Olympus E-PL3 - test aparatu
7. Szumy i jakość obrazu w RAW
Na początek pokazujemy wykres poziomu szumu na zdjęciach zapisywanych w formacie JPEG przy wyłączonym odszumianiu.
Wyniki Olympusa E-PL3 są praktycznie takie same, jak Olympusa E-P3. Wszystko wskazuje na to, że zarówno matryce, jak i algorytmy tworzące JPEG-i są w obydwu aparatach takie same.
W Olympusie E-PL3 intensywność procesu odszumiania na wyższych czułościach można kontrolować w 3-stopniowej skali. W poniższej tabelce prezentujemy wpływ kolejnych stopni na wygląd otrzymywanych zdjęć przy czułości ISO 6400.
ISO 6400 | |||
Odszumianie wyłączone | |||
Odszumianie słabe | |||
Odszumianie standardowe | |||
Odszumianie mocne |
Po obejrzeniu wpływu procesowania zdjęć przez oprogramowanie aparatu przechodzimy do informacji bardziej zbliżonych do tego co naprawdę rejestruje matryca. Poniżej prezentujemy wykres przedstawiający pomiary poziomu szumu przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.
Ze względu na to, że w tablicę testową oświetlamy światłem żarówek 3000 K, składowa niebieska pokazuje dużo wyższy poziom szumu od pozostałych. Dla ISO 6400 zmierzony dla niej poziom wyniósł 11.9%, a dla ISO 12800 ponad 19%. Punkty te nie zmieściły się w naszym zakresie.
Porównanie powyższego wykresu z analogicznym z testu Olympusa E-P3 wydaje się wskazywać na przewagę E-PL3. Ze względu jednak na to, że obydwa aparaty pracują z taką samą matrycą, wynik ten raczej jesteśmy skłonni przypisać błędom pomiarowym (zarówno statystycznym jak i systematycznym), niż rzeczywistym różnicom tych aparatów.
Przyjrzyjmy się teraz z bliska zdjęciom z E-PL3 zapisanym w surowym formacie ORF. Wywołaliśmy je za pomocą programu dcraw do postaci 24-bitowej. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu E-P3, Panasonika G3 oraz Samsunga NX100.
ISO 100 | |||
|
|
||
ISO 160 | |||
|
|
||
ISO 200 | |||
E-PL3 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 400 | |||
E-PL3 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 800 | |||
E-PL3 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 1600 | |||
E-PL3 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 3200 | |||
E-PL3 | |||
E-P3 |
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 6400 | |||
E-PL3 | |||
|
|
||
|
|
||
|
|
||
ISO 12800 | |||
E-PL3 | |||
|
|
Pod względem jakości obrazu i poziomu szumu E-PL3 zachowuje się bardzo podobnie do większego rówieśnika E-P3. Podobnie jak w jego przypadku, przy wysokich czułościach widać przewagę Panasonika nad Olympusami. Samsung znowu lekko odstaje od reszty stawki w naszym porównaniu.
Darki
Poziom prądu ciemnego sprawdzamy na podstawie zdjęć wykonanych przez 180 sekund bez dopływu światła do matrycy. Zdjęcia zapisywane są zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Surowe pliki wywołujemy za pomocą programu dcraw do postaci czarno-białej mapy zliczeń w poszczególnych pikselach, bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować powstający na matrycy szum. W przypadku E-PL3 użyliśmy zakresu od 0 do 255 zliczeń. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej histogramów wynoszą 100 000 zliczeń. W tabeli poniżej pokazujemy obrazy i histogramy uzyskane z surowych zdjęć.
RAW | |||
ISO | Dark Frame | Crop | Histogram |
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 |
W tym teście po każdym zdjęciu prądu ciemnego aparat zostawialiśmy na około 1 godzinę w temperaturze pokojowej do ostygnięcia. Dzięki temu na uzyskanych zdjęciach widać jedynie kaszkę tzw. gorących pikseli na tle szarego tła.
W teście Olympusa E-P3 pisaliśmy o problemach z wywołaniem darków dla ISO 12800. W przypadku E-PL3 program dcraw problemy miał już przy ISO 6400. Po wykonaniu mapowania złych pikseli (menu – zakładka narzędzia) problem zniknął.
W tabeli poniżej przedstawiamy obliczony dla surowych zdjęć średni poziom sygnału i odchylenia standardowego. Podkreślamy, że wartości te nie odpowiadają ściśle ich formalnej definicji, a są jedynie podane dla uzyskania przybliżonej orientacji. Dzieje się tak z dwóch powodów. Po pierwsze kształt histogramów nie odpowiada dokładnie krzywej Gaussa. Powyżej maksimum widać lekkie wybrzuszenie, świadczące o tym, że część pikseli ma systematycznie wyższy poziom prądu ciemnego od większości z nich. Po drugie ze względu na to w zależności od czułości od sygnału z matrycy odejmowana jest pewna stała wartość. W związku z tym, że nie zapisywane są ujemne zliczenia, to przy czułościach wyższych niż ISO 400 coraz większa liczba pikseli ma zapisaną wartość zero, zamiast tego, co zarejestrowała matryca.
Prąd ciemny | ||
ISO | średni poziom sygnału | odchylenie standardowe |
200 | 64.5 | 15.0 |
400 | 66.1 | 32.3 |
800 | 68.6 | 60.3 |
1600 | 76.6 | 128.1 |
3200 | 112.4 | 265.5 |
6400 | 196.3 | 375.4 |
12800 | 248.2 | 452.7 |
Przyszedł czas, żeby pokazać darki, które zostały zapisane przez aparat w formacie JPEG.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
200 | |||
400 | |||
800 | |||
1600 | |||
3200 | |||
6400 | |||
12800 |
Na koniec chcemy jeszcze bardzo krótko pokazać wpływ nagrzewania się matrycy na poziom prądu ciemnego. Po kilkunastu minutach od włączenia aparatu i jego ciągłej pracy, wykonaliśmy zdjęcie prądu ciemnego przy czułości ISO 12800. Poziom prądu ciemnego okazał się na tyle wysoki, że wysycał dużą część pikseli. Nie możemy więc przedstawić wiarygodnych danych statystycznych. Poniżej przedstawiamy jedynie zdjęcie zapisane w formacie JPEG.
JPEG | |||
ISO | Dark Frame | Crop | |
12800 |