Wymiary i waga nowego D3400 są identyczne jak u poprzednika. Zachowano również ten sam kształt obudowy oraz rozkład elementów sterujących. W zasadzie jedyną wizualną różnicę pomiędzy nimi stanowią kolory przycisków migawek (czarny w D3400, srebrny w D3300). Gdy przyjrzymy się bliżej, zauważymy także, że zaślepka portów komunikacyjnych w nowym modelu jest mniejsza – to konsekwencja zredukowania ich liczby z czterech do dwóch.

Tworzywa, z których wykonano aparat nie różnią się jakościowo i są typowe dla segmentu entry-level. Rękojeść wyściełana jest miłą w dotyku, przyczepną gumą, podobnie jak niewielka łatka z prawej strony tylnej ścianki. Tak samo jak u poprzednika, klapki osłaniające komorę baterii oraz slot karty SD są nieco za małe i posiadają pewien luz. Z drugiej strony dobre wrażenie sprawia gumowa osłona portów komunikacyjnych, która ciasno przylega do odpowiednich zagłębień. W tym segmencie aparatów uszczelnienia są raczej rzadkością, musimy zatem chronić korpus przed działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Zasilanie i gniazda

Energię elektryczną dostarcza akumulator o symbolu EN-EL14a, znamionowym napięciu 7.2 V i pojemności 1230 mAh. Do jego ładowania używamy dołączonej do zestawu ładowarki MH-24, a pełny cykl zajmuje ok. 1.5 h. Wydajność akumulatora wg instrukcji to 1200 zdjęć. Jako dodatkowe akcesorium przewidziano możliwość podłączenia zasilacza sieciowego EH-5b przez odpowiednie złącze EP-5A.

Producent pozbył się wejścia mikrofonu i złącza dla wężyka spustowego, także liczba złącz komunikacyjnych została zredukowana do zaledwie dwóch. Zgromadzono je na lewej ściance korpusu, pod gumową zaślepką. Patrząc od góry, znalazły się tu następujące gniazda:

• USB (podłączenie do komputera),
• HDMI (typu C mini).

Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD/SDHC/SDXC (także zgodnych z UHS-I). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na lewej ściance aparatu, pod plastikową klapką.

Przyciski

Opis przycisków i kółek sterujących zaczniemy jak zwykle od górnej ścianki korpusu:

Włącznik aparatu stanowi dźwignia otaczająca spust migawki. Poniżej znajdują się trzy przyciski (patrząc od lewej):

• rejestracja filmów – rozpoczęcie i jej zakończenie (uwaga: przycisk działa dopiero po wejściu do trybu live view),
• info – wyłączenie ekranu z informacjami podczas fotografowania lub zmiana sposobu wyświetlania informacji na ekranie w trybie live view,
• kompensacja ekspozycji – guzik ten pozwala również na zmianę wartości przysłony w trybie manualnym (przy pomocy kółka sterującego) oraz kompensacji błysku wbudowanej lampy (z przyciśniętym włącznikiem lampy).

Kółko trybów pracy aparatu również zlokalizowano na jego górnym panelu, a zawiera ono następujące pozycje:

• AUTO – tryb automatyczny,
• GUIDE – tryb podręcznika,
• P – automatyka programowa,
• S – preselekcja czasu naświetlania,
• A – preselekcja przysłony,
• M – tryb manualny,
• EFFECTS – tryb efektów specjalnych,
• nocny portret,
• makro,
• sport,
• dziecko,
• krajobraz,
• portret,
• lampa wyłączona.

Przejdźmy teraz do opisu tylnej ścianki aparatu.

• Blokada AE/AF (blokada ekspozycji i autofokusu),
• Tylko blokada ekspozycji,
• Tylko blokada autofokusu,
• Blokada AE wciśnięta,
• Włączenie autofokusu.

Po lewej stronie LCD, w kolumnie umieszczono pięć przycisków. Patrząc od góry, mamy do dyspozycji guziki o następujących funkcjach:

• wejście do trybu podglądu zdjęć,
• wejście do menu aparatu,
• powiększanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur,
• zmniejszanie zdjęć w trybie podglądu lub obrazu w trybie live view oraz przełączanie widoku miniatur, a także wyświetlanie krótkich komunikatów pomocy,
• „i” – aktywacja panelu sterowania z możliwością zmiany wyświetlonych na nim parametrów.

Spójrzmy jeszcze na lewą ściankę D3400.

Umieszczono na niej przycisk podnoszący lampę błyskową, a także guzik Fn. Do tego drugiego możemy przyporządkować jedną z czterech funkcji:

• jakość/wielkość zdjęcia,
• czułość ISO,
• balans bieli,
• aktywna funkcja D-Lighting.

Pod nimi zlokalizowano przycisk blokady bagnetu obiektywu.

Menu

Struktura menu zastosowanego w Nikonie D3400 nie różni się od innych modeli amatorskich tego systemu. Całość podzielono na pięć zakładek: menu odtwarzania, menu fotografowania, menu ustawień, menu retuszu oraz ostatnie ustawienia, czyli ostatnio używane opcje. Poniżej prezentujemy poszczególne elementy kolejnych zakładek.

Menu odtwarzania:

Menu fotografowania:

Menu ustawień:

Menu retuszu:

Wyświetlacz LCD

Wyświetlacz zastosowany w D3400 to nieruchomy, 3-calowy monitor TFT, o rozdzielczości 921 tysięcy punktów. Z taką samą konstrukcją mieliśmy do czynienia także u poprzednika. W ostrym słońcu czytelność LCD wyraźnie spada, aczkolwiek istnieje możliwość regulacji jego jasności (w 11-stopniowej skali). Kąty widzenia są dobre i wynoszą 170 stopni. Generalnie jakość wyświetlanego obrazu nie daje większych powodów do narzekań i pozwala na w miarę wygodną ocenę wykonanych zdjęć. Trochę brakowało nam możliwości uchylania i obracania ekranu oraz dotykowego interfejsu.

W tradycyjnym trybie fotografowania na wyświetlaczu prezentowany jest zestaw informacji, który przedstawiamy wspomagając się schematem zaczerpniętym z instrukcji obsługi aparatu.

Ekran informacyjny można wykorzystać do zmiany dwunastu (w D3300 było ich dziesięć) parametrów fotografowania. Wciśnięcie przycisku „i” powoduje przejście do trybu edycji ustawień. Opcje, jakie możemy regulować pokazane są na poniższym rysunku.

Korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego możemy wybrać interesujący nas element i dokonać odpowiednich zmian.

Co więcej, dostępne są dwa typy ekranu informacyjnego: graficzny i klasyczny. W każdym z nich możemy wybierać spośród trzech schematów kolorystycznych: białego, czarnego i niebieskiego. Mamy także możliwość zdefiniowania odmiennych typów ekranu dla trybów PASM oraz pozostałych.

W trybie przeglądania, zdjęcia i informacje o nich możemy przeglądać na kilka sposobów:

• zdjęcie wraz z podstawowymi danymi (nazwa pliku, czas i data wykonania, rozdzielczość),
• zdjęcie wraz z podglądem prześwietlonych obszarów,
• miniatura zdjęcia wraz z histogramami RGBY,
• dane naświetlania (trzy ekrany) ze zdjęciem w tle,
• miniatura zdjęcia z histogramem luminancji oraz częściowym EXIF-em.

Powiększanie zdjęć odbywa się przy pomocy klawiszy z symbolami lupy, którymi też przełączamy pomiędzy widokami miniatur (2×2, 3×3, 9×8 sztuk oraz kalendarz).

Live view i filmy

Aktywacja podglądu na żywo odbywa się przy pomocy przycisku Lv, znajdującego się obok prawej krawędzi wyświetlacza. Towarzyszy jej charakterystyczny odgłos podnoszenia lustra.

Ogniskowanie w trybie live view działa w oparciu o detekcję kontrastu w dowolnym punkcie kadru. Autofokus może pracować w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Dostępne są cztery tryby pola AF:

• AF z priorytetem ostrości na twarzy fotografowanej osoby,
• Szerokie pole AF,
• Normalne pole AF,
• AF ze śledzeniem obiektu.

Szybkość pracy tej funkcji z obiektywem AF-P mile zaskakuje w porównaniu do konstrukcji AF-S. Nowy silnik AF zapewnia dość sprawne ustawianie ostrości i relatywnie niewielkie „pompowanie”. Poniżej zamieszczamy przykładowy film ilustrujący działanie ciągłego autofokusa z obiektywem AF-P 18–55 mm f/3.5–5.6 VR.

Informacje wyświetlane na ekranie w trybie live-view można zmieniać przy pomocy przycisku info. Oprócz prezentowania parametrów naświetlania czy siatki kadrowania, istnieje możliwość powiększenia fragmentu kadru (np. w celu ułatwienia ręcznego ustawienia ostrości). Zabrakło niestety opcji wyświetlania histogramu na żywo, cyfrowej poziomicy, czy focus-peakingu.

Nagrywanie filmów jest możliwe z następującymi wartościami rozdzielczości:

• 1920×1080 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL,
  • 30 kl/s (p) – NTSC,
  • 25 kl/s (p) – PAL,
  • 24 kl/s,
• 1280×720 pix:
  • 60 kl/s (p) – NTSC,
  • 50 kl/s (p) – PAL,
• 640×424 pix:
  • 30 kl/s (p) – NTSC,
  • 25 kl/s (p) – PAL.

Formatem pliku używanym w D3400 jest MOV, natomiast kodekiem – H.264/MPEG-4. W każdym z powyższych trybów możemy ustawić jakość filmu: wysoką lub normalną. Maksymalna długość nagrania ograniczona jest wielkością pliku (4 GB) lub czasem rejestracji (10 min dla wysokiej jakości przy Full HD 50p/60p, 20 min dla pozostałych formatów wysokiej jakości oraz Full HD 50p/60p w normalnej jakości oraz 29 min 59 s dla pozostałych). Podczas rejestracji można nagrywać także dźwięk monofoniczny przy wykorzystaniu wbudowanego mikrofonu lub dołączyć zewnętrzny, np. model ME-1. Jego czułość regulowana jest automatycznie lub manualnie (w menu). W trakcie nagrywania działa również autofokus: wyzwalany spustem migawki w trybie pojedynczym (AF-S) lub ciągłym (AF-F). Praca ciągłego autofokusa w przypadku obiektywu AF-P 18–55 mm przebiega przyzwoicie. Nadal obserwujemy „pompowanie” (oscylowanie wokół punktu ostrości) jednak nie jest ono tak dokuczliwe jak przy korzystaniu z obiektywów AF-S.

W menu aparatu dostępna jest także opcja redukcji migotania obrazu i szumu wiatru. Istnieje również możliwość wykonania zdjęcia podczas rejestracji filmu, jednakże dociśnięcie spustu migawki do końca zatrzymuje zapis klipu. Dopiero wówczas zdjęcie zostanie zarejestrowane.

D3400 umożliwia nagrywanie filmów z manualną kontrolą niektórych parametrów w trakcie nagrywania. Po aktywacji manualnych nastaw w menu aparatu oraz ustawienia pokrętła trybów pracy na M, możemy sterować czułością (w zakresie 100–25600) oraz czasem naświetlania. Najdłuższy czas naświetlania został jednak ograniczony następującymi wartościami, w zależności od ustawionego formatu rejestracji:

• 1/50 s – tryby Full HD 50p oraz HD 50p,
• 1/30 s – pozostałe tryby.

Nie ma niestety możliwości sterowania przysłoną w trakcie rejestracji. Chcąc nagrywać filmy, musimy również pamiętać, że aparat nie pozwala regulować stopnia otwarcia przysłony w trybie LV. Uruchamiając live-view, przysłona jest domykana do wartości jaka była widoczna na wyświetlaczu przed wejściem do tego trybu. Chcąc zatem ustawić żądaną wartość przysłony, należy to zrobić przed wejściem do trybu live-view.

Nieco mylący może być również fakt, że przy wyłączonych manualnych nastawach filmowania, w trybie M możemy w trakcie rejestracji zmieniać ustawienia zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania jak i wartości ISO. Tyle tylko, że owe operacje nie mają najmniejszego wpływu na ekspozycję (realnie możemy regulować jedynie kompensację ekspozycji w trybach A, S i P).

Przykładowe filmy nagrane testowanym aparatem prezentujemy poniżej. Wszystkie zostały zarejestrowane przy użyciu obiektywu Nikkor AF-P DX 18–55 mm f/3.5–5.6G VR.

• film 1 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (60p), 60.6 MB,
• film 2 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (50p), 78.2 MB,
• film 3 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (30p), 35.1 MB,
• film 4 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 41.6 MB,
• film 5 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (24p), 38.6 MB,
• film 6 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (60p), 50.7 MB,
• film 7 – H.264/MPEG-4 1280×720 pix (50p), 39.1 MB,
• film 8 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 16.2 MB, efekt miniatury,
• film 9 – H.264/MPEG-4 1920×1080 pix (25p), 63.2 MB, praca AF-C.

Wizjer

Konstrukcja wizjera oparta jest na pentagonalnym układzie luster i charakteryzuje się średnio dużym powiększeniem obrazu, które wynosi 0.85x. Pokrycie kadru jest równe 95% zarówno w pionie, jak i poziomie, natomiast punkt oczny wynosi 18 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −1.7 do +0.5 m−1.

Powiększenie celownika jest raczej skromne, nie imponuje także jego jasność. Kadrowanie z użyciem wizjera nie należy zatem do szczególnie wygodnych.

Poniżej prezentujemy schemat wizjera pochodzący z instrukcji obsługi aparatu.