G7 X oferuje zapis zdjęć w następujących bazowych rozdzielczościach:

• L, czyli 5472×3648,
• M1, czyli 4320×2880,
• M2, czyli 2304×1536,
• S, czyli 720×480

• JPEG,
• RAW (CR2),
• RAW+JPEG.

Pliki JPEG możemy modyfikować, używając opcji „Moje kolory”. Mamy do wyboru opcje:

• barwy wzmocnione,
• barwy naturalne,
• sepia,
• czerń i biel,
• intensywne kolory,
• odcień skóry słaby,
• odcień skóry mocny,
• korekta błękitu,
• korekta zieleni,
• korekta czerwieni,
• kolory własne.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 6400
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie 2
ISO12800
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie 2

Na przedstawionych wycinkach trudno dostrzec wyraźne różnice w redukcji zakłóceń dla poszczególnych nastaw tego parametru. Proces odszumiania jest na tyle silny, że nawet dla ustawienia „-2” utrata szczegółów jest stosunkowo duża, co wskazuje, że użyteczność wysokich czułości jest niewielka, szczególnie wtedy, gdy decydujemy się na silne przycinanie kadru.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Mimo już dość silnego wyostrzania plików JPEG, co pokazaliśmy w poprzednim rozdziale, możemy ten efekt dodatkowo wzmocnić, choć jak widać na zaprezentowanych wycinkach, zakres manewru jest stosunkowo niewielki. Zaletą tego rozwiązania jest to, że nawet przy wyborze wartości +2 zdjęcia nie wyglądają na przeostrzone.

Balans bieli

Aparat G7 X umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• automatyczny,
• słoneczny dzień,
• cień,
• pochmurny dzień,
• żarówki,
• świetlówki,
• świetlówki H,
• lampa błyskowa,
• pod wodą,
• według wzorca 1 i 2.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Szczególnie dobre zachowanie odnotować należy dla automatyki podczas pochmurnej pogody. Niska wartości błędu pokazuje, że aparat bardzo dobrze radzi sobie w takich sytuacjach, co w porównaniu do konkurencji jest wielkim plusem. Brak możliwości stosowania nastawy wg skali Kelvina powoduje, że kolorystyka w świetle żarowym będzie zawsze zakłócona, gdyż dedykowany tryb daje spory błąd. Jest on nieco wyższy od tego, jaki określiliśmy dla nastawy automatycznej.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Na pierwszy rzut oka można by stwierdzić, że krzywa rośnie równomiernie wraz ze zwiększaniem wartości ISO. Nie trzeba jednak bardzo wysilać wzroku, by odnotować załamania dla ISO 400 oraz 3200. W tych miejscach aparat najwyraźniej zmienia algorytmy odszumiania, gdyż nachylenie prostej jest odmienne, a także widać silniejszą korektę niebieskiej części widma. Zwróćmy też uwagę na stosunkowo niski całkowity poziom szumu – dla żadnej z czułości nie przekracza on poziomu 1.5% – to świetny wynik!

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Wycinki w zasadzie potwierdzają to, co widzieliśmy już na wykresie szumu – nawet na najwyższych czułościach zakłócenia są słabo widoczne. Na niskich czułościach także trudno dostrzec znaczące różnice między porównywanymi modelami aparatów, czyli Sony RX100 III oraz Panasonic LX 100. Przekroczenie ISO 800 pokazuje, że obraz z Canona jest czystszy, jednak wynika to z bardziej agresywnego odszumiania. Przy wysokich czułościach trudno stawać w szranki modelowi G7 X z produktem Panasonika, co nie jest szczególnie dziwne, jako że ten ostatni posiada większą matrycę o mniejszym zagęszczeniu pikseli.