Zobaczmy więc jak na tym tle prezentują się osiągi Zeissa 2.8/12. Wartości MTF50 jakie uzyskał on zarówno w centrum kadru jak i na jego brzegu zaprezentowane są na poniższym wykresie.

W centrum kadru, już na maksymalnym otworze względnym, uzyskujemy obraz bardzo dobrej jakości, bo MTF‑y dochodzą tam do wartości 57 lpmm. Dla przysłon f/4.0–5.6 obiektyw osiąga maksimum swoich możliwości i dociera tam do bardzo wysokiego poziomu 62–63 lpmm. To ciut lepiej niż maksymalne wyniki uzyskane przez Fujinony 2/18 i 2.4/60, a jednocześnie mniej niż u Fujinona 1.4/35. Przegrana z modelem 1.4/35 zupełnie nas jednak nie dziwi, a to ze względu na dużą różnicę w maksymalnych otworach względnych. Fujinon 1.4/35 ma duży zapas i może być skutecznie odcięty od aberracji optycznych poprzez przymykanie przysłony i wciąż będzie daleki od miejsca, gdzie rozdzielczość ogranicza głównie dyfrakcja. Zeiss 2.8/12 wymaga przymknięcia o niespełna 2 EV, aby wyeliminować większość wad optycznych, a po takim przymknięciu już wpada w obszar, gdzie dyfrakcja daje o sobie znać i nie pozwala mu bić rekordów rozdzielczości. Biorąc to wszystko pod uwagę, zachowanie Zeissa w centrum kadru oceniamy bardzo pozytywnie.

Trudno też mieć zastrzeżenia do rozdzielczości na brzegu kadru. Już na maksymalnym otworze MTF-y minimalnie przekraczają poziom 40 lpmm, a więc uzyskujemy tam użyteczny obraz. Ultraszerokokątny obiektyw o świetle f/2.8, który daje w pełni użyteczny obraz w całym kadrze i to na maksymalnym otworze względnym to już jest coś zdecydowanie godne pochwały. A przecież zawsze możemy domknąć przysłonę i zwiększyć rozdzielczość na brzegu do poziomu, który uznajemy za dobry. W zasadzie jedynym problemem jest to, że MTF-y dla żadnej wartości przysłony nie chcą przekroczyć poziomu 50 lpmm. Byłoby idealnie gdyby ten poziom był jednak przekraczany dla przysłon z zakresu f/4.0–8.0. Pomimo tego drobnego niedociągnięcia, nasza ocena rozdzielczości Zeissa 2.8/12 jest bardzo wysoka.

Na zakończenie tego rozdziału przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do oceny rozdzielczości pobrane z plików JPEG (ustawiono najniższy poziom wyostrzania), które były zapisywane równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.