Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów” (czwarta zakładka menu fotografowania), czyli tak jak w innych lustrzankach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Własny 1, 2, 3. Każdy z nich poza monochromatycznym może być regulowany w 8-stopniowej skali pod względem: ostrości, kontrastu, nasycenia i tonacji. W przypadku stylu monochromatycznego natomiast, mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony).

Podczas fotografowania z wykorzystaniem trybu Live View istnieje możliwość ustawienia proporcji obrazu zapisywanych zdjęć JPEG. Do wyboru mamy cztery ustawienia: 3:2, 4:3, 16:9, oraz 1:1. Warto zwrócić uwagę, że opcja ta nie jest dostępna podczas fotografowania z wykorzystaniem wizjera, podczas której JPEG-i zapisywane są zawsze z proporcją obrazu 3:2.

W Canonie 70D mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 12800 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułość programową ISO 25600. Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Pentaksa K-5 IIs i Sony A58. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Na początek warto pokusić się o krótki komentarz, dotyczący wyboru Sony A58 do porównania jakości obrazu. Zdajemy sobie sprawę, że jest to prosty aparat, któremu stopniem zaawansowania dość daleko do 70D czy K-5 IIs. Zdecydowaliśmy się jednak na jego wybór, ze względu na porównywalną liczbę pikseli na matrycy w stosunku do 70D.

Spoglądając na powyższe wycinki zdjęć scenki można powiedzieć, że jakość obrazu na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG w testowanym EOS-ie oceniamy pozytywnie. Co prawda 70D w tej kategorii nie notuje jakiegoś wyjątkowo wysokiego poziomu, jednak w szerokim zakresie czułości trudno mieć większe zastrzeżenia do jakości obrazu. Szum na wysokich ISO jest oczywiście zauważalny, jednak dopiero na dwóch najwyższych czułościach zaczyna wyraźniej przeszkadzać. Trzeba przyznać, że przy ISO 25600 obraz jest już naprawdę słabej jakości, choć należy pamiętać, że mamy w tym przypadku do czynienia z czułością rozszerzoną programowo.

Przy porównaniu do pozostałych zaprezentowanych aparatów, do ISO 1600 trudno zauważyć wyraźniejsze różnice. Pomijamy oczywiście aspekt różnic w „ostrości” obrazu, związanych w dużej mierze z zastosowanym przez danego producenta wyostrzaniem. W miarę wzrostu czułości, różnice w jakości obrazu i poziomie szumu stają się coraz lepiej widoczne. I choć pod względem zaszumienia obrazu testowany EOS zaczyna zostawać w tyle, to trzeba mieć jednak świadomość, że zarówno w przypadku K-5 IIs, jak i A58 mamy do czynienia z odszumianiem JPEG-ów na wysokich ISO. W przypadku lustrzanki Canona odszumianie wysokich czułości było przynajmniej teoretycznie wyłączone. Jak to jednak wygląda w praktyce okaże się w następnym rozdziale.

Warto pokusić się również o porównanie 70D z jego poprzednikiem. Na samych wycinkach zdjęć, aż do ISO 6400 większych różnic jednak nie widać. W obu aparatach bowiem stopień zaszumienia wydaje się być podobny. Dopiero przy ISO 12800 model 60D wypada gorzej niż jego następca, jednak warto dodać, że w starszym EOS-ie mamy w tym przypadku do czynienia z rozszerzoną czułością, podczas gdy w 70D jest to najwyższe natywne ISO.

Wyostrzanie

W Canonie 70D mamy do dyspozycji tradycyjną 8-stopniową skalę wyostrzania (od 0 do 7). Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższym stopniem wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon 70D, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Filtry twórcze

Canon EOS 70D oferuje możliwość wykorzystania różnych filtrów artystycznych, modyfikujących w charakterystyczny sposób wykonane zdjęcie. Funkcja ta dostępna jest jednak jedynie podczas fotografowania w trybie LV i można ją uruchomić z poziomu podręcznego menu. Do wyboru mamy następujące filtry:

• Ziarnisty Cz/B,
• Miękka ostrość,
• Efekt rybiego oka,
• Efekt pogrubienia artystycznego,
• Efekt akwareli,
• Efekt aparatu zabawki,
• Efekt miniatury.

Bez filtru

Ziarnisty Cz/B

Miękka ostrość

Efekt rybiego oka

Efekt pogrubienia artystycznego

Efekt akwareli

Efekt aparatu zabawki

Efekt miniatury

Tryb HDR

W Canonie 70D znalazł się tryb HDR, którego możliwości są takie same jak w pełnoklatkowym modelu 6D. Najważniejszym parametrem w przypadku HDR-ów jest różnica ekspozycji pomiędzy kolejnymi zdjęciami. Canon 70D w tym trybie wykonuje trzy zdjęcia, a różnica w naświetleniu pomiędzy nimi może być kontrolowana automatycznie lub ręcznie. W przypadku ręcznej kontroli użytkownik ma do wyboru trzy warianty: ±1 EV, ±2 EV, ±3 EV. Kolejna opcja pozwala nam wybrać, czy tryb HDR ma działać tylko jednorazowo (dla pojedynczego ujęcia) czy ma być aktywny przez cały czas (do momentu jego wyłączenia). Zdjęć w trybie HDR nie musimy wykonywać ze statywu. W ustawieniach bowiem mamy opcję automatycznego wyrównywania zdjęć, która pozwoli skorygować ewentualne przesunięcia pomiędzy nimi, jeśli będziemy fotografować z ręki. Trzeba jednak mieć świadomość, że przy aktywnej opcji wyrównywania zdjęć wynikowy obraz nie obejmuje całego oryginalnego kadru.

W poniższej tabelce prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane w trybie HDR dla wszystkich możliwych ustawień różnic ekspozycji.

HDR off

HDR AUTO

HDR ±1 EV

HDR ±2 EV

HDR ±3 EV

Wielokrotna ekspozycja

Canon 70D oferuje także tryb wielokrotnej ekspozycji. Podobnie jak w przypadku zdjęć HDR, opcje dostępne w tym trybie są takie same, jak w modelu 6D. Umożliwia on wykonanie do 9 zdjęć, które następnie zostają połączone w jedno. Podczas fotografowania mamy kontrolę nad kolejno wykonywanymi zdjęciami i na bieżąco możemy podglądać tworzony obraz. Mamy również możliwość usuwania ostatnio wykonanego zdjęcia. Fotografując z wykorzystaniem podglądu na żywo, na ekranie widzimy efekt powstającego obrazu w postaci półprzezroczystej nakładki na aktualny kadr.

W opcjach wielokrotnej ekspozycji znajdziemy również pozycję określaną jako „sterowanie ekspozycją wielokrotną”, określającą sposoby łączenia wykonywanych zdjęć. Obejmuje ona następujące ustawienia:

• addytywne – proste sumowanie kolejno wykonywanych zdjęć (w zależności od liczby zdjęć sugerowane jest ustawienie odpowiedniej negatywnej kompensacji ekspozycji),
• średnie – podczas wykonywania wielokrotnej ekspozycji tej samej sceny ekspozycja tła obiektu będzie kontrolowana w celu otrzymania standardowej ekspozycji,

Istnieje również możliwość wybrania zdjęcia zapisanego wcześniej na karcie (tylko w formacie RAW), które zostanie wybrane jako pierwszy obraz wielokrotnej ekspozycji.

Podobnie jak w trybie HDR możemy zdecydować, czy wielokrotna ekspozycja ma być aktywna przez cały czas aż do momentu jej wyłączenia, czy jedynie dla pojedynczego użycia.

Ster. eksp. wielok.: Addytywne

Ster. eksp. wielok.: Średnie