Rejestracja obrazu oraz podgląd na żywo w Olympusie E-PL3 odbywa się przy użyciu matrycy Hi Speed Live MOS o wymiarach 17.3×13 mm i całkowitej liczbie pikseli wynoszącej 13.06 miliona. Pliki RAW (z rozszerzeniem ORF) mają rozdzielczość 4080×3040 pikseli. Maksymalna, efektywna rozdzielczość zdjęć dla JPEG-ów to 4032×3024 pikseli.

Chociaż E-PL3 nie ma podnoszonego lustra, to oferuje funkcję Anti-shock, która przypomina wstępne podnoszenie lustra stosowane w lustrzankach. W tym przypadku dla zminimalizowania drgań na ustaloną liczbę sekund przed właściwą ekspozycją wyłączany jest system Live View i zamykana jest mechaniczna migawka.

Rozdzielczość układu jako całości

Do wyznaczenia rozdzielczości układu aparat+obiektyw+oprogramowanie użyliśmy obiektywu Panasonic LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH. Pomiary wartości funkcji MTF50 wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG. Jak zwykle poziom wyostrzania ustawiliśmy na najniższą, dostępną wartość (w E-PL3 poziom −2). Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liczbie par linii na wysokość obrazu.

Maksymalna rozdzielczość uzyskana przez E-PL3 jest na tym samym poziomie, co w przypadku E-P3. Różnice w przebiegu zależności rozdzielczości od przysłony wynikają z różnych charakterystyk obiektywów użytych w obydwu testach. Na podstawie wyników z JPEG-ów jednak trudno wyciągać jednoznaczne wnioski, bowiem w grę wchodzi na przykład wyostrzanie i kompresja. W przypadku porównania tych dwóch aparatów wnioskujemy, że algorytmy użyte do tworzenia JPEG-ów są takie same. Zaznaczamy przy okazji, że w E-PL3 nawet na minimalnym poziomie wyostrzanie jest wyraźne. Jest to cecha charakterystyczna aparatów ze stajni Olympus i widać to na poniższym wykresie.

Wykres przedstawia przykładowy przebieg profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Na górnym wykresie widać charakterystyczne lokalne maksimum w profilu na granicy czerni i bieli. Na dolnym natomiast widać, że funkcja MTF przyjmuje wartości wyraźnie większe od 1.0.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywem Panasonic LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF za pomocą programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy wartości otrzymane dla modelu E-P3 oraz aparatów Panasonic DMC-G3 i DMC-GF3 z tym samym obiektywem.

Wyniki E-PL3, E-P3 i GF3 są do siebie bardzo zbliżone. Nie jest to nic dziwnego w sytuacji, gdy aparaty te mają takie same matryce i test przeprowadzaliśmy z tym samym obiektywem. Dostajemy jednak informację o tym, że filtry AA zastosowane w tych trzech aparatach mają zbliżoną siłę. Panasonic G3 z matrycą o większej liczbie pikseli notuje wyraźnie wyższe rozdzielczości na mniejszych przesłonach. Przy f/16.0 wszystkie wyniki stają się prawie takie same. Wtedy rozdzielczość limitowana jest już głównie przez efekty dyfrakcji na otworze przysłony, a nie przez rozdzielczości matryc.

Warto jeszcze nadmienić, że podobnie jak w przypadku poprzedników, czyli modeli E-PL1 i E-PL2, także E-PL3 nie pokazuje wyraźnych różnic w rozdzielczości (sile filtra AA) pomiędzy współrzędną poziomą i pionową.