje na osłabienie filtru AA.
Balans bieli
Jeżeli chodzi o pracę balansu bieli w testowanym aparacie, nie mamy powodów do narzekań. W większości przypadków GH2 radzi sobie dobrze z odwzorowaniem kolorów i zarówno błędy koloru jak i nasycenie utrzymują się na niskim poziomie. Tradycyjnie problem pojawia się przy pracy automatycznego balansu bieli w świetle żarowym, i w takim przypadku wystarczy skorzystać z dedykowanego ustawienia lub konkretnej temperatury barwowej by otrzymać lepsze odwzorowanie kolorów.
Jakość obrazu w JPEG
Zdjęcia JPEG z GH2 charakteryzują się podobną jakością do tego, co oferują Panasonic G2 i Sony NEX-5. Za w pełni użyteczne można uznać czułości do ISO 1600, ale również zdjęcia wykonane na ISO 3200 nie wyglądają jeszcze najgorzej. Przy dwóch najwyższych czułościach szum zaczyna dość mocno wpływać na pogorszenie jakość obrazu.
Warto również wspomnieć, że w GH2 podobnie jak w G2 i GF1 wyostrzanie JPEG-ów na poziomie minimalnym jest stosunkowo wysokie. Odszumiania JPEG-ów nie da się zupełnie wyłączyć, ale możemy kontrolować intensywność tego procesu. Nawet na poziomie maksymalnym działa on dość rozsądnie i nie rozmywa mocno szczegółów na zdjęciu. Część potencjalnych użytkowników GH2 z pewnością doceni obecność rozbudowanych stylów kolorystycznych zdjęć, które nawiązują do analogowej fotografii, a także tryb „Moje kolory”, pozwalający na automatyczne wykonywanie zdjęć w różnych wersjach kolorystycznych. Szkoda jedynie, że w tym trybie nie można zmieniać parametrów ekspozycji.
Jakość obrazu i szumy w RAW
Zdjęcia z GH2 zapisane w formacie RAW pod względem jakości prezentują podobny poziom do tego, jaki oferuje model G2. Na wyższych czułościach daje się nawet zauważyć minimalną przewagę nowszego modelu, co potwierdzają również pomiary poziomu szumu wykonane na surowych plikach. Panasonic GH2 przegrywa jednak nieznacznie z Sony NEX-5, co widać zarówno na samych zdjęciach jak i w pomiarach.
Analiza darków pokazała, że statystyka sygnału generowanego na matrycy bez dopływu światła jest zaburzona. To wskazuje na ingerencję w surowe pliki, polegającą na częściowej redukcji sygnału.
Zakres tonalny
W naszym teście dynamika tonalna w Panasoniku GH2 osiągnęła poziom 5.3 EV. Jest to stosunkowo niski wynik, a do tego gorszy niż w przypadku innych bezlusterkowców systemu Mikro 4/3, bowiem te przetestowane przez nas do tej pory, notowały wartość na poziomie 6 EV. Niewątpliwie GH2 pokutuje w tym przypadku za brak czułości ISO 100 i największe upakowanie pikseli.
Ocena końcowa
Punktacja | ||||
Obudowa | ||||
Gniazda | ||||
Przyciski | ||||
Menu | ||||
Wyświetlacze | ||||
Live View | ||||
Wizjer | ||||
Szybkość działania | ||||
Autofokus | ||||
Pomiar światła | ||||
Funkcje specjalne | ||||
Lampa błyskowa | ||||
Rozdzielczość (MTF) | ||||
Balans bieli | ||||
Jakość zdjęć JPEG | ||||
Jakość zdjęć RAW | ||||
Zakres tonalny | ||||
RAZEM |
Panasonic GH2 jest z pewnością ciekawą propozycją dla amatorów fotografii, którzy szukają stosunkowo niewielkiego aparatu, ale oferującego jednocześnie możliwości porównywalne z tymi, które dają amatorskie lustrzanki. I właśnie pod względem oferowanych możliwości, ilości dostępnych funkcji trybów, liczby przycisków czy wygody użytkowania, GH2 nie ma się czego wstydzić. Również w kategorii jakości zdjęć wypada całkiem dobrze. Na usta ciśnie się jednak pytanie, czy ten aparat potrzebuje matrycy o tak dużej rozdzielczości. Czy stosowana w starszych modelach bezlusterkowców Panasonika 12-megapikselowa matryca nie byłaby w jego przypadku lepszym rozwiązaniem? Wielu potencjalnym użytkownikom nie spodoba się zapewne fakt, że GH2 został pozbawiony czułości ISO 100. Odbiło się to między innymi na niskim poziomie dynamiki tonalnej. A gdyby zastosowano w nim udoskonaloną matrycę o rozdzielczości 12 Mpix, z pewnością posiadałby ISO 100 i wypadłby lepiej zarówno pod względem dynamiki tonalnej jak i poziomu szumu. A tak w zamian dostajemy w zasadzie bezużyteczne ISO 12800.
Innym czynnikiem, który może stanowić problem dla potencjalnych nabywców GH2 jest niestety wysoka cena. Zarówno amatorskie lustrzanki, jak również bezlusterkowce konkurencyjnych marek wypadają pod tym względem atrakcyjniej. Panasonic GH2 w zestawie z podstawowym obiektywem 14–42 mm kosztuje aktualnie 3600 zł (według serwisu Ceneo z dnia 11.03.2011). To naprawdę dużo, zwłaszcza, że aparat kierowany jest głównie do amatorów i dla niejednego przeciętnego miłośnika fotografii to jednak spory wydatek. Czy Panasonikowi GH2 uda się przebić na tle konkurencji? Czas pokaże.
Na koniec przedstawiamy najważniejsze wady i zalety Panasonika GH2.
Zalety:
- dobra jakość zdjęć RAW i JPEG na niskich czułościach,
- małe rozmiary,
- solidna obudowa,
- bardzo duża liczba przycisków na obudowie,
- bogate, czytelne i funkcjonalne menu,
- bardzo funkcjonalny tryb Live View,
- szybki i skuteczny autofokus,
- dobrej jakości ekran LCD, dający wyraźny i czytelny obraz,
- obrotowy i dotykowy LCD,
- skuteczny balans bieli w większości przypadków,
- skala temperaturowa WB,
- rozbudowany tryb wideo i filmy w jakości Full HD,
- wejście mikrofonowe,
- skuteczny system czyszczenia matrycy,
- wbudowana lampa błyskowa o stosunkowo dobrej mocy,
- gniazdo HDMI,
- elektroniczny wizjer o dużej rozdzielczości.
Wady:
- stosunkowo duże szumy na wysokich czułościach,
- problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
- wysokie wyostrzanie JPEG-ów przy ustawieniu minimalnym,
- stosunkowo niska dynamika tonalna,
- ingerencja w surowe pliki polegająca na częściowej redukcji sygnału,
- brak uszczelnień przy karcie pamięci i akumulatorze,
- brak stabilizacji matrycy.
Przykładowe zdjęcia