Pod względem budowy i jakości wykonania EOS 70D przypomina swojego poprzednika. Według specyfikacji, materiałami składającymi się na konstrukcję korpusu są: aluminium, żywica poliwęglanowa oraz włókno szklane. Aluminiowy jest prawdopodobnie wewnętrzny szkielet aparatu, bowiem żaden z głównych zewnętrznych elementów obudowy nie jest metalowy. Aparat w pierwszym kontakcie sprawia wrażenie dość „plastikowego”, podobnie zresztą jak jego poprzednik. Trzeba jednak przyznać, że przy bliższym poznaniu wrażenie się poprawia. Użyte tworzywo sztuczne prezentuje się bowiem całkiem dobrze i raczej trudno zarzucić mu słabą jakość. Poszczególne elementy obudowy są dobrze spasowane, a całej konstrukcji nie można odmówić należytej sztywności. Warto jednak dodać, że ogólne wrażenie solidności nie jest aż tak pozytywne jak w przypadku magnezowego korpusu starego modelu 50D. Trzeba również nadmienić, że producent aparatu chwali się, iż 70D został uszczelniony przed wpływem wilgoci i kurzu, aczkolwiek nasze obserwacje wzbudzają pewne wątpliwości w tym względzie. Co prawda gniazda zabezpieczone są gumowymi zaślepkami, a przy klapce zamykającej komorę akumulatora widać gąbczastą uszczelkę, jednak przy klapce zamykającej kieszeń karty pamięci żadnego zabezpieczenia, które miałoby chronić przed niekorzystnym wpływem warunków zewnętrznych nie zauważyliśmy.

Jeżeli chodzi o rozmiar nowego EOS-a natomiast, okazuje się, że jest on mniejszy od modelu 60D. Różnica jest jednak naprawdę nieznaczna, bowiem 70D jest zaledwie 5 mm węższy, 1.5 mm niższy, a grubość obu aparatów jest w zasadzie identyczna. Zmiany w stosunku do poprzedniego modelu nie zauważmy w wadze aparatu – nowy model podobnie jak poprzedni waży 675 gramów (sam korpus).

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Canon 70D zasilany jest tym samym akumulatorem co jego poprzednik, czyli LP-E6 o pojemności 1800 mAh. Ładowanie akumulatora dołączoną do zestawu ładowarką LC-E6 trwa około 2.5 godziny. Wydajność w pełni naładowanego akumulatora, według specyfikacji aparatu, wynosi około 920 zdjęć przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera (dane dotyczą pracy w temperaturze pokojowej). Podczas testowania aparatu jednak na pełnym akumulatorze byliśmy w stanie wykonać ponad 1300 zdjęć. Jeśli do aparatu podłączymy dedykowany pionowy uchwyt BG-E14, wówczas będziemy mieli możliwość zasilania aparatu dwoma akumulatorami LP-E6 lub sześcioma bateriami AA. Stałe zasilanie aparatu zapewnia opcjonalny zasilacz sieciowy ACK-E6.

Testowany EOS podobnie jak jego poprzednik współpracuje z kartami pamięci SD, SDHC i SDXC. Gniazdo na karty znajduje się po prawej stronie aparatu pod plastikową klapką.

W Canonie 70D mamy do dyspozycji następujące złącza:

• wejście stereofonicznego mikrofonu zewnętrznego (typu mini-jack),
• wyjście opcjonalnego wężyka spustowego RS-60E3,
• złącze HDMI typu C,
• gniazdo USB z funkcją A/V.

Złącza znajdują się po lewej stronie aparatu, ułożone w dwóch kolumnach po dwa elementy, a każda kolumna zabezpieczona jest oddzielną gumową zaślepką.

Przyciski

W zakresie elementów sterujących w 70D zaszły pewne zmiany w stosunku do poprzedniego modelu. Większość z nich dotyczy tylnej części aparatu i sprowadza się raczej do przeorganizowania przycisków, jednak można zauważyć również nowe elementy. Przyjrzyjmy się zatem bliżej temu, co pod tym względem oferuje nowy EOS, a zaczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Po lewej stronie odnajdziemy pokrętło trybów pracy aparatu, na którym widnieją następujące pozycje:

• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – preselekcja czasu,
• Av – preselekcja przysłony,
• M – tryb ustawień manualnych,
• B – tryb Bulb,
• C – nastawy własne,
• SCN – specjalne ujęcia (Portrety, Krajobrazy, Makro, Sport, Nocne portrety, Zdjęcia nocne z ręki, Kontrola podświetlenia HDR),
• CA – twórcze auto,
• błysk wyłączony,
• inteligentna scena auto.

Pokrętło posiada w środku przycisk blokujący i dopiero jego wciśnięcie umożliwia obrócenie na wybrany tryb. Bezpośrednio przy pokrętle znajduje się włącznik aparatu. Przechodząc na prawą stronę wizjera widzimy monochromatyczny ekran LCD, bezpośrednio nad którym znajduje się pięć przycisków. Są one w zasadzie identyczne jak w modelu 60D i obejmują kolejno: tryb pracy AF, tryb pracy migawki (DRIVE), ISO, tryb pomiaru światła oraz podświetlanie monochromatycznego panelu LCD. Bezpośrednio przy rękojeści aparatu mamy oczywiście tradycyjny spust migawki i pokrętło sterujące. W odróżnieniu od 60D w nowym modelu w sąsiedztwie pokrętła sterującego mamy dodatkowy przycisk. Przypomina on przycisk M.Fn znany z 7D oraz 5D Mark III. Nie jest on jednak programowalny i w 70D odpowiada za zmianę trybu wyboru obszaru AF. Przejdźmy teraz do tylnej ścianki aparatu.

W tym wypadku można zauważyć więcej zmian w stosunku do poprzednika. W lewym górnym narożniku znalazły się przyciski MENU oraz INFO. Ten drugi służy głównie do zmiany wyświetlania informacji widocznych na głównym ekranie LCD oraz do włączania przewodnika funkcji podczas przeglądania menu aparatu. W tym miejscu w 60D znajdował się przycisk usuwania zdjęć, który w nowym modelu przeniesiono poniżej pierścienia sterującego, obok blokującej jego pracę małej dźwigni LOCK (nota bene w 60D element ten miał postać przycisku). To wymusiło kolejną zmianę i spowodowało, że przycisk trybu odtwarzania umieszczono powyżej pokrętła sterującego w miejscu, gdzie wcześniej znajdował się przycisk INFO. Niewielkiemu przesunięciu uległ natomiast przycisk Q, którego umieszczono bezpośrednio przy prawym górnym rogu wyświetlacza. Przypomnijmy, że w systemie EOS przycisk ten uruchamia na wyświetlaczu ekran szybkich nastaw lub podręczne menu w trybie Live View. Ostatnia modyfikacja dotyczy przycisku uruchamiającego właśnie tryb podglądu na żywo. W 70D wykorzystano bowiem rozwiązanie znane z 7D (zastosowane później również w 5D MkIII oraz 6D), w którym przycisk START/STOP uruchamia tryb Live View i jednocześnie rozpoczyna nagrywanie wideo, a wokół niego mamy przełącznik pomiędzy trybem Live View a trybem filmowania.

Bez zmian pozostały natomiast przyciski: wyboru punktu AF (powiększanie zdjęcia), blokada AE/FE (zmniejszanie zdjęcia) i przycisk autofokusu AF-ON. Tak samo jak w 60D mamy również pierścień sterujący z wewnętrznym 8-kierunkowym wybierakiem. Pierścień sterujący wykorzystywany jest między innymi do zmiany parametrów ekspozycji, nawigowania w menu aparatu, czy dokonywania ustawień. Wybierak natomiast pełni tę samą funkcję, co dżojstik w modelach 7D czy 5D Mark III, czyli przydaje się między innymi do nawigowania w menu, przy dokonywaniu ustawień, czy podczas przeglądania zdjęć.

Podobnie jak w 60D, na przedniej części obudowy aparatu znajduje się przycisk otwierający lampę błyskową oraz przycisk blokady bagnetu. Przycisk podglądu głębi ostrości znajdziemy po prawej stronie mocowania obiektywu.

Menu

Organizacja menu w Canonie 70D jest typowa dla lustrzanek systemu EOS. W stosunku do 60D menu zostało jednak odświeżone pod względem graficznym i wygląda tak jak w ostatnich lustrzankach tego producenta (np. modelu 6D). Poszczególne kategorie oznaczone odpowiednimi symbolami i kolorami dzielą się na odpowiednią ilość zakładek, a w danej zakładce liczba elementów mieści się na ekranie i nie ma konieczności przewijania widoku w pionie.

Zobaczmy zatem, jak w trybach ze strefy twórczej przedstawiają się poszczególne kategorie i zakładki oraz elementy w nich zawarte.

Menu fotografowania (4 zakładki):

• jakość obrazu – możliwość wyboru RAW, mRAW, sRAW oraz osobno JPEG (w dwóch stopniach kompresji i trzech rozmiarach: L, M, S1 + oddzielnie S2 i S3),
• wyświetlanie siatki w wizjerze,
• poziomica elektroniczna w wizjerze,
• włączenie sygnału dźwiękowego,
• włączenie możliwości wykonywania zdjęć bez karty pamięci,
• sterowanie czasem kontrolnego wyświetlania zdjęć,
• włączenie korygowania jasności brzegów oraz aberracji chromatycznej,
• sterowanie lampą błyskową (wbudowaną i zewnętrzną),
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• wstępne podniesienie lustra,
• korygowanie ekspozycji / bracketing,
• nastawy czułości ISO (czułość, zakres ISO, zakres Auto ISO, min. czas naświetlania),
• automatyczny optymalizator jasności,
• balans bieli,
• balans bieli według wzorca,
• korekta i bracketing balansu bieli,
• przestrzeń kolorów (sRGB, Adobe RGB),
• styl obrazów: Auto, Standard, Portrety, Krajobraz, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny, Użytkownika (1, 2, 3),
• redukcja szumu przy długich czasach,
• redukcja szumu przy wysokich ISO,
• priorytet jasnych partii obrazu,
• wykonywanie mapy kurzu na matrycy,
• wielokrotna ekspozycja,
• tryb HDR.

Menu fotografowania – Live View (2 zakładki):

• fotografowanie Live View (włącz / wyłącz),
• tryb AF (FlexiZone-Single, FlexiZone-Multi, wykrywanie twarzy+śledzenie, tryb szybki),
• ciągły AF,
• migawka dotykowa,
• wyświetlanie siatki kadrowania,
• format obrazu (3:2, 4:3, 16:9, 1:1),
• symulacja ekspozycji,
• ciche nagrywanie LV,
• timer pomiarowy.

W trybie filmowania zakładki ustawień LV zawierają opcje dotyczące nagrywania filmów:

• tryb AF (FlexiZone-Single, FlexiZone-Multi, wykrywanie twarzy+śledzenie),
• filmowy Servo AF,
• ciche nagrywanie LV,
• timer pomiarowy,
• wyświetlanie siatki kadrowania,
• wielkość nagrywanego filmu – wybór rozdzielczości, liczby kl/s oraz rodzaju kodowania,
• zoom cyfrowy,
• nagrywanie dźwięku – opcje związane z rejestracją dźwięku podczas filmowania,
• kod czasowy – ustawienia dotyczące kodów czasowych dodawanych do nagrywanego filmu,
• migawka wideo – nagrywanie krótkich filmów składających się z kilku ujęć.

Menu odtwarzania (3 zakładki):

• ochrona obrazów przed usunięciem,
• obracanie obrazu pionowego,
• usuwanie obrazu,
• polecenie wydruku,
• opcje fotoksiążki,
• filtry twórcze,
• obróbka obrazu RAW,
• zmiana rozmiaru,
• ocena,
• automatyczny pokaz zdjęć,
• ustawienie skoku za pomocą pokrętła sterującego w trybie przeglądania zdjęć,
• włączenie alarmu o prześwietleniu,
• włączenie punktów autofokusu,
• siatka odtwarzania,
• określenie rodzaju histogramu (RGB lub jasność),
• licznik czasu odtwarzania filmów,
• sterowanie przez HDMI.

Menu nastawy (4 zakładki):

• wybór i tworzenie folderu,
• opcje numeracji plików,
• włączenie autoobracania na wyświetlaczu i komputerze,
• formatowanie karty,
• ustawienia karty Eye-Fi,
• zmiana automatycznego czasu wyłączania aparatu,
• zmiana jasności LCD,
• wyświetlanie ekranu ustawień (włączony stale lub automatyczne wyłączanie przy wciśnięciu spustu migawki)
• ustawienie daty i czasu,
• wybór języka,
• ustawienia GPS,
• standard TV (NTSC lub PAL),
• przewodnik funkcji,
• sterowanie dotykiem,
• opcje wyświetlania przy używaniu przycisku INFO.,
• Wi-Fi,
• funkcje Wi-Fi,
• czyszczenie matrycy,
• dane akumulatora,
• wyświetlenie logo certyfikatu,
• zapis indywidualnych ustawień aparatu (C1, C2),
• przywrócenie domyślnych ustawień,
• informacje o prawach autorskich,
• wersja firmware.

Menu funkcji indywidualnych C.Fn:

• C.Fn I (Ekspozycja):
  • przyrost nastaw ekspozycji,
  • przyrost nastaw czułości ISO,
  • autokasowanie sekwencji bracketingu,
  • kolejność zmian w sekwencji bracketingu,
  • liczba zdjęć w sekwencji bracketingu,
  • bezpieczne przesuwanie ekspozycji,
• C.Fn II (Autofokus):
  • czułość śledzenia,
  • śledzenie przyspieszanie/zwalnianie,
  • priorytet 1.zdj. AI Servo – charakterystyka działania AF i czas zwalniania migawki dla pierwszego zdjęcia w trybie AI Servo AF (priorytet wyzwalania, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
  • priorytet 2.zdj. AI Servo – charakterystyka działania AF i czas zwalniania migawki podczas ciągłego wykonywania zdjęć po pierwszym zdjęciu w trybie AI Servo AF (priorytet szybkości wyzwalania, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
  • oświetlenie wspomagające AF,
  • szukanie ostrości po utracie AF,
  • wybierz tryb wyboru pola AF,
  • metoda wyboru obszaru AF,
  • punkt AF powiązany z orientacją,
  • wzór ręcznego wyboru punktów AF,
  • wyświetlanie punktu AF przy nastawianiu ostrości,
  • oświetlenie w wizjerze,
  • mikroregulacja AF,
• C.Fn III (Operowanie/Inne):
  • kierunek obrotu pokrętła sterującego,
  • ustawienie blokady na pokrętła sterujące i wybierak,
  • ostrzeżenia w wizjerze,
  • ustawienia własne – możliwość konfigurowania niektórych pokręteł i przycisków,
• kasowanie nastaw funkcji C.Fn.

Ostatnia, zielona zakładka w menu 70D, to tradycyjne Moje menu, służące do gromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, zwłaszcza przy bogatym menu. Dodatkowo mamy opcję, która powoduje, że Moje menu jest domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Wyświetlacze

W Canonie 70D znajdziemy odchylany i obrotowy 3-calowy wyświetlacz LCD o rozdzielczości 1 040 000 punktów. Pod tym względem zatem jest on identyczny z tym, jaki zastosowano w modelu 60D. Specyfikacja wskazuje jednak, że mamy do czynienia z ekranem TFT Clear View drugiej generacji i w stosunku do poprzednika do 170 stopni wzrósł kąt widzenia obrazu. Nowością jest również dotykowy interfejs, którego funkcjonalność opisujemy w dalszej części. Czy w stosunku do 60D poprawiła się jakość obrazu, trudno nam jednoznacznie ocenić, nie mając możliwości bezpośredniego porównania. Możemy jednak stwierdzić, że obraz na wyświetlaczu cechuje się bardzo dobrą jakością i pod tym względem trudno mieć do niego szczególne zastrzeżenia. Jasność ekranu można kontrolować w 7-stopniowej skali, a przy ustawieniu stopnia 5 obraz jest wystarczająco jasny by zapewnić wygodną pracę w większości sytuacji. Przy ostrym słońcu dobrze sprawuje się powłoka antyodblaskowa, bowiem odbicia otoczenia, które w takim przypadku mogą przeszkadzać, w 70D nie są uciążliwe. Warto jednak w takiej sytuacji rozjaśnić wyświetlacz maksymalnie, aby zapewnić sobie większy komfort obsługi.

Tak samo jak w modelu 60D, wyświetlacz umieszczono na obrotowym przegubie, umożliwiającym zmianę jego położenia (odchylenie o 180 stopni w bok oraz obracanie o 270 stopni). Ów przegub zlokalizowano po lewej stronie monitora, co nie powoduje problemów z manewrowaniem wyświetlaczem nawet po zamocowaniu aparatu na statywie.

Podczas fotografowania z użyciem wizjera, główny wyświetlacz LCD można użyć do wyświetlania różnych informacji lub zmiany parametrów pracy. Kolejne wciśnięcia przycisku INFO. powodują wyświetlenie ekranu z ustawieniami aparatu, elektronicznej poziomicy oraz panelu kontrolnego z ustawieniami fotografowania. W przypadku tego ostatniego, wciśnięcie któregoś z przycisków odpowiadających za ustawianie konkretnych parametrów powoduje wyświetlenie odpowiedniego ekranu i umożliwia dokonywanie ustawień na głównym wyświetlaczu. Warto wspomnieć, że w menu ustawień można wybrać, które z ekranów informacyjnych mają być dostępne pod przyciskiem INFO.

Ponadto, podczas fotografowania z użyciem wizjera, wciśnięcie przycisku Q wyświetla ekran szybkich nastaw, który pozwala na dokonywanie ustawień parametrów fotografowania. Pomiędzy kolejnymi elementami przechodzimy wybierakiem, a ustawień dokonujemy pokrętłami.

W trybie przeglądania zdjęć przycisk INFO. również odpowiada za wyświetlanie różnych informacji. Aktualne zdjęcie można przeglądać w czterech trybach:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

Zdjęcia można także powiększać, lub oglądać w postaci indeksów (2 poziomy: 4 lub 9 miniaturek).

Przy omawianiu wyświetlacza należy również poświęcić trochę miejsca na opis funkcji dotykowej obsługi aparatu. W pierwszej kolejności dotykowo możemy obsługiwać menu główne, ekran szybkich nastaw oraz w trybie LV menu podręczne, które uruchamiamy albo przyciskiem Q, albo dotykając odpowiedniego symbolu na ekranie. Dodatkowo podczas fotografowania w LV, dotykowo możemy regulować wszystkie te parametry, których symbole wyświetlane są w ramkach. Mamy zatem możliwość ustawiania czasu migawki i/lub wartości przysłony, czułości ISO, czy kompensacji ekspozycji. Możemy także powiększać widok kadru w wybranym miejscu (5- lub 10-krotnie) za pomocą ikony lupy. Oczywiście dotykowy interfejs umożliwia również wskazywanie obszaru ustawiania ostrości, które można połączyć z jednoczesnym wyzwalaniem migawki. W trybie odtwarzania natomiast można nie tylko przewijać zdjęcia palcem, ale również powiększać je i pomniejszać, a także włączać widok miniatur. Dokonujemy tego przesuwając po ekranie dwa palce, zbliżając je do siebie (pomniejszanie) lub oddalając (powiększanie).

W Canonie 70D tryb Live View uruchamiamy przyciskiem START/STOP, znajdującym się po prawej stronie wizjera. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z czterech trybów:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 31 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z dziewięciu mniejszych stref),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W 70D w trybie podglądu na żywo mamy zupełnie nowy system AF, o którym wspominaliśmy już we wstępie. Dzięki specjalnie zaprojektowanej matrycy, w której 80% powierzchni pokrywają piksele składające się z dwóch fotodiod, możliwa jest detekcja fazy. To rozwiązanie spowodowało, że autofokus w trybie LV w 70D działa wyraźnie szybciej niż miało to miejsce w dotychczasowych EOS-ach. Do tej pory zawsze narzekaliśmy na szybkość AF w trybie LV w lustrzankach Canona, bowiem ustawianie ostrości zajmowało często nawet dłuższą chwilę. Można śmiało powiedzieć, że teraz jest zauważalnie lepiej. Co prawda do szybkości działania zwykłego AF fazowego jeszcze brakuje, jednak nawet przy mocno rozogniskowanym obiektywie ustawienie ostrości rzadko zajmuje dłużej niż jedną sekundę. Warto jednak dodać, że zdarzają się przypadki iż przy wyraźnym rozogniskowaniu system „nie wie”, w którą stronę ogniskować i w początkowej fazie daje się zauważyć ruch w odwrotnym kierunku. Wydłuża to co prawda proces ustawiania ostrości, jednak stosunkowo nieznacznie, bowiem system całkiem szybko „orientuje się” w swoim błędzie.

Opcje związane z pracą w trybie podglądu na żywo znajdują się dwóch ostatnich zakładkach menu fotografowania. Mamy tam między innymi włączanie wyświetlania siatki (3 rodzaje) oraz symulacji ekspozycji, czyli zmienianie jasności obrazu na wyświetlaczu LCD wraz ze zmianą parametrów ekspozycji. W tym ostatnim wypadku możemy wybrać, by symulacja była aktywna cały czas lub uruchamiała się tylko po wciśnięciu przycisku podglądu głębi ostrości. Można także aktywować dwa tryby cichych zdjęć. W pierwszym z nich aparat pracuje o wiele ciszej niż w trybie normalnym i istnieje możliwość wykonywania zdjęć seryjnych. W drugim natomiast, naciśnięcie spustu spowoduje wykonanie tylko pojedynczego zdjęcia. Ustawienie czasu trwania blokady AE umożliwia opcja Timera pomiarowego. W trybie LV można również wybrać inne niż 3:2 proporcje obrazu: 4:3, 16:9, 1:1. Mają one wpływ wyłącznie na zdjęcia zapisywane w formacie JPEG. Surowe pliki zapisują się zawsze z proporcjami 3:2., jednak informacja o proporcjach JPEG-ów może być zapisana w pliku RAW i wykorzystana przy późniejszej obróbce.

W trybie Live View przyciskiem INFO. możemy wyświetlać na ekranie dodatkowe informacje: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu, histogram oraz poziomicę.

Przycisk Q natomiast uruchamia podręczne menu, w którym można ustawić: tryb AF w LV, tryb pracy migawki, pomiar światła, format i wielkość zapisywanych zdjęć, balans bieli, styl obrazu, automatyczny optymalizator jasności oraz filtr artystyczny.

W 70D, podobnie jak w poprzedniku, znalazł się dodatkowy, monochromatyczny panel LCD, wyświetlający najważniejsze informacje o ustawieniach aparatu. Jego schemat z opisem wyświetlanych informacji prezentujemy poniżej.

Tryb wideo

Tryb filmowania w EOS-ie 70D został nieco rozbudowany w stosunku do 60D. W zakresie wyboru trybów filmowania w nowym modelu znajdziemy następujące możliwości:

• Full HD 1920×1080 (30p / 25p / 24p) IPB (ok. 235 MB/min),
• Full HD 1920×1080 (30p / 25p / 24p) ALL-I (ok. 685 MB/min),
• HD 1280×720 (60p / 50p) IPB (ok. 205 MB/min),
• HD 1280×720 (60p / 50p) ALL-I (ok. 610 MB/min),
• VGA 640×480 (30p / 25p) IPB (ok. 78 MB/min).

Jak widać, mamy możliwość korzystania z dwóch metod kompresji. Metoda wewnątrzklatkowa (ALL-I) dokonuje kompresji każdej klatki pojedynczo, dzięki czemu zyskujemy lepszą jakość i większą swobodę przy edycji filmu. Metoda międzyklatkowa (IPB) natomiast, dokonuje kompresji na wielu klatkach jednocześnie. W 70D, podobnie jak w mniej zaawansowanym modelu 700D, filmy możemy nagrywać w trybie całkowicie automatycznym lub w trybie ręcznym. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO w trakcie rejestracji. Co więcej, pomocna w tym przypadku może okazać się dotykowa obsługa z poziomu ekranu, która pozwoli na bezgłośne dokonywanie ustawień parametrów. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony czy migawki.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Testowany EOS ma wbudowany mikrofon stereofoniczny, a ponadto istnieje możliwość podłączenia do niego opcjonalnego mikrofonu zewnętrznego. W trakcie filmowania poziom nagrywanego dźwięku może być sterowany automatycznie przez aparat. Istnieje jednak również możliwość ręcznej kontroli w 64-stopniowej skali.

Podobnie jak w bardziej zaawansowanych EOS-ach, w 70D zaimplementowano obsługę kodów czasowych, które wykorzystywane są do synchronizacji obrazu i dźwięku przy nagrywaniu materiału przez kilka urządzeń oraz ułatwiają późniejszy proces edycji na komputerze.

Canon 70D oferuje również tryb „migawka wideo”, czyli funkcję, która pozwala na nagrywanie filmów, składających się z krótkich ujęć o długości 2, 4 lub 8 sekund. Po nagraniu pojedynczego ujęcia można je dodać do automatycznie tworzonego albumu. Wszystkie ujęcia w danym albumie zapisywane są jako pojedynczy plik wideo. Dość dziwnym ograniczeniem tej funkcji jest to, że w danym albumie mogą znaleźć się jedynie ujęcia o tej samej długości. Zmiana czasu trwania ujęcia spowoduje automatyczne utworzenie nowego albumu i zapisanie w nim nowo nagranego ujęcia.

Przykładowe filmy

Podczas nagrywania wszystkich filmów korzystaliśmy z ciągłego AF. Filmy nr 2, 3, 8, 9, 10, 11, 12, 14 i 15 były nagrane szczególnie pod kątem oceny działania automatycznego ustawiania ostrości.

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 235.9 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 128.4 MB (ob. EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM),
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, ALL-I, 238.0 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM, film nagrany po zmroku),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, IPB, 78.5 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 5 – 1920×1080 pix, 24p, ALL-I, 238.3 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 6 – 1920×1080 pix, 24p, IPB, 72.4 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 7 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 200.5 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 8 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 168.7 MB (ob. EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM),
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 174.0 MB (ob. EF 85 mm f/1.8 USM),
• film 10 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 194.7 MB (ob. EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM),
• film 11 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 161.4 MB (ob. EF 85 mm f/1.8 USM),
• film 12 – 1280×720 pix, 50p, ALL-I, 205.5 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM, film nagrany po zmroku),
• film 13 – 1280×720 pix, 50p, IPB, 73.4 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM),
• film 14 – 1280×720 pix, 50p, IPB, 75.0 MB (ob. EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM, film nagrany po zmroku),
• film 15 – 1280×720 pix, 50p, IPB, 70.3 MB (ob. EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM, film nagrany po zmroku),
• film 16 – 640×480 pix, 25p, IPB, 27.6 MB (ob. EF 35 mm f/2 IS USM).

Wizjer

Canon EOS 70D został wyposażony w pentapryzmatyczny wizjer o pokryciu około 98% pola widzenia. Pod tym względem w stosunku do poprzedniego modelu mamy zatem nieznaczną poprawę, bowiem w 60D pokrycie kadru wynosiło jedynie 96%. Powiększenie wizjera w 70D wynosi 0.95x, a odległość źrenicy wyjściowej 22 mm. Regulacja dioptrażu może odbywać się od −3 do +1 dpt. Ponadto, został on wyposażony w półprzepuszczalny ekran LCD, który umożliwia wyświetlanie siatki kadrowania oraz elektronicznej poziomicy w formie specjalnej ikony lub za pomocą punktów AF. Zaczerpnięty z instrukcji aparatu schemat elementów, ikon oraz informacji wyświetlanych w wizjerze prezentujemy poniżej.

Wizjer w 70D robi dobre wrażenie, a do jego wielkości czy jasności obrazu nie mamy większych zastrzeżeń. Jego rozmiar jest nieznacznie większy niż w przypadku wizjera w modelu 50D, a ponadto sprawia wrażenie nieco jaśniejszego.