Pod względem rozmiarów, testowana Alpha wpasowuje się pomiędzy dwa starsze modele: A37 oraz A57. Korpus A58 wykonano z tworzyw sztucznych, które nie sprawiają zbyt dobrego wrażenia. Tego typu materiały są jednak charakterystyczne dla aparatów entry-level. Nie zauważyliśmy natomiast, aby obudowa skrzypiała pod naciskiem palców lub jej elementy były źle spasowane. Zastrzeżenia mamy do klapki osłaniającej slot kart pamięci, która wydaje się nieco za mała i posiada zauważalny luz.

Rękojeść wyłożono gumowym tworzywem zapewniającym dobrą przyczepność dłoni. Szkoda, że zabrakło go na fragmencie tylnej ścianki przeznaczonym na kciuk prawej dłoni – naszym zdaniem poprawiło by to pewność chwytu aparatu.

Zasilanie i gniazda

Zasilanie aparatu odbywa się przy użyciu akumulatora litowo-jonowego NP-FM500H o pojemności 1650 mAh i napięciu 7,2 V, który znajduje się w komorze umieszczonej na spodzie korpusu, zamykanej pod plastikową klapką. Teoretyczna wydajność akumulatora pozwala na wykonanie 690 zdjęć przy korzystaniu z wizjera lub 700 gdy kadrujemy na LCD. W wizjerze bądź na wyświetlaczu widzimy procentowy wskaźnik stopnia naładowania akumulatora. Opcjonalnie dostępny jest także zasilacz sieciowy o symbolu AC-PW10AM. Akcesoria odpowiedzialne za dostarczanie energii elektrycznej, czyli akumulatory i ładowarki są takie same w przypadku testowanego aparatu jak w modelach A57, A65, A77 i A99. Producent natomiast nie przewidział w swojej ofercie dodatkowego uchwytu do zdjęć pionowych.

Nośnikami pamięci obsługiwanymi przez A58 są karty Memory Stick PRO Duo lub PRO-HG Duo, a także SD, SDHC i SDXC. Slot zlokalizowano na prawej ściance aparatu, zamykany pod plastikową klapką.

Gniazdo Micro USB (do którego możemy dołączyć także wężyk spustowy RM-VPR1), HDMI typu Micro, mikrofonu oraz zewnętrznego zasilacza zgromadzono na lewej ściance aparatu. Złącze zasilania ma odzielną gumową zaślepkę, natomiast pozostałe trzy zakrywa jedna wspólna.

Przyciski

W stosunku do A57, zamieniono miejscami przyciski ZOOM i kompensacji ekspozycji. Poza tą różnicą układ elementów sterujących jest identyczny. Ich opis zaczniemy od górnej ścianki korpusu.

Pośrodku dźwigni włącznika aparatu znajduje się spust migawki. Poniżej umieszczono dwa przyciski: ZOOM oraz czułości ISO. Do drugiego guzika zamiast podstawowej, można także podporządkować jedną z kilkudziesięciu innych funkcji:

• kompensacja ekspozycji,
• tryb pracy (zdjęcia pojedyncze, seryjne, samowyzwalacz),
• tryb błysku,
• tryb autofokusa,
• obszar AF,
• uśmiech / wykrywanie twarzy,
• automatyczne kadrowanie portretowe,
• tryb pomiaru światła,
• korekcja błysku,
• balans bieli,
• DRO / Auto HDR,
• strefa twórcza,
• efekt wizualny,
• rozmiar obrazu,
• jakość,
• blokada AEL,
• przełączanie AEL,
• blokada AEL z punktowym pomiarem światła,
• przełączanie AEL z punktowym pomiarem światła,
• śledzenie obiektu,
• blokada AF,
• podgląd przysłony,
• podgląd zdjęcia,
• zoom,
• powiększenie.

Na pochwałę z pewnością zasługuje możliwość zaprogramowania tak wielu funkcji pod jednym przyciskiem. Jednak naszym zdaniem dublowanie funkcjonalności niektórych guzików (np. WB, kompensacji ekspozycji) wydaje się niepotrzebne.

Na szczycie rękojeści zlokalizowano pokrętło sterujące, które służy do regulacji parametrów ekspozycji jak również zmiany opcji zgromadzonych w menu podręcznym. Poniżej i na lewo od przycisku ZOOM, zlokalizowano guzik FINDER/LCD przełączający wyświetlanie obrazu pomiędzy ekranem a wizjerem EVF. Warto zauważyć, że wizjer nie pracuje cały czas, aktywuje się dopiero po zbliżeniu do niego oka.

Po lewej stronie gorącej stopki zainstalowano kółko trybów pracy aparatu. Zawiera ono następujące pozycje:

• AUTO – podstawowy tryb automatyczny,
• AUTO+ – rozszerzony tryb automatyczny z rozpoznawaniem fotografowanej sceny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – priorytet przysłony,
• S – priorytet migawki,
• M – tryb ręczny,
• Film,
• Szybkie zdjęcia seryjne,
• Efekt wizualny,
• Zdjęcia panoramiczne,
• SCN – programy tematyczne (Portret, Sporty, Makro, Krajobraz, Zachód słońca, Nocny widok, Z ręki o zmierzchu, Nocny portret,
• Bez lampy.

Lewa strona korpusu A58 zawiera guzik podnoszący lampę błyskową, blokadę obiektywu, a także przełącznik ustawiania ostrości (automatycznego lub manualnego).

Z prawej strony aparatu dostępny jest tylko jeden przycisk, któremu możemy przyporządkować jedną z trzech następujących funkcji: podgląd przysłony, podgląd zdjęcia (czyli podgląd przysłony plus efekt innych ustawień, np. funkcji DRO) oraz powiększenie obrazu w trybie Live View.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę korpusu.

Z lewej strony wizjera zlokalizowano przycisk uruchamiający menu główne A58. Na tej samej wysokości, ale po prawej stronie EVF, znajdują się trzy przyciski: nagrywania filmu (MOVIE), blokady ekspozycji (AEL) oraz kompensacji ekspozycji. Dwa ostatnie guziki służą także do powiększania i zmniejszania zdjęć w trybie przeglądania, a także włączania i wyłączania widoku miniatur. Klawisz AEL, podobnie jak ISO na górnym panelu, umożliwia przyporządkowanie mu innej funkcji niż fabryczna, a lista dostępnych opcji jest taka sama jak dla guzika ISO. Poniżej ulokowano przycisk Fn, włączający menu funkcyjne aparatu, a podczas podglądu zdjęć umożliwiający ich obracanie. Niżej zainstalowany został krzyżak kierunkowy. Oprócz funkcji nawigowania po menu aparatu, rola poszczególnych jego przycisków jest następująca:

• w górę – zmiana sposobu wyświetlania informacji na LCD lub w wizjerze,
• w prawo – balans bieli,
• w dół – efekt wizualny (np. aparat zabawka, zdjęcie retro itd.),
• w lewo – wybór trybu wyzwalania migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz, bracketing, pilot).

W środku krzyżaka znajduje się przycisk AF, który w trybie AF „szeroki” oraz „punktowy” pozwala na ustawienie ostrości, w trybie „lokalny” umożliwia wybór jednego z 15 pól ostrości, natomiast „strefa” – wybór jednej z trzech aktywnych stref ostrości. Ponadto odpowiada za zatwierdzanie wyboru danej opcji w menu. Pod krzyżakiem umieszczono guzik wejścia do trybu podglądu zdjęć oraz drugi, oznaczony znakiem zapytania. Umożliwia on kasowanie zdjęć w trybie podglądu, natomiast wciśnięcie go podczas przeglądania menu, powoduje wyświetlanie krótkich komunikatów pomocy dotyczących aktualnie wybranej funkcji. Jego ostatnią rolą (w trybie gotowości) jest uruchamianie przewodnika po aparacie.

Menu

Układ menu A58 jest analogiczny do tego obecnego w innych lustrzankach systemu Alpha. Jest dość przejrzyste, a widoczne na ekranie funkcje nie wymagają przewijania w pionie. Zostały poukładane w siedem grup zakładek: ustawienia fotografowania (3 zakładki), ustawienia filmowania, opcje aparatu (4 zakładki), ustawienia przeglądania (2 zakładki), ustawienia karty pamięci, ustawienia zegara oraz konfiguracja aparatu (3 zakładki). Wszystkie dostępne opcje w poszczególnych zakładkach wypisano poniżej.

Menu fotografowania:

• rozmiar obrazu: L [20 Mpix], M [10 Mpix], S [5 Mpix],
• format obrazu – 3:2 lub 16:9,
• jakość zdjęć – możliwość wyboru zapisu: RAW, RAW + JPEG, JPEG (wysoka jakość), JPEG (standardowa jakość),
• Panorama (rozmiar): standardowy, szeroki,
• Panorama (kierunek): w lewo, w prawo, w górę, w dół,
• wyraźny zoom obrazu: wł., wył.,
• zoom cyfrowy: wł., wył.,
• redukcja szumów długich czasów naświetlania: wł., wył.,
• redukcja szumów przy wysokich ISO: Wysoka, Normalna, Niska,
• regulacja błysku (Błysk ADI, Przedbłysk TTL),
• wspomaganie AF: automatyczne, wył.,
• SteadyShot – stabilizacja obrazu,
• AEL z naciśnięciem spustu: wł., wył.,
• przestrzeń barw: sRGB lub AdobeRGB,
• wskazówki dotyczące fotografowania.

Menu ustawień filmowania:

• format filmu: AVCHD, MP4,
• ustawienie nagrywania,
• SteadyShot – stabilizacja obrazu,
• Czas śledzenia autofokusa,
• nagrywanie dźwięku: wł., wył.,
• redukcja szumu wiatru: wł., wył.

Menu ustawień aparatu:

• Eye-Start AF – uruchamianie autofokusa przy zbliżeniu oka do wizjera,
• ustawienie przełączania widoku wizjer/ekran LCD: automatyczny lub ręczny,
• redukcja czerwonych oczu: wł., wył.,
• wyzwalanie migawki bez obiektywu: aktywne, nieaktywne,
• Zdjęcia seryjne w AUTO+: automatyczne, wyłączone,
• Pojedyncze zdjęcie w AUTO+: automatyczne, wyłączone,
• wyświetlanie linii siatki kadrowania: siatka 3×3, siatka kwadratowa, siatka przekątnych + kwadratowa, wył.,
• regulacja czasu auto podglądu (10, 5, 2 s, wył.),
• przycisk DISP monitor – ustawienie wyświetlania parametrów ekspozycji na ekranie LCD,
• przycisk DISP wizjer – ustawienie wyświetlania parametrów ekspozycji w wizjerze,
• poziom zarysu – uwydatnienie określonym kolorem zarysu obszarów z ustawioną ostrością,
• kolor zarysu – ustawienie koloru wykorzystywanego w przypadku funkcji uwydatniania zarysu (czerwony, żółty, biały),
• wyświetlanie efektu ustawień przy podglądzie na żywo: wł., wył.,
• przycisk AEL,
• przycisk ISO,
• przycisk Podgląd,
• przycisk blokady ostrości,
• przycisk zoom cyfrowy,
• przycisk MOVIE,
• redukcja winietowania: automatyczna, wył.,
• redukcja aberracji chromatycznej: automatyczna, wył.,
• redukcja dystorsji: automatyczna, wył.,
• pierwsza kurtyna migawki: wł., wył.,
• rejestracja twarzy.

Menu odtwarzania:

• odtwarzanie zdjęć lub filmów,
• kasowanie,
• pokaz zdjęć (zdjęcia lub filmy z odpowiednim interwałem czasowym),
• indeks obrazów: 2×2 lub 3×3 szt.,
• ochrona zdjęć,
• ustawienie wydruku,
• nastawy głośności przy odtwarzaniu filmu,
• automatyczne obracanie zdjęć.

Menu karty pamięci:

• formatowanie,
• numeracja plików,
• nazwa katalogu,
• wybór katalogu nagrywania,
• nowy katalog,
• odzyskiwanie bazy danych obrazów dla filmów,
• wyświetlanie możliwej do wykonania liczby zdjęć (dla aktualnie wybranego formatu zapisu) oraz czasu nagrania filmu w umieszczonej w aparacie karcie pamięci.

Menu ustawień zegara:

• ustawienia daty i czasu,
• ustawienia lokalizacji.

Menu konfiguracji:

• start menu: główne lub poprzednie,
• pomoc pokrętła trybu: wł., wył.,
• jasność LCD: automatycznie lub ręcznie w 5-stopniowej skali,
• jasność wizjera: automatycznie lub ręcznie w 3-stopniowej skali,
• temperatura barwowa wizjera,
• oszczędzanie energii: standardowe lub maksymalne,
• czas rozpoczęcia oszczędzania energii (10 s, 20 s, 1 min, 5 min, 30 min),
• rozdzielczość HDMI (automatycznie, 1080p, 1080i),
• sterowanie przez HDMI: wł., wył.,
• połączenie USB: automatyczne, pamięć masowa, MTP, zdalne sterowanie PC,
• sygnały audio: wł., wył.,
• wersja oprogramowania aparatu,
• język,
• czyszczenie matrycy,
• tryb demonstracyjny,
• nastawy domyślne.

Przycisk Fn uruchamia menu funkcyjne, pozwalające na szybszą zmianę kilkunastu parametrów, bez konieczności wchodzenia do menu głównego. Znajdziemy tu następujące pozycje:

• tryb pracy,
• tryb błysku,
• tryb autofokusa,
• obszar AF,
• śledzenie obiektu,
• wykrywanie twarzy i uśmiechu,
• automatyczny kadrowanie portretowe,
• czułość ISO,
• tryb pomiaru światła,
• korekcja błysku lampy,
• balans bieli,
• tryby DRO i HDR,
• strefa twórcza,
• efekt wizualny.

Wyświetlacz

A58 wyposażono w uchylny monitor LCD o przekątnej 2.7 cala i rozdzielczości 460.800 punktów. W porównaniu poprzednika rozdzielczość zwiększono dwukrotnie. Nie mieliśmy jednak okazji testować A37, więc trudno się nam wypowiadać o postępie w stosunku do tego modelu. W porównaniu do ekranu w A57 jakość obrazu jest przeciętna, a przyczynia się do tego niezbyt wysoka rozdzielczość oraz szum pojawiający się nawet w niezbyt ciemnym otoczeniu. Do tego dochodzi nieco irytujące smużenie obrazu. Na plus należy zaliczyć możliwość odchylenia ekranu w górę o ok. 105 stopni oraz w dół o ok. 45 stopni. Niestety mechanizm działa dość opornie i manewrowanie wyświetlaczem nie jest szczególnie wygodne. Zaletą zastosowanego rozwiązania jest brak problemów z wychylaniem ekranu po zamocowaniu aparatu na statywie.

Jasność LCD można regulować manualnie w 5-stopniowej skali. Dostępna jest także opcja „Słoneczny dzień”. Nie zauważyliśmy jednak aby luminancja wyświetlacza była wyższa po jej aktywacji niż po ręcznym wybraniu maksymalnego podświetlenia.

Zmianą wyświetlanych na monitorze parametrów i informacji steruje przycisk DISP. Dostępnych jest pięć wariantów:

• obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami m.in. na temat rozdzielczości, jakości obrazu oraz proporcji boków rejestrowanych zdjęć, wskaźnik baterii oraz graficzne przedstawienie czasów naświetlania i wartości przysłony w formie poziomych osi,
• obraz z parametrami ekspozycji oraz szereg ikon zajmujących prawą i lewą krawędź monitora, odnoszącymi się do wszystkich opcji dostępnych w menu funkcyjnym Fn,
• czysty obraz z parametrami ekspozycji,
• obraz, histogram oraz parametry ekspozycji,
• brak podglądu fotografowanego obrazu, widoczne są ikony odnoszące się do wszystkich opcji zawartych w menu funkcyjnym, ułożone w formie tabelki, oprócz tego wyświetlane są parametry i drabinka ekspozycji, a także histogram.

W menu aparatu możemy także aktywować wyświetlanie linii kadrowania (3 rodzaje).

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. W tym ostatnim trybie mamy także podgląd obszarów niedoświetlonych i przepalonych (tzw. zebra).

Zdjęcia można też powiększać oraz włączyć widok miniaturek (4 lub 9).

Tryb wideo

Przycisk Movie umożliwia szybki dostęp do nagrywania filmów w każdym trybie fotografowania. Rejestracja odbywa się wówczas w trybie automatycznym, choć możliwa jest zmiana ISO (w zakresie 100–3200) oraz kompensacja ekspozycji (±2 EV). Co więcej, działa również kilka efektów kolorystycznych (np. aparat zabawka, kolor częściowy). Po wyłączeniu autofokusa i wejściu w dedykowany tryb filmowania (odpowiednia pozycja na kółku trybów) aktywują się trzy pozostałe tryby nagrywania: A, S, M. Ich funkcjonalność jest analogiczna jak podczas fotografowania, czyli w trybie A sterujemy wartością przysłony, a w S – czasem naświetlania (również w trakcie nagrywania). W trybie M oczywiście ustawiamy wszystkie parametry ręcznie. Nie należy zapominać o funkcji nagrywania dźwięku stereo (z możliwością podłączenia zewnętrznego mikrofonu), systemie stabilizacji obrazu oraz możliwości redukcji szumu wiatru (dostępne w menu, w zakładce dot. filmowania).

Podczas nagrywania w trybie automatycznym, autofocus aparatu działa w trybie AF-C (ciągłym). Możliwa jest też zmiana punktu ostrości (w trybie lokalnym AF). Generalnie ustawianie ostrości odbywa się dość szybko i skutecznie, a w razie potrzeby możemy przełączyć się na ręczną regulację i wspomagać się skutecznie działającą funkcją „focus peaking”.

Filmy nagrywane są w dwóch formatach: AVCHD lub MP4 z użyciem kodeka MPEG-4 AVC/H.264. Dostępne są następujące tryby zapisu:

• AVCHD (1920×1080 pix):
  • 50i 24 Mbit/s (FX),
  • 50i 17 Mbit/s (FH),
  • 25p 24 Mbit/s (FX),
  • 25p 17 Mbit/s (FH),
• MP4:
  • 1440×1080 pix (12 Mbit/s),
  • 640×480 pix (3 Mbit/s).

Aparat rejestruje dźwięk w systemie Dolby Digital. Długość nagrywanego filmu jest ograniczona do 29 minut lub przez rozmiar 2 GB pojedynczego pliku.

Przykładowe filmy nagrane testowaną Alphą prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu obiektywu Sony Carl Zeiss Vario Sonnar 24–70 mm f/2.8 T* SSM. Klip nr 12 został nagrany w ciemnym pomieszczeniu, po wybraniu czułości ISO 3200.

• film 1 – AVCHD 1920×1080 pix (50i, FX), 42.7 MB,
• film 2 – AVCHD 1920×1080 pix (50i FH), 30 MB,
• film 3 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FX), 32.8 MB,
• film 4 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FH), 29.8 MB,
• film 5 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FX), efekt: Czarno-biały – duży kontrast, 34.1 MB,
• film 6 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FX), efekt: Aparat zabawka, 42 MB,
• film 7 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FX), 54.7 MB,
• film 8 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FH), 27.7 MB,
• film 9 – AVCHD 1920×1080 pix (50i FH), 36.2 MB,
• film 10 – AVCHD 1920×1080 pix (50i FX), 55 MB,
• film 11 – MP4 1440×1080 pix, 21.6 MB,
• film 11 – MP4 640×480 pix, 4.6 MB,
• film 12 – AVCHD 1920×1080 pix (25p FX), 14.7 MB.

Wizjer

W A58 zastosowano elektroniczny wizjer OLED Tru-Finder o całkowitej rozdzielczości wynoszącej 1 440 000 punktów i rozmiarze 0.39 cala. Jego powiększenie wynosi ×0.88, pokrywa on ok. 100% kadru, a jego punkt oczny wynosi 26.5 mm (od okulara). Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +4. Podobnie jak w przypadku wyświetlacza, jasność można regulować ręcznie (w 5-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Warto także wspomnieć o korekcji temperatury barwowej wizjera oraz czujniku zbliżenia, dzięki któremu nie pracuje on non-stop.

Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP. Co więcej, nie różnią się one od tych prezentowanych na LCD. Wyjątek stanowi tryb „wizjer” (tabelka z parametrami naświetlania), który z racji braku podglądu fotografowanego obrazu nie miałby w tym wypadku większego zastosowania. Naturalnie, korzystając z wizjera możemy zmieniać ustawienia w menu głównym i funkcyjnym, a także przeglądać wykonane fotografie.

Ogólnie jakość wyświetlanego obrazu w EVF jest przyzwoita. Rozmiar wizjera jest niestety mniejszy niż w A57 i dość typowy w klasie entry-level. Inną kwestią pozostaje ogólny komfort korzystania z elektronicznego celownika w porównaniu do optycznego. W głównej mierze jest to kwestia przyzwyczajenia, a obie konstrukcje mają swoich zwolenników i przeciwników.