Panasonic G 42.5 mm f/1.7 ASPH. POWER O.I.S. - test obiektywu
4. Rozdzielczość obrazu
Rzućmy okiem na poniższy wykres i zobaczmy, jak na tym tle wyglądają rezultaty testowanego obiektywu. MTF‑y uzyskane w centrum kadru i na jego brzegu prezentuje poniższy wykres.
Ręce same składają się do oklasków na taki widok. Już na maksymalnym otworze względnym, w centrum kadru, MTF-y sięgają około 68 lpmm, a więc mamy tam do czynienia z bardzo ostrym obrazem. Maksimum swoich możliwości Panasonic osiąga w zakresie przysłon od f/2.0 do f/4.0, gdzie notujemy wyniki na poziomie 77–78 lpmm.
Nie mamy też żadnych zastrzeżeń do zachowania na brzegu kadru. Już na maksymalnym otworze względnym obraz jest ostry, a w maksimum (osiąganym dla okolic f/4.0) obiektyw dociera do bardzo wysokiego poziomu prawie 70 lpmm.
Oczywiście dla wszystkich najważniejsze jest pytanie, jak Panasonic wypada na tle Olympusa 1.8/45. Poniższy wykres wszystko wyjaśnia.
W zasadzie na każdej z istotnych wartości przysłony (za istotne rozumiemy te, które nie są bardzo mocno ograniczone przez dyfrakcję), niezależnie od tego, czy patrzymy na centrum, czy na brzeg kadru, Panasonic jest nieznacznie lepszy od Olympusa.
Podsumowując, Olympus zawiesił poprzeczkę naprawdę wysoko, ale Panasonic stanął na wysokości zadania i dał radę ją przeskoczyć i to nawet z zauważalnym zapasem. Brawo!
Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.
Olympus E-PL1, JPEG, f/1.7 |
Olympus E-PL1, JPEG, f/2.8 |