Mówiąc o cyfrowym średnim formacie warto uściślić z jakim rozmiarem matrycy mamy do czynienia. Analogowe aparaty średnioformatowe wykorzystują błony zwojowe o szerokości 60 mm. Najczęściej spotykane formaty klatek to między innymi 6×4.5 cm, 6×6 cm, czy 6×7 cm. Jednak w przypadku cyfrowego średniego formatu nie mamy bezpośrednich odpowiedników matryc o wspomnianych rozmiarach. Matryce w cyfrowych średnioformatowych lustrzankach są ogólnie rzecz biorąc mniejsze, choć w zależności od producenta i modelu rozmiary sensorów są różne.

W przypadku testowanego Pentaksa matryca ma wymiary 43.8 × 32.8 mm, zatem do typowego analogowego średniego formatu brakuje, i to sporo. Poniższa grafika prezentuje porównanie pomiędzy analogowym średnim formatem, matrycą testowanego Pentaksa i pełną klatką. Widać wyraźnie, że cyfrowemu średniemu formatowi Pentaksa znacznie bliżej małemu obrazkowi niż formatowi 6 cm x 4.5 cm.

Oczywiście większa od pełnoklatkowej matryca oznacza zysk w postaci mniejszej głębi ostrości. Warto jednak zauważyć, że ów zysk nie jest szczególnie duży. Dla przykładu, w przypadku obiektywu 55 mm f/2.8, odpowiednik ogniskowej dla pełnej klatki o świetle f/2.0 da porównywalną głębię ostrości.

Pentax 645Z gościł w naszej redakcji krócej, niż aparat, który standardowo trafia do nas na test. Była to jednak wyjątkowa okazja, którą postanowiliśmy wykorzystać i poddaliśmy go standardowej procedurze koncentrując się głównie na najważniejszych aspektach. O tym, jak Pentax 645Z sobie poradził, dowiecie się z lektury kolejnych rozdziałów niniejszego artykułu.

Aparat do testów udostępniła firma Apollo Electronics – oficjalny dystrybutor marki Pentax w Polsce.

Naszą procedurę testową można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.

Porównanie danych technicznych aparatu Pentax 645Z z poprzednim modelem oraz przykładowymi lustrzankami konkurencji dostępne jest tutaj.