Sigma DP2 Merrill - test aparatu
5. Jakość obrazu JPEG
DP2M oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:
- 4704×3136 pix,
- 3264×2176 pix,
- 2336×1568 pix
- JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
- RAW,
- RAW+JPEG.
- standardowe,
- nasycone,
- neutralne,
- portret,
- krajobraz,
- FOV klasyczny błękit,
- czarno-biały,
- sepia.
- kontrastu,
- nasycenia,
- ostrości.
Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.
Ostrość −1 |
||
Ostrość 0 |
||
Ostrość +1 |
Analizując powyższe zdjęcia możemy jednoznacznie stwierdzić, że na domyślnym stopniu wyostrzania fotografie wyglądają naturalnie, choć delikatnie widać zakłócenia w postaci efektu halo (czyli obwódki wokół kontrastowych krawędzi). Najniższy poziom daje naturalnie miękkie zdjęcia, a najwyższy – nieprzyjemne już w odbiorze deformacje.
Balans bieli
Sigma DP2M umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:
- Auto,
- Światło dzienne,
- Pochmurnie,
- Żarówka,
- Świetlówka,
- Lampa błyskowa,
- Niestandardowy (według wzorca).
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 14.2 | 97.08 |
Słoneczny dzień | Auto | 17 | 101.6 |
Zacienienie | Zacienienie | 18.7 | 96.87 |
Zacienienie | Auto | 18.8 | 97.74 |
Żarówki | Żarówki | 35.7 | 105.3 |
Żarówki | Auto | 33.4 | 105.4 |
Zachmurzenie | Zachmurzenie | 17.3 | 94.9 |
Zachmurzenie | Auto | 12.3 | 90.93 |
5500K | Auto | 23.6 | 99.08 |
Spory błąd koloru występuje tradycyjnie przy ustawieniu automatycznego balansu bieli w oświetleniu żarowym. Zupełnie inne zachowanie aparatu obserwujemy dla oświetlenia dziennego, zarówno słonecznego, jak i cienia. W obu wypadkach błąd utrzymuje się na rozsądnie niskim poziomie, a użycie dedykowanych ustawień powoduje wierniejsze przetwarzanie informacji o kolorze.
Analizując dane przedstawione w tabeli, widzimy też, że Sigma DP2M ma tendencję do delikatnego niedosycania kolorów. Nie jest ona duża, średnia odchyłka saturacji dla wszystkich pomiarów wynosi −1.2%, co możemy uznać za wartość pomijalną.
Ciekawym porównaniem jest zachowanie opisywanego modelu z bliźniaczą konstrukcją – DP1M. Okazuje się, że algorytmy konwersji koloru zostały najprawdopodobniej przeprojektowane, gdyż w aparacie DP2M obserwujemy inne zachowanie automatyki balansu bieli – szczególnie dobrze jest to zjawisko widoczne przy analizie wzornika kolorów oświetlonego światłem pochodzącym z zachmurzonego nieba.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.
Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.
Szum
Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG.
Do wartości ISO 400 szum jest niewielki. Musimy mieć świadomość, że oznacza to jedynie mocne odszumianie kanałów zielonego i czerwonego. Zwiększanie czułości ISO do wartości 1600 i wyższych skutkuje szybkim przyrostem szumu, aż do wartości 17% dla ISO 6400. To wręcz gigantyczny wynik i trudno znaleźć odpowiednie słowa do opisania tego zjawiska. Zważywszy na fakt, że DP1M był już przez nas krytykowany za osiągnięcie wyniku o połowę mniejszego, na usta ciśnie się tylko jedno słowo: zgroza!
Aby ukazać, jak wartości wyznaczonego szumu przekładają się na obraz, prócz wykresów prezentujemy tabelkę z fragmentami zdjęć scenki testowej (w skali 1:1) wykonanych przy najniższym stopniu wyostrzania.
Aby porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list czułość oraz odpowiednie modele przetestowanych aparatów, dla których mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.
Pokazane wycinki obrazują zachowanie widoczne na wykresie powyżej. Do ISO 800 szum właściwie nie występuje na zdjęciach, jednak zwiększanie czułości o jednej stopień powoduje znaczny i niespodziewany jego przyrost. Dobrze, że dzięki swojej drobnoziarnistości nie przeszkadza bardzo w odbiorze fotografii. Pewien problem stanowi obserwowalne zanikanie koloru wraz ze zwiększaniem czułości. Okazuje się, że aparat ma coraz większe problemy, by wiernie oddać kolorystykę. To spora wada, w pewnym sensie dyskwalifikująca go w zastosowaniach wymagających wysokiej czułości ISO.
Najbardziej martwi zachowanie dla czułości ISO 1600 i wyższych. Obraz jest bardzo słabej jakości, szum wysoki i o nieciekawej strukturze. W skrócie: to, co serwuje nam oprogramowanie aparatu, nie nadaje się do większości zastosowań. Porównanie z DP1M zadziwia, gdy weźmiemy pod uwagę, że to te same matryce. Aż trudno uwierzyć, że to normalne zachowanie aparatu.