Pomiar szumu wykonaliśmy również na JPEG-ach zapisanych w trybie wieloklatkowej redukcji szumu. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Kiedy porównamy go z powyższym wykresem, zauważymy, że szum jest faktycznie niższy, jednak różnica jest stosunkowo niewielka i może mieć jedynie znaczenie przy wyższych czułościach, o czym wspominaliśmy już przy porównaniu wycinków zdjęć.

Jak już wspomnieliśmy wcześniej, w A35 nie można zupełnie wyłączyć odszumiania. Daje się jednak kontrolować ten proces, aczkolwiek w bardzo ograniczonym stopniu. Najmniejsze odszumianie mamy przy ustawieniu „słabe”. Natomiast drugą opcją jest ustawienie „automatyczne”. W tabelce poniżej prezentujemy porównanie intensywności procesu odszumiania dla obu możliwych ustawień na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400.

ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie automatyczne

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A35 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z modelu A55 oraz Canona 600D i Nikona D5100.

ISO 100
A35
A55
600D
D5100
ISO 200
A35
A55
600D
D5100
ISO 400
A35
A55
600D
D5100
ISO 800
A35
A55
600D
D5100
ISO 1600
A35
A55
600D
D5100
ISO 3200
A35
A55
600D
D5100
ISO 6400
A35
A55
600D
D5100
ISO 12800
A35
A55
600D
D5100
25600 ISO
D5100

Z powyższego porównania widać, że wszystkie zaprezentowane aparaty zachowują się dość podobnie pod względem poziomu szumu na surowych plikach mniej więcej do ISO 1600. Na wyższych czułościach różnice zaczynają być wyraźniejsze. W przypadku lustrzanek Sony szum wydaje się być nieznacznie wyższy niż w 600D, a przewaga D5100 w stosunku do pozostałych aparatów jest dość wyraźna. Sprawdźmy jednak, na ile nasze spostrzeżenia odnajdą swoje potwierdzenie w konkretnych liczbach.

Na poniższym wykresie przedstawiamy poziom szumu zmierzony na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-13, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

Pomiary dość dobrze potwierdzają nasze obserwacje. Porównując powyższy wykres i ten z testu A55 łatwo zauważymy, że obie lustrzanki Sony zachowują się bardzo podobnie pod względem poziomu szumu. Podobne zachowanie widać również na wykresie w teście 600D, choć w jego przypadku można zauważyć minimalną przewagę na wyższych czułościach. Dodatkowo w lustrzance Canona składowa czerwona szumu osiąga wyraźnie niższe wartości niż w A35. Przewaga D5100, którą zauważyliśmy na wycinkach jest nawet wyraźniejsza w pomiarach i widać ją praktycznie dla całego zakresu czułości. Wnioski te potwierdzają również pomiary wykonane na 48-bitowych TIFF-ach, które prezentujemy na poniższym wykresie.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku A35 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800

Zaprezentowane powyżej darki wyglądają dość podobnie do tych, jakie obserwowaliśmy w teście A55. Różnice pojawiają się jednak na najwyższych czułościach. O ile matryca w A55 świeciła nieznacznie na brzegach o tyle w A35 zauważyć można dziwną niejednorodność w postaci jaśniejszego szerokiego pasa przebiegającego po skosie przez kadr. Otrzymane dla A35 histogramy wyglądają rozsądnie do czułości ISO 3200 (podobnie jak w A55). W tym zakresie obserwujemy charakterystyczny kształt gaussowskiego rozkładu, a odchylenie standardowe nie przekracza średniej wartości sygnału (tabelka poniżej). W stosunku do A55 zauważyć można jednak, że w testowanym modelu odchylenia standardowe są wyższe. Przy ISO 6400 wartość odchylenia standardowego przekracza średnią wartość sygnału, a na histogramie widać, że rozkład gaussowski został obcięty nieznacznie z lewej strony. Dla czułości ISO 12800 widać, że rozkład jest bardzo szeroki, a z tabelki zamieszczonej poniżej można się przekonać, że odchylenie standardowe jest wyraźnie większe niż średnia wartość sygnału. Dodatkowo w tym przypadku zastosowano bias o nieco większej wartości niż dla pozostałych czułości. Z powyższej analizy można wysnuć wniosek, że z naturalnymi czułościami mamy do czynienia do ISO 3200 włącznie. Wyższe czułości wydają się być generowane programowo.

Darki zapisane w formacie JPEG nie pokazują dużego zaszumienia i, co więcej, w ich przypadku nie widać owej niejednorodności jaką obserwowaliśmy na RAW-ach. Trzeba jednak pamiętać, że JPEG-i w A35 są odszumiane i to w stopniu wyraźnym.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800