W A58 nie ma możliwości całkowitego wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: niskie, normalne i wysokie. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko dla JPEG-ów. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Po aktywowaniu powyższej funkcji zyskujemy jeszcze wyższą czułość: 25600. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech sposobów odszumiania dostępnych w A58, dla najwyższych czułości.

ISO 6400
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 12800
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Odszumianie wysokie
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 25600
Wieloklatkowa redukcja szumu

Wraz ze wzrostem ilości usuniętego szumu, kolejne stopnie redukcji zakłóceń przynoszą oczywiście spadek szczegółowości zdjęć. Z kolei „wieloklatkowa redukcja szumów” powoduje zauważalną utratę ostrości zdjęć, aczkolwiek rzeczywiście usuwa znaczną część zakłóceń.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A58 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon 650D oraz Nikon D3200. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Ostrość obrazu z A58 na bazowej czułości jest bardzo wysoka i można z czystym sumieniem stwierdzić, że w tej kategorii Alpha przewyższa konkurencję z zestawienia. Zapewne udział w tym ma fakt znacznego osłabienia (lub nawet całkowitego usunięcia) filtra AA, co pokazaliśmy w rozdziale dotyczącym rozdzielczości. Filtry antyaliasingowe w D3200 i 650D także są nieco osłabione, jednak znacznie mniej niż ma to miejsce w przypadku A58.

Jeśli chodzi o poziom szumu, łatwo zauważyć, że nowa Alpha ustępuje konkurentom, a także modelowi A57. Ich przewagę widać już od ISO 400, a więc dość szybko, biorąc pod uwagę szeroki zakres czułości. Od ISO 6400 szum dość mocno przeszkadza w odbiorze zdjęć.

Spójrzmy jeszcze na wyniki pochodzące z programu Imatest.

Zmierzone wartości szumu pokazują przewagę Nikona, która wynosi od 1 i 1/3 do 1 i 1/2 EV. W przypadku Canona jest ona nieco mniejsza i maksymalnie sięga 1 i 1/3 EV. Tym samym można powiedzieć, że wizualna ocena wycinków zdjęć ma wyraźne odzwierciedlenie w pomiarach.

Wykres sporządzony dla 48-bitowych RAW-ów pokazuje podobne różnice pomiędzy opisywanymi modelami.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku A58 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
16000

Darki pochodzące z plików RAW wyglądają podobnie jak z innych aparatów tego producenta. W aparacie zastosowano dodatkowy sygnał (bias) o wartości 128. Statystyka szumu zachowuje się właściwie – dla większości czułości rozkłady nie są pościnane, a lekka asymetria wskazuje, że mamy do czynienia z rozkładem Poissona, który właściwie opisuje szum elektroniki. Wyniki pomiarów zaprezentowane w tabelce poniżej pokazują, że nawet dla najwyższych ISO wartości odchylenia standardowego nie przekraczają średniej wartości sygnału. Do samych darków trudno mieć szczególne zastrzeżenia – wprawdzie na najwyższych czułościach dostrzegamy mocniejsze naświetlenie brzegów matrycy, jednak nie jest ono specjalnie niepokojące.

Firma Sony w tej kwestii jest konsekwentna i akurat ta konsekwencja bardzo nam się podoba. Mamy rozsądnie dobrany poziom bias i niezmanipulowany sygnał, a jednocześnie brak bandingu oraz wyraźnie świecących fragmentów matrycy – trudno wymagać więcej.

Obserwacja prądu ciemnego na podstawie plików JPEG pokazuje, że podobnie jak w plikach RAW, mamy do czynienia z niejednorodnym naświetleniem matrycy. Szum, który dostrzegamy na przykładach poniżej został oczywiście poddany procesowi jego usuwania, którego nie możemy całkowicie wyłączyć.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
16000