Nikon 1 V2 wyraźnie różni się obudową od swojego poprzednika. Ogólnie wydaje się być od niego mniejszy, i tak faktycznie jest jeśli weźmiemy pod uwagę jedynie główną część korpusu. Formalnie rzecz biorąc jednak, V2 jest nieco wyższy i grubszy od V1, a związane jest to z zupełnie innym kształtem nowszego modelu. O ile korpus jego poprzednika charakteryzował się prostym niemal prostopadłościennym kształtem, o tyle V2 pod tym względem przypomina nieco konstrukcję NEX-ów. Główna część korpusu jest chudsza niż w V1 jednak jego prawa część mocno wystaje do przodu tworząc tym samym sporą, jak na tego typu aparat rękojeść. Głównym elementem wpływającym na wysokość aparatu natomiast, jest wystający wizjer z wbudowaną lampą błyskową.

Mimo wszystko jednak aparat wydaje się być dość poręczny. Jego rozmiar z podstawowym kitowym obiektywem (w pozycji spoczynkowej) lub Nikkorem 1 18.5 mm f/1.8 jest wciąż w miarę kompaktowy. Taki zestaw bez większych problemów mieści się w kieszeni kurtki czy bluzy.

Pod względem jakości wykonania Nikon 1 V2 prezentuje się dobrze. Warto jednak zwrócić uwagę, że jedynie przednia część obudowy aparatu została wykonana ze stopu magnezowego, a pozostałe elementu są z tworzywa sztucznego. Trzeba jednak przyznać, że konstrukcja zachowuje się sztywno a poszczególne elementy obudowy są dobrze do siebie dopasowane. Biorąc pod uwagę, że jest to topowy bezlusterkowiec Nikona oczekiwalibyśmy, że chociaż częściowo zostanie on uszczelniony przed niekorzystnym wpływem warunków zewnętrznych, jednak nawet najprostszych uszczelek przy komorze baterii, kieszeni na kartę i gniazdach nie odnajdziemy.

Zasilanie i gniazda

Nikon 1 V2 zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym EN-EL21 o pojemności 1485 mAh i napięciu 7.2 V. Specyfikacja aparatu nie precyzuje jego wydajności, jednak podczas testu byliśmy w stanie wykonać około 350 zdjęć na w pełni naładowanym akumulatorze. Czas ładowania za pomocą dedykowanej ładowarki MH-28 wynosi około 2 godzin. Do stałego zasilania aparatu przewidziano opcjonalny zasilacz EH-5b w połączeniu ze złączem zasilania EP-5D.

Podobnie jak poprzednik Nikon 1 V2 jest kompatybilny z kartami SD/SDHC/SDXC, a kieszeń na kartę znajduje się na spodzie aparatu bezpośrednio przy komorze akumulatora, pod wspólną plastikową klapką.

Testowany aparat oferuje następujące gniazda:

• mikrofonu stereo, typ mini (35 mm),
• HDMI mini typu C,
• USB/AV out.

Warto jeszcze dodać, że do Nikona 1 V2 możemy podłączyć opcjonalny adapter bezprzewodowy Wi-Fi WU-1b, a sam aparat można wyzwalać zdalnie za opcjonalnego pomocą pilota ML-L3.

Przyciski

Układ elementów sterujących w V2 dość wyraźnie różni się od tego z modelu V1, a zmiany po części podyktowane zostały zupełnie innym kształtem korpusu. Przyjrzyjmy się jednak bliżej poszczególnym przyciskom i pokrętłom, zaczynając od górnej ścianki aparatu.

Po prawej stronie wizjera znajduje się standardowe pokrętło trybów pracy aparatu, obejmujące następujące pozycje:

• Tryb automatyczny,
• P – automatyka programowa,
• S – preselekcja czasu naświetlania,
• A – preselekcja przysłony,
• M – tryb manualny,
• tryb uchwycenia najlepszego momentu,
• tryb ruchomego zdjęcia,
• tryb zaawansowanego filmowania.

Po lewej stronie fragmentu obudowy obejmującej wizjer znajdziemy niewielkie pokrętło regulacji dioptrażu oraz przycisk zwalniający wbudowaną lampę błyskową. Przyjrzyjmy się teraz tylnej ściance V2.

Po lewej stronie wyświetlacza LCD znajduje się kolumna czterech przycisków. Zaczynając od góry mamy przycisk trybu odtwarzania, MENU, DISP, służący do zmiany wyświetlanych na ekranie informacji oraz przycisk usuwania zdjęć. Nad prawym górnym narożnikiem wyświetlacza znajdziemy przycisk funkcyjny F, uruchamiający w trybach P, A, S, i M podręczne menu z najważniejszymi parametrami fotografowania. W innych trybach pracy aparatu daje dostęp do różnych ustawień związanych z danym trybem.

Znajdujący się po prawej stronie tylnej ścianki wybierak wielofunkcyjny, oprócz funkcji czterech przycisków kierunkowych i przycisku OK w środku, ma dodatkowo swobodnie obracający się pierścień, umożliwiający łatwe poruszanie się po menu oraz zmianę ustawień ekspozycji. Dodatkowo przyciski kierunkowe w trybie fotografowania pozwalają ustawić samowyzwalacz, zablokować pomiar światła i autofokus (AE-L/AF-L), skorygować ekspozycję i ustawić tryb lampy błyskowej.

Na przedniej ściance aparatu znajdziemy jedynie przycisk zwalniający blokadę mocowania obiektywu.

Menu

Menu w V2 przypomina to znane z jego poprzednika. Ma zatem ono prostą organizację oraz formę graficzną i zostało podzielone na trzy główne kategorie (zakładki). Elementy w nich zawarte przedstawiają się następująco Menu odtwarzania:

• Usuń,
• Pokaz slajdów,
• Podgląd zdjęć,
• Obracaj pionowo,
• Polecenie wydruku,
• Ochrona,
• Ocena,
• D-Lighting,
• Zmniejsz,
• Przytnij,
• Edytuj film,
• Zmień temat.

Menu fotografowania:

• Resetuj opcje fotografowania,
• Tryb ekspozycji,
• Jakość zdjęcia,
• Wielkość zdjęcia,
• Zdjęcia seryjne,
• Bezgłośne fotografowanie (elektroniczna migawka),
• Liczba zapisanych zdjęć (w trybie inteligentnego wybierania zdjęcia),
• Liczba klatek na sekundę (w trybie filmów w zwolnionym tempie),
• Ustawienie filmów,
• Film przed/po (ustawienia w trybie ruchome zdjęcia)
• Format pliku (dla trybu ruchome zdjęcia),
• Pomiar ekspozycji,
• Balans bieli,
• Czułość ISO,
• Picture Control,
• Osobiste ustawienia Picture Control,
• Automatyczna korekcja dystorsji,
• Przestrzeń barw,
• Aktywna funkcja D-Lighting,
• HDR (tylko w trybie automatycznym),
• Redukcja szumów – długa ekspozycja,
• Redukcja szumów – wysokie ISO,
• Opcje dźwięku w filmie,
• Redukcja drgań (dla obiektywów wyposażonych w VR),
• Tryb ustawiania ostrości,
• Tryb pola AF,
• AF z priorytetem twarzy,
• Wbudowana dioda wspomagająca AF,
• Sterowanie błyskiem,
• Kompensacja błysku.

Menu ustawień:

• Resetuj opcje ustawień,
• Formatuj kartę pamięci,
• Blokowanie spustu przy braku karty,
• Jasność obrazu wyświetlacza,
• Siatka,
• Automatyczne wyłączenie,
• Samowyzwalacz,
• Opóźnienie przy zdalnym wyzwalaniu,
• Czas oczekiwania na zdalne sterowanie,
• Przypisanie funkcji do przycisku AE-L/AF-L,
• Blokada AE spustu migawki,
• Sterowanie za pomocą urządzenia HDMI,
• Redukcja migotania,
• Resetuj numerowanie plików,
• Strefa czasowa i data,
• Język,
• Automatyczny obrót zdjęć,
• Mobilny adapter bezprzewodowy,
• GPS,
• Mapowanie pikseli,
• Wersja programu.

Jak wspomnieliśmy wcześniej, pod przyciskiem oznaczonym literą F odnaleźć można podręczne menu. Niestety jest ono skromne i zawiera następujące ustawienia:

• pomiar światła,
• balans bieli,
• czułość ISO,
• funkcja Picture Control,
• tryb ustawiania ostrości,
• tryb pola AF.

Wyświetlacz

Nikon 1 V2 został wyposażony w taki sam wyświetlacz, jak jego poprzednik. Mamy zatem nieruchomy ekran LCD o przekątnej 3 cale i rozdzielczości 921.000 punktów (VGA). Jego jasność można regulować od −3 do +3. Podczas fotografowania za pomocą przycisku DISP można kontrolować ilość informacji wyświetlanych na ekranie lub całkiem wyłączyć podgląd obrazu.

W trybie odtwarzania wybrane zdjęcie można wyświetlać w trzech trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram.

Zdjęcia możemy oczywiście powiększać lub przeglądać z poziomu indeksu (trzy poziomy 4, 9 lub 72 miniaturek). Dostępny jest także widok kalendarza ułatwiający odnajdywanie zdjęć według daty.

Tryb wideo

Nikon 1 V2 oferuje bardzo podobne możliwości w zakresie filmowania jak jego poprzednik. O jedną pozycję zwiększył się jednak wybór dostępnych trybów nagrywania i w testowanym aparacie jest on następujący:

• 1920×1080 pix, 60i,
• 1920×1080 pix, 30p,
• 1280×720 pix, 60p,
• 1280×720 pix, 30p.

• 640×240 px, 400 kl/s (odtwarzanie 30p),
• 320×120 px, 1200 kl/s (odtwarzanie 30p).

Pełne możliwości w zakresie filmowania możemy wykorzystać przełączając aparat w dedykowanego trybu wideo. W pierwszej kolejności należy wybrać (pod przyciskiem F) filmy HD lub w spowolnionym tempie. W tym pierwszym wypadku, w menu ustawia się tryb ekspozycji w jakim ma być kręcony film (P, A, S, M lub Auto), pomiar światła (matrycowy, centralnie ważony lub punktowy), tryb pola AF, AF z priorytetem twarzy, czułość ISO, czy też ustawienia jakości i kolorystyki obrazu. Ustawić można także tryb działania ustawiania ostrości (AF-F, AF-S, MF), czy też położenie punktu AF. W trakcie filmowania można zmieniać parametry ekspozycji (przesłonę i/lub migawkę), jednak odgłosy związane z obsługą aparatu będą się rejestrowały na ścieżce dźwiękowej. Warto jednak podkreślić, że podobnie jak w V1 nie słychać działania autofokusu, co jest oczywiście dużą zaletą. Pozytywnie można się także wypowiadać na temat szybkości działania AF. W trakcie filmowania można również wykonywać zdjęcia w formacie 16:9. Ich ilość jest jednak ograniczona do 20 sztuk.

Filmy spowolnione nagrywane są bardzo małej rozdzielczości w formacie 8:3 bez dźwięku. W trakcie nagrywania nie działają też inne funkcje, oraz nie można zmienić ustawionych wcześniej parametrów ekspozycji. Maksymalna długość nagrania to 3 sekundy, co w przypadku opcji 400 kl/s przekłada się na wynikowy film trwający 40 sekund, a w przypadku 1200 kl/s na film o długości 2 minut. Choć specyfikacja aparatu jasno tego nie podaje w obu opcjach rejestruje się jedynie wycinek (crop) dostępnego pola widzenia i jest on tym mniejszy im wyższy jest parametr klatkażu.

Przykładowe filmy

• film 1 – 1920×1080 pix, 60i, 57.6 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 60i, 53.7 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 60i, 52.8 MB (ciągły AF),
• film 4 – 1920×1080 pix, 60i, 63.3 MB (film nagrany po zmroku),
• film 5 – 1920×1080 pix, 30p, 58.8 MB,
• film 6 – 1920×1080 pix, 30p, 55.1 MB,
• film 7 – 1280×720 pix, 60p, 36.3 MB,
• film 8 – 1280×720 pix, 60p, 33.9 MB,
• film 9 – 1280×720 pix, 60p, 36.0 MB (film nagrany po zmroku),
• film 10 – 1280×720 pix, 30p, 27.7 MB,
• film 11 – 1280×720 pix, 30p, 29.8 MB,
• film 12 – 640×240 pix, 400 kl/s, 8.6 MB,
• film 13 – 320×120 pix, 1200 kl/s, 12.8 MB.

Wizjer

Nikon 1 V2 ma wbudowany elektroniczny wizjer (EVF z korekcją dioptrażu) o rozdzielczości 1.440.000 punktów i przekątnej 0,47 cala. Wyświetlane są w nim te same informacje, co na ekranie LCD. Jasność wizjera można regulować od −3 do +3. Wizjer ma zamontowany czujnik zbliżeniowy, który powoduje włączenie go po zbliżeniu oka. Wizjer można wykorzystać zarówno przy fotografowaniu, odtwarzaniu zdjęć jak i obsłudze menu.

Wizjer to z pewnością zaleta tego aparatu. Może się na przykład przydać przy fotografowaniu w ostrym słońcu. Jakość wyświetlanego w nim obrazu jest stosunkowo dobra, ale do jego płynność można mieć zastrzeżenia. Nawet w dobrych warunkach oświetleniowych obraz w wizjerze traci na płynności kiedy przesuwamy aparat.