Pentax 645Z - test aparatu
4. Rozdzielczość
Testowany Pentax posiada pełnoprawną funkcję wstępnego podnoszenia lustra (MLU). Jej obsługę przypisano do oddzielnego pokrętła znajdującego się w przedniej części aparatu. Można korzystać z niej wyzwalając aparat spustem migawki, wężykiem zdalnego sterowania lub pilotem bezprzewodowym – a także z użyciem samowyzwalacza.
Rozdzielczość układu jako całości
Używając plików JPEG z wyostrzaniem ustawionym na najmniejszą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Pentax smc D FA 645 55 mm f/2.8 AL IF SDM AW.
Maksymalne, zmierzone na JPEG-ach wyniki, przekraczają nieco 2800 lw/ph. To sporo więcej niż w Canonie 5D Mark III, natomiast podobnie jak w przypadku Nikona D810. Z kolei bezlusterkowiec Sony A7R uzyskał ponad 4100 lw/ph, aczkolwiek JPEG-i z tego aparatu są wyostrzane nawet na minimalnym poziomie tego parametru. W Pentaksie nie stwierdziliśmy oznak stosowania tego procesu, o czym świadczą gładkie profile na granicy czerni i bieli oraz przebiegi funkcji MTF. Odpowiednie wykresy zamieściliśmy poniżej.
Rozdzielczość matrycy
Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Zdjęcia wykonaliśmy przy użyciu dwóch obiektywów: Pentax smc D FA 645 55 mm f/2.8 AL[IF] SDM AW oraz Pentax smc FA 645 120mm f/4 Macro. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.
Widać zatem, że 645Z nie stoi na straconej pozycji i wypada nieznacznie gorzej od Nikona D810. Nie sposób oczywiście nie zauważyć, że ta małoobrazkowa lustrzanka ma przewagę nad modelem średnioformatowym. Widać również kolejną ciekawą rzecz – Pentax osiąga maksimum dla f/8, a nie f/4 czy f/5.6 jak konkurencja.
Ostatnią kwestią, którą należy brać pod uwagę przy ocenie zdolności rozdzielczej sensora, to filtr antyaliasingowy. Jak wiadomo, modele Nikona, Pentaksa i Sony go nie posiadają, natomiast w Canonie jest on osłabiony, choć niesymetrycznie. Co ciekawe, wartości odpowiedzi w częstości Nyquista nie są w przypadku 645Z tak wysokie, jak zazwyczaj notujemy. Wynoszą one bowiem ok. 20% dla obu składowych, natomiast zwykle obserwujemy wartości oscylujące wokół 30%.
Na wykresach wygenerowanych w Imateście nie ma śladów wyostrzania RAW-ów.