Poziom szumu

Na wykresie umieszczonym powyżej pokazujemy wyniki pomiaru poziomu szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG w zależności od wybranej czułości. Ogólny poziom szumu jest niski. Nie dostrzegamy istotnej zmiany stopnia redukcji szumu w zależności od czułości ISO. Poziom szumu dla wszystkich składowych kolorów jest taki sam. Wynika to ze sposobu przetwarzania danych o obrazie przy tworzeniu JPEG-ów przez oprogramowanie aparatu.

Porównanie powyższego wykresu z analogicznym wykresem dla X-A1 wskazuje na niewielką przewagę X-A2. Widać ją zwłaszcza przy najwyższych czułościach. Nie możemy niestety jednoznacznie stwierdzić, czy wynika to z poprawy jakości elektroniki w nowszym modelu, czy po prostu z rozrzutu jakości poszczególnych egzemplarzy.

Stopień odszumiania JPEG-ów przez oprogramowanie można regulować w 5-stopniowej skali. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−2), średnim (0) oraz maksymalnym (+2) poziomie. Odpowiednie zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 6400 oraz ISO 12800.

ISO 6400
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2
ISO 12800
Odszumianie −2
Odszumianie 0
Odszumianie +2

Algorytmy zastosowane w X-A2 pozwalają zmniejszać widoczny poziom szumu bez drastycznej utraty szczegółów obrazu. Rozmycie drobnych detali powoduje, że obraz staje się miękki. Na szczęście matryca jest na tyle dobra, że nie ma potrzeby częstego używania wysokich stopni redukcji szumu.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach przekonwertowanych za pomocą programu dcraw, kolejno do 24-bitowych oraz do 48-bitowych TIFF-ów.

Przebieg zmienności poziomu szumu nie budzi naszych zastrzeżeń. Podobnie jak w przypadku JPEG-ów, na zdjęciach zapisanych w postaci surowej poziom szumu w X-A2 jest niższy od poziomu szumu w X-A1.

Poniżej znajduje się wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego Fujifilm X-A2 z Fujifilm X-A1, Olympusem E-PL7 i Samsungiem NX3000.

Na podstawie powyższego wykresu możemy stwierdzić, że X-A2 szumi odrobinę mniej niż X-A1. Olympus E-PL7 wypada niewiele, ale zauważalnie słabiej niż aparaty Fujifilm. Samsung NX3000 powinien znaleźć się w innym zestawieniu, bo w jego przypadku nawet zdjęcia surowe poddawane są procesom redukcji szumu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie, które wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z aparatów Olympus E-PL7 oraz Samsung NX3000.

Zestawienie zdjęć zapisanych w formacie RAW pokazuje mniejszą przewagę Fujifilm X-A2 nad Olympusem E-PL7 niż w przypadku JPEG-ów. Odwzorowanie drobnych detali scenki nawet na maksymalnym ISO jest bardzo dobre. Samsung NX3000 nie daje możliwości realnego porównania, bo zdjęcia zapisane jako surowe, wcale surowe nie są, lecz wcześniej poddawane są procesowi redukcji szumu. Porównanie wycinków scenki potwierdza to, co widać na wykresie, w którym porównane zostały zmierzone poziomy szumu luminancji.

Prąd ciemny

Poziom prądu ciemnego dostarcza nam cennych informacji o jakości matryc i elektroniki w aparatach cyfrowych. Parametr ten badamy wykonując 3-minutowe zdjęcia bez dopływu światła do detektora. Zapisujemy je zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. Każdy z obrazów prądu ciemnego wykonany został dla „zimnej matrycy” – bezpośrednio po włączeniu aparatu, który wcześniej odpoczywał przez co najmniej kilka godzin. W poniższych przykładach zakres sygnału ograniczony został do przedziału 192–320, czyli do szerokości 128. Taki sam zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 1 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
200
400
800
1600
3200
6400

Zdjęcia prądu ciemnego są gładkie i pozbawione wielkoskalowych niejednorodności. Histogramy swoim kształtem przypominają rozkład Poissona i nie są z żadnej strony ucięte. Przekonujemy się, że słaby sygnał nie jest przez oprogramowanie aparatu fałszowany.

W poniższej tabeli podajemy wyniki pomiarów średniego sygnału i odchylenia standardowego na zdjęciach prądu ciemnego w zależności od czułości.

Rozkłady prądu ciemnego dla czułości ISO 3200 oraz ISO 6400 są prawie takie same. Powtarza się sytuacja, którą zauważyliśmy podczas testu X-A1.

Małe szerokości rozkładu zliczeń w poszczególnych pikselach stawiają matrycę Fujifilm zastosowaną w X-A2 na najwyższym stopniu podium wśród wszystkich współczesnych aparatów cyfrowych.

Poniżej pokazujemy zdjęcia zapisane przez aparat w formacie JPEG. Jak widać, prawie nic na nich nie widać. Jedynie na obrazach wykonanych przy dwóch najwyższych czułościach pojawiają się drobne ślady gorących pikseli. Na pocieszenie przypominamy, że te dwie czułości uzyskiwane są za pomocą oprogramowania, a nie są własnością matrycy.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600