18 mm, f/3.5	18 mm, f/5.6
50 mm, f/4.8	50 mm, f/5.6
100 mm, f/5.6	100 mm, f/8.0
200 mm, f/6.3	200 mm, f/8.0
300 mm, f/6.3	300 mm, f/8.0

Na trudnej kombinacji maksymalnego otworu względnego i szerokiego kąta widzenia, Sigma zanotowała winietowanie wynoszące 33% (−1.16 EV). To najlepszy wynik w stawce. Starszy Nikkor prezentował tutaj poziom 41%, a nowszy 35%. Także 35% osiągnął Tamron, choć w jego przypadku poprzeczka była zawieszona wyżej, bo wynik dotyczył ogniskowej 16 mm. W każdym razie Sigma ma tutaj niewielką przewagę nad konkurentami. Przymknięcie przysłony do f/4.0 powoduje spadek winietowania do wartości 30% (−1.04 EV), a przy f/5.6 do poziomu 18% (−0.57 EV). Na otworach względnych f/8.0 i f/11.0 wada ta sięga odpowiednio 12% (−0.38 EV) i 10% (−0.32 EV).

W przypadku zastosowania ogniskowej 50 mm i otworu f/4.8 musimy liczyć się z ubytkiem 28% (−0.94 EV) światła w rogach kadru. Tutaj, dla odmiany, konkurenci wypadają lepiej, bo na przykład starszy Nikkor pokazywał winietowanie na poziomie tylko 9%, a Tamron na poziomie 12%. Co ciekawe, u Sigmy winietowanie wcale nie spada wraz z przymykaniem przysłony tak szybko jak byśmy tego chcieli. Na f/5.6 mamy wartość 22% (−0.73 EV), a na f/8.0 14% (−0.43 EV). Dopiero dla f/11.0 wada ta robi się niezauważalna i spada do 9% (−0.27 EV).

Na ogniskowej 100 mm wyniki są bardzo podobne. W przypadku maksymalnego otworu względnego winietowanie sięga 26% (−0.89 EV) i zmniejsza się do 15% (−0.47 EV) po przymknięciu przysłony do f/8.0. Na f/11.0 wada ta robi się niezauważalna, bo zmniejsza się do wartości 10% (−0.31 EV).

Niewiele zmienia się po przejściu do ogniskowej 200 mm. Na f/6.3 winietowanie wynosi 27% (−0.91 EV), a na f/8.0 odnotowaliśmy wynik 20% (−0.63 EV). Na f/11.0 i f/16.0 wada ta sięga odpowiednio 11% (−0.35 EV) i 6% (−0.17 EV).

Kolejny lekki wzrost notujemy dla maksymalnej ogniskowej. Otwór f/6.3 wymusza na nas pogodzenie się ze stratami światła na poziomie 29% (−1.01 EV), a przy f/8.0 notujemy wynik 19% (−0.62 EV). Dopiero przymknięcie przysłony do wartości f/11.0 i f/16.0 powoduje, że winietowanie robi się niezauważalne, bo wynosi tam odpowiednio 11% (−0.35 EV) i 4% (−0.13 EV).

Poniższa tabela podsumowuje własności tej klasy obiektywów w kategorii winietowania. Przedstawione wyniki dotyczą maksymalnych otworów względnych dla każdej z wyszczególnionych ogniskowych. Przy porównywaniu warto pamiętać, że Tamron był testowany na troszkę mniejszej matrycy Canona 50D (mnożnik 1.6x).