Mimo że Canon 70D został minimalnie zmniejszony w stosunku do swojego poprzednika, rękojeść ma całkiem spore rozmiary i sprawia, że aparat dobrze leży w dłoni. W szczególności jej wysokość jest wystarczająca, by swobodnie zmieścić wszystkie palce. Nie bez znaczenia dla wygody ma w tym wypadku wyściełający ją gumowy materiał, który dodatkowo znalazł się na tylnej ściance aparatu. Zapewnia on bowiem pewny i stabilny uchwyt. Dostęp do przycisków i pokręteł jest swobodny, a większość z nich znajduje się w zasięgu prawej dłoni. Dzięki obecnym elementom sterującym aparat obsługuje się całkiem wygodnie i szybko, choć naszym zdaniem w kwestii ich ergonomii można mieć drobne zastrzeżenia. Szkoda na przykład, że przyciski znajdujące się na górnej ściance aparatu nie posiadają podwójnych funkcji, tak jak miało to miejsce na przykład w 50D. Dzięki temu mielibyśmy bezpośredni dostęp do większej liczby parametrów, w tym balansu bieli, który możemy regulować jedynie poprzez szybkie menu. Przydałoby się również, aby przycisk usuwania zdjęć w trybie fotografowania obsługiwał jakąś funkcję (najlepiej gdyby był programowalny).

Na pozytywną ocenę wygody użytkowania 70D ma również wpływ dobrej jakości wyświetlacz LCD, a w szczególności możliwość jego odchylania i obracania. Rozwiązanie to jest wyjątkowo użyteczne przy fotografowaniu z nietypowej perspektywy i może się również przydać podczas nagrywania filmów. Niewątpliwie plusem z punktu widzenia ogólnych możliwości użytkowych aparatu jest możliwość bezprzewodowego wyzwalania lamp zewnętrznych dzięki wbudowanemu sterownikowi. Rozwiązanie to z pewnością docenią bardziej wymagający użytkownicy. Większość zainteresowanych (o ile nie wszystkich) ucieszy z pewnością również fakt wyposażenia 70D w moduł WiFi, o którym więcej piszemy w dalszej części rozdziału.

----- R E K L A M A -----

Obiektywy

Canon 70D jest dostępny w zestawie między innymi z kitowym obiektywem Canon EF-S 18–55 mm f/3.5–5.6 IS STM oraz uniwersalnym zoomem Canon EF-S 18–135 mm f/3.5–5.6 IS STM. Zestawy te z pewnością stanowią rozsądne rozwiązanie dla początkujących fotoamatorów, jednak nowy dwucyfrowy EOS jest dość zaawansowanym aparatem, którym mogą zainteresować się bardziej wymagający użytkownicy. Dla nich natomiast typowe kitowe zoomy mogą okazać się niewystarczające i skierują swoje zainteresowanie w stronę innych szkieł.

Niewątpliwie oferta Canona w zakresie obiektywów jest spora i mamy w czym wybierać. Z drugiej jednak strony segment amatorski nieco kuleje. W najniższym przedziale cenowym musimy liczyć się z jakością na niezbyt wysokim poziomie, a za sprzęt, któremu będziemy mogli w pełni zaufać pod względem jakości i solidności – przyjdzie nam sporo zapłacić. Nie trzeba jednak ograniczać się wyłącznie do oferty Canona, bowiem z pomocą przychodzą producenci niezależni, jak Sigma, Tamron, czy Tokina. Szczególnie Sigma może być wartą rozważenia alternatywą, bowiem modelem A 18–35 mm f/1.8 DC HSM firma pokazała ostatnio, że możliwe jest stworzenie bardzo dobrego, a jednocześnie niedrogiego obiektywu.

Szybkość

Do szybkości działania Canona 70D nie można mieć w zasadzie zastrzeżeń. Podobnie jak w pełnoklatkowych modelach 6D i 5D Mark III, na jego pokładzie znajdziemy nowy procesor DIGIC 5+, który zapewnia wystarczającą moc, by aparat działał sprawnie i płynnie. Testowany aparat jest gotowy do użycia praktycznie natychmiast po przesunięciu przełącznika na pozycję ON. Podstawowa obsługa aparatu, czyli poruszanie się po menu, dokonywanie ustawień, przeglądanie i powiększanie zdjęć odbywa się płynnie i nie natrafimy w tym wypadku na irytujące opóźnienia. Usuwanie pojedynczych zdjęć odbywa się niemal natychmiastowo, a zwykłe formatowanie trwa zaledwie kilka sekund. Przy pełnym formatowaniu (które wykonuje się raczej rzadko) może być potrzebne jednak nieco cierpliwości, bowiem czasem potrafi ono zająć dłuższą chwilę.

Zdjęcia seryjne

Canon 70D oferuje w sumie trzy tryby zdjęć seryjnych. Dwa podstawowe tryby, szybkich i wolnych zdjęć seryjnych umożliwiają fotografowanie z maksymalną prędkością odpowiednio 7 i 3 kl/s . Dodatkowy tryb tzw. „ciche zdjęcia seryjne” umożliwia wykonywanie zdjęć z taką samą prędkością jak w trybie wolnym, czyli 3 kl/s. Test wykonaliśmy dla dwóch podstawowych trybów seryjnych, z wykorzystaniem karty SanDisk Extreme Pro UHS-1 16.0 GB, dziesiątej klasy szybkości, przy czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 34.3 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 5472×3648 pikseli 11.1 MB. Dla trwającej 30 sekund serii otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• tryb szybki:
  • 114 zdjęć JPEG LARGE FINE (3.8 kl/s),
  • 45 zdjęć RAW (1.5 kl/s),
• tryb wolny:
  • 90 zdjęć JPEG LARGE FINE (3 kl/s),
  • 43 zdjęcia RAW (1.43 kl/s).

Dokładne wyniki naszych pomiarów dla trybu szybkich zdjęć seryjnych prezentujemy na poniższych wykresach.

W początkowej fazie fotografowania, niezależnie od formatu zapisywanego zdjęcia aparat nie ma problemu z osiągnięciem maksymalnej prędkości 7 kl/s. W wypadku JPEG-ów utrzymuje się ona przez nieco ponad 4 sekundy, po czym aparat zwalnia, a dalsze fotografowanie odbywa się z prędkością uzależnioną od szybkości karty. W naszym wypadku wynosiła ona około 3.2 kl/s. Przy zapisie RAW-ów aparat był w stanie utrzymać maksymalną prędkość przez nieco ponad 1.5 sekundy. W tym wypadku spowolnienie po zapełnieniu bufora jest znacznie wyraźniejsze i dalsze wykonywanie zdjęć odbywa się ze średnią prędkością na poziomie około 1.1 kl/s. Spójrzmy teraz na dokładne wyniki dla trybu wolnego.

Z wyników dla trybu szybkiego widać, że przy używanej przez nas karcie szybkość zapisu w przypadku JPEG-ów przekracza 3 zdjęcia na sekundę. Nic zatem dziwnego, że w trybie wolnym przy ograniczeniu prędkości fotografowania do 3 kl/s, podczas zapisu JPEG-ów, testowany EOS był w stanie utrzymać tę prędkość przez całe 30 sekund. Oczywiście inaczej sytuacja wygląda w wypadku RAW-ów. Pojemność bufora wystarcza na fotografowanie z maksymalną prędkością przez ponad 5 sekund. Następnie aparat zwalnia do prędkości około 1.1 kl/s. Choć przez znaczny odcinek czasu – jak widać na wykresie – prędkość ta jest praktycznie stała, pod koniec testu pojawia się małe zachwianie tej regularności, którego przyczyny jednak nie znamy.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki systemu EOS nie posiadają stabilizacji matrycy i wymagają stosowania obiektywów wyposażonych w mechanizm optycznej stabilizacji obrazu (IS).

Czyszczenie matrycy

Automatyczne czyszczenie matrycy może następować po każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W menu jest także opcja wymuszenia czyszczenia i możliwość ręcznego usuwania kurzu z matrycy. Podczas testowania aparatu automatyczne czyszczenie było aktywne. Pod koniec testu zauważyliśmy jednak na matrycy kilka niewielkich drobin kurzu, z którymi automatyczne czyszczenie nie było w stanie sobie poradzić. Warto dodać, że owe zabrudzenia dało się łatwo usunąć przedmuchując matrycę standardową gruszką. Widać jednak, że nie można w pełni polegać na automatycznym czyszczeniu i warto od czasu do czasu przedmuchać matrycę, co pomoże spowolnić proces gromadzenia się zabrudzeń.

Lampa błyskowa

Canon 70D został wyposażony w lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 (ISO 100). W stosunku do poprzedniego modelu zmniejszono zatem nieznacznie jej moc, gdyż w 60D liczba przewodnia lampy wynosiła 13. Automatyka błysku w testowanym EOS-ie oparta jest o pomiar E-TTL II, a regulacji mocy błysku można dokonywać w zakresie ±3 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Pokrycie błysku odpowiada kątowi widzenia obiektywu o odpowiedniku ogniskowej 28 mm. Minimalny czas synchronizacji wbudowanej lampy błyskowej wynosi 1/250 sekundy.

Ustawienia dotyczące błysku znajdują się w drugiej zakładce menu fotografowania. Są tam funkcje dotyczące zarówno wbudowanej lampy błyskowej, jak i zewnętrznej, przy czym w przypadku tej drugiej uaktywniają się one dopiero po jej podłączeniu:

• Lampa błyskowa włącz/wyłącz,
• Pomiar E-TTL II (wielosegmentowy, uśredniony),
• Tryb Av – czas synchronizacji błysku:
  • Automatyczny,
  • Automatyczny w przedziale 1/250–1/60 sekundy,
  • 1/250 sekundy (stały).
• Nastawy lampy wbudowanej:
  • Tryb błysku (E-TTL II, Manual flash),
  • Korekcja ekspozycji lampy błyskowej (przy E-TTL II) / Moc błysku (przy Manual flash),
  • Tryb synchronizacji z pierwszą lub drugą kurtyną migawki,
  • Funkcja lampy bezprzewodowej,
• Nastawy lampy zewnętrznej,
• Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
• Kasuj nastawy C.Fn lampy zewnętrznej.

Nastawy zewnętrznej lampy błyskowej dostępne są w momencie jej podłączenia i zależą od jej rodzaju. Dostępne są następujące ustawienia:

• Tryb błysku (E-TTL II, Manual Flash, Multi Flash, TTL, Auto Ext. Flash, Man. Ext. Flash),
• Tryb synchronizacji (z 1 zasłoną, z 2 zasłoną, Hi-speed),
• Bracketing ekspozycji lampy błyskowej,
• Korekta ekspozycji lampy błyskowej,
• Zoom lampy,
• Nastawy bezprzewodowe.

Canon 70D, podobnie jak jego poprzednik, został wyposażony we wbudowany sterownik umożliwiający zdalne kontrolowanie grupy lamp Speedlite. Warto zatem omówić nieco szerzej tę funkcjonalność. W trybie E-TTL II dostępne są trzy ustawienia bezprzewodowego błysku:

• Wyzwalanie lampy wbudowanej i jednej grupy lamp zewnętrznych. Dostępna jest regulacja stosunku mocy błysku: 8:1, 4:1, 2:1 lub 1:1 plus wartości pośrednie oraz korekta ekspozycji od −3 do +3 ze skokiem 1/3 EV.
• Brak wyzwalania wbudowanej lampy i korzystanie tylko z zewnętrznych lamp ustawionych w dwóch grupach A i B w następujący sposób:
  • Wszystkie – lampy wyzwalane są ze stałą mocą regulowaną za pomocą korekty ekspozycji, przy czym korygujemy o stałą wartość obie grupy lamp.
  • (A:B) – określić można proporcje błysku między dwiema grupami A i B w zakresie od 8:1 do 1:8. Dodatkowo można regulować kompensację błysku dla tych dwóch grup.
• Wyzwalanie wbudowanej lampy i grup lamp zewnętrznych. Możliwości ustawień grup A i B są takie, jak w punkcie powyżej, tyle że dochodzi możliwość osobnego korygowania ekspozycji dla lampy wbudowanej. Korekcja w tym jak i w poprzednich przypadkach odbywa się w zakresie ±3 EV.

W trybie Manual flash dostępne są dwa ustawienia bezprzewodowego błysku:

• Korzystanie tylko z zewnętrznych lamp błyskowych, które można ustawić maksymalnie w dwóch grupach A i B. Dostępne są wówczas ustawienia:
  • Wszystkie – można ustawić ręcznie moc wszystkich lamp jednocześnie,
  • (A:B) – moc błysku każdej grupy można ustawić osobno.
• Korzystanie z lamp zewnętrznych i lampy wbudowanej. Opcje dotyczące ustawień grup A i B są takie, jak w punkcie powyżej z dodatkową możliwością osobnego ustawienia mocy dla lampy wbudowanej.

Siłę błysku lampy wbudowanej zawsze porównujemy wykonując zdjęcie przy czułości 100 ISO, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

Canon 70D (M)	Nikon D7100 (M)
Canon 70D (P)	Nikon D7100 (P)

Na podstawie zdjęć w trybie M wydaje się, że wbudowana lampa w 70D ma minimalnie mniejszą moc błysku niż ta zastosowana w D7100, choć teoretycznie obie mają liczbę przewodnią 12.

Wi-Fi

Canon 70D, podobnie jak pełnoklatkowy model 6D, został wyposażony we wbudowany transmiter sieci Wi-Fi, umożliwiający bezprzewodową komunikację aparatu z zewnętrznymi urządzeniami. W ramach funkcji Wi-Fi aparat oferuje 6 trybów działania:

• przesyłanie obrazów między aparatami,
• połączenie ze smartfonem – umożliwia przeglądanie zdjęć oraz zdalne wyzwalanie migawki,
• drukowanie obrazów w drukarce Wi-Fi,
• zdalna obsługa aparatu za pomocą programu EOS Utility,
• wysyłanie obrazów do serwisu internetowego Canon Image Gateway,
• oglądanie obrazów na ekranie telewizora.

Podczas testu mieliśmy okazję sprawdzić, jak w praktyce działa tryb połączenia ze smartfonem. Do korzystania z tej funkcji konieczne jest zainstalowanie w telefonie aplikacji EOS Remote. Kiedy już dokonamy połączenia aparatu i telefonu, we wspomnianej aplikacji wybieramy jeden z trybów: Camera Image Viewing lub Remote Shooting. Pierwszy służy oczywiście do przeglądania zdjęć zapisanych na karcie aparatu. Drugi natomiast umożliwia zdalne wyzwalanie migawki z poziomu telefonu. Aparat automatycznie przełącza się w takim przypadku w tryb LV, na ekranie smartfona widzimy aktualny podgląd kadru. Możemy także wyświetlić informacje o ustawieniach fotografowania. Z poziomu samego telefonu jednak możliwości kontrolowania ustawień ograniczone są do podstawowych parametrów ekspozycji: czasu migawki, wartości przysłony, czułości ISO oraz kompensacji ekspozycji. Ostrość ustawiana jest automatycznie w miejscu które na ekranie telefonu wskażemy palcem, po czym następuje wyzwolenie migawki. Wykonane zdjęcie możemy podejrzeć bezpośrednio w telefonie nawet w powiększeniu. Co prawda możliwości aplikacji EOS Remote są raczej skromne, jednak może być ona całkiem użyteczna w niektórych sytuacjach. Jeżeli na przykład ktoś sporadycznie potrzebuje wyzwalać migawkę zdalnie, nie musi inwestować w pilota, czy wężyk spustowy. W takim przypadku smartfon z zainstalowaną aplikacją powinien w zupełności wystarczyć.

Autofokus

Canon EOS 70D został wyposażony w autofokus fazowy TTL-CT-SIR, oparty na 19 punktach, z których wszystkie są krzyżowe. Ponadto centralny punkt AF charakteryzuje się zwiększoną czułością, przy korzystaniu z obiektywów o jasności f/2.8 lub większej. Zakres detekcji autofokusu dla centralnego punktu wynosi od −0.5 do 18 EV (ISO 100, f/2.8), a dla pozostałych od 0 do 18 EV. W warunkach słabego oświetlenia lampa błyskowa może emitować serię błysków, wspomagając pracę ustawiania ostrości. Autofokus może pracować w następujących trybach:

• One Shot AF – jednorazowe ustawienie ostrości po naciśnięciu do połowy spustu migawki,
• AI Servo AF – tryb ciągłego autofokusu dopasowującego się do poruszającego się obiektu,
• AI Focus AF – tryb pośredni, w którym aparat automatycznie wybiera, czy ma działać w AI Servo, czy One Shot.

Ponadto testowany EOS oferuje następujące tryby wyboru obszaru AF:

• Jeden punkt AF – ręczny wybór jednego z 19 dostępnych punktów,
• Strefowy AF – ręczny wybór jednej z 5 stref, na które został podzielony cały obszar AF,
• Automatyczny wybór z 19 punktów AF.

Opcje związane z system ustawiania ostrości w 70D znajdziemy w menu funkcji indywidualnych C.Fn w osobnej kategorii. Do dyspozycji mamy następujące opcje:

• Czułość śledzenia – ustawienie czułości śledzenia obiektu podczas działania AI Servo AF (blokada −2 / blokada −1 / 0 / szybka zmiana +1 / szybka zmiana +2),
• Śledzenie przyspieszenie/zwalnianie – ustawienie czułości śledzenia ruchomych obiektów, których prędkość zmienia się gwałtownie (0 / +1 / +2),
• Priorytet 1. zdjęcia AI Servo – ustawienia charakterystyki działania AF i czasu wyzwalania migawki dla pierwszego zdjęcia w trybie AI Servo AF (priorytet wyzwalania, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
• Priorytet 2. zdjęcia AI Servo – ustawienia charakterystyki działania AF i czasu wyzwalania migawki dla seryjnego wykonywania zdjęć w trybie AI Servo AF (priorytet szybkości, priorytet równoważny, priorytet ostrości),
• Oświetlenie wspomagające AF – przy korzystaniu z zewnętrznej lampy błyskowej Speedlite (włącz, wyłącz, tylko oświetlenie wspomagające IR AF),
• Szukanie ostrości po utracie AF (dalsze szukanie ostrości lub zaprzestanie szukania),
• Wybierz tryb wyboru pola AF – możliwość ograniczenia wyboru w zakresie trybów pola AF (domyślnie 1-punktowy jest zawsze dostępny),
• Metoda wyboru obszaru AF (przycisk lub pokrętło główne),
• Punkt AF powiązany z orientacją (ten sam dla kadrów pionowych i poziomych, wybór różnych punktów w zależności od orientacji aparatu),
• Wzór ręcznego wyboru punktów AF (do krawędzi pola AF, ciągłe)
• Wyświetlanie punktu AF przy nastawianiu ostrości – (możliwość określenia w jakich sytuacjach mają być wyświetlane punkty AF w wizjerze),
• Podświetlanie punktów AF i siatki w wizjerze (Auto, Wł, Wył),
• Mikroregulacja AF – wspólna regulacja AF dla wszystkich obiektywów lub indywidualna (możliwość zapamiętania ustawień dla maksymalnie 40 obiektywów).

Standardowo w teście autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Widać na powyższym wykresie, że przy współpracy z obiektywem EF 35 mm f/2 IS USM skuteczność systemu AF jest na dobrym poziomie. Połowa wyników mieści się w pierwszym przedziale, a ponadto w żadnym przypadku odchyłki nie przekroczyły 9%. Skuteczność autofokusa 70D w tym wypadku jest podobna do tej, jaką pokazał Pentax K-50 i Nikon D7100. Testowany Canon gorzej poradził sobie jednak w przypadku obiektywu EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Jedynie w 1/4 wszystkich strzałów trafił w punkt, a ponadto zdarzyło mu się kilka razy dość wyraźnie chybić. Trzeba jednak przyznać, że niemal 3/4 wyników mieści się przedziale odchyłek nieprzekraczających 9%.

Warto dodać, że powyższe wyniki w przypadku obu obiektywów uzyskaliśmy po uprzedniej kalibracji AF. Wprowadzona korekta była jednak niewielka i wynosiła −4 dla Canona EF 35 mm f/2 IS USM oraz −3 dla EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM. Skuteczność systemu AF w 70D sprawdziliśmy również przy świetle żarowym. W tym przypadku jednak najlepsze wyniki otrzymaliśmy przy wyłączonej mikroregulacji AF.

Skuteczność przy korzystaniu z obiektywu EF 35 mm f/2 IS USM okazała się być podobna jak w przypadku lamp 5500K. Liczba trafień w punkt jest niemal identyczna, jednak pojawiło się kilka wyników o odchyłkach przekraczających 9%. W przypadku obiektywu EF 100 mm f/2.8 L Macro IS USM spadała niestety liczba trafień w punkt, jednak, co ciekawe, nie ma tym razem strzałów wyraźnie chybionych. Znaczna część wyników ponownie mieści się w przedziale o odchyłkach nieprzekraczających 9%. Być może w tym przypadku precyzyjnie dobrana korekta systemu AF pomogłaby uzyskać lepsze wyniki, jednak nie udało nam się tego sprawdzić.

Pomiar światła

W Canonie 70D mamy do dyspozycji 63-strefowy system pomiary światła iFCL (Focus Colour Luminance), za który odpowiada dwuwarstwowy fotoelement krzemowy, pracujący w zakresie od 1 do 20 EV (dla 50 mm, f/1.4, ISO 100). Zakres kompensacji ekspozycji zawiera się w zakresie ±5 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2. Do dyspozycji mamy następujące tryby pracy pomiaru światła:

• Pomiar wielosegmentowy,
• Pomiar skupiony (ok. 7.7% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar punktowy (ok. 3% obszaru na środku wizjera),
• Pomiar centralnie ważony uśredniony.

W zasadzie nie mamy zastrzeżeń do pracy systemu pomiaru światła w testowanym EOS-ie. Nie sprawiał on problemów, a w specyficznych warunkach oświetleniowych korekty ekspozycji wynosiły ±1/3 lub ±2/3 EV.