Ergonomię Pentaksa można ocenić pozytywnie. Rękojeść nie daje wprawdzie pełnego podparcia dla małego palca prawej dłoni, ale sytuację poprawia dobre wyprofilowanie uchwytu. Do tego dochodzi obecność przyczepnej gumowej okleiny i wypustki na tylnej ściance. Sumarycznie zatem, komfort chwytu K-70 stoi na dobrym poziomie.

Zestaw elementów sterujących jest praktycznie taki sam jak w K-S2. Jak na lustrzankę amatorską, optymalna liczba przycisków i dwa pokrętła nastawcze są w zupełności wystarczające do wygodnej obsługi poszczególnych funkcji aparatu. Pochwalić należy także aktywną tablicę kontrolną (menu podręczne), której zawartość możemy samodzielnie dostosować do własnych potrzeb. Chętnie natomiast zobaczylibyśmy podobnie szerokie możliwości programowania przycisków jak w bardziej zaawansowanym modelu KP.

Docenić z pewnością można obecność ruchomego wyświetlacza. Zakres zmian jest dość szeroki, co ułatwia kadrowanie w trybie live view w mniej typowych pozycjach, np. z żabiej lub ptasiej perspektywy. Funkcjonalność znana z modeli K-S1 i K-S2 - mianowicie podświetlenie elementów sterujących - została w nowym modelu okrojona do minimum. Producent zdecydował się na iluminację jedynie spustu migawki: na zielono w trybie fotografowania i na czerwono w trybie filmowania.

Obiektywy

Pentax K-70 jest w pełni kompatybilny z obiektywami z bagnetem KAF4 (z elektroniczną przysłoną) i KAF3 (z silnikiem SDM), KAF2 (obiektywami posiadającymi styki ustawiania ostrości, styki informacyjne i zasilające), a także z KAF i KA. Korzystając z obiektywów z ręczną regulacją ostrości aparat potwierdza ostrość (działa także funkcja focus-peaking w LV) i mierzy światło przez obiektyw. Przy włączonej stabilizacji drgań można też podać wartość ogniskowej obiektywu, aby mechanizm ten działał prawidłowo nawet z obcą optyką.

Szybkość

Aparat jest gotowy do pracy niecałą sekundę po przekręceniu włącznika w pozycję ON. Dokonywanie zmian ustawień, czy poruszanie się po menu Pentaksa odbywa się szybko i sprawnie. Podobnie jest z powiększaniem zdjęć i włączaniem widoku miniaturek. Kasowanie plików, czy stosowanie filtrów cyfrowych do wykonanych fotografii zabiera kilka sekund, ale nie są to irytujące opóźnienia. Złożenie zdjęcia wykonanego z użyciem funkcji Pixel Shift Resolution lub HDR zajmuje ok. 5 sekund. Oprogramowanie aparatu (w wersji 1.10) działało w pełni stabilnie.

Zdjęcia seryjne

W K-70 mamy do dyspozycji dwa tryby wykonywania zdjęć seryjnych: H (szybkie) oraz L (wolne). Deklarowana prędkość rejestracji w przypadku serii szybkiej wynosi 6 kl/s, natomiast wolnej - 3 kl/s.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SanDisk SDHC UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x, przy ustawionej czułości wynoszącej 1600 ISO i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 50.2 MB, a pliki JPEG (najlepszej jakości) około 13.1 MB. Dla trwającej 30 sekund serii H 6 kl/s otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 94 zdjęć JPEG LARGE (3.13 kl/s),
• 23 zdjęć RAW (0.77 kl/s).

Fotografując w RAW-ach, możemy liczyć na wykonanie ośmiu zdjęć z maksymalną szybkością. W przypadku JPEG-ów liczba plików wynosi 20, co przekłada się na ok. 3 sekundy fotografowania. Po zapełnieniu bufora szybkość spada (odpowiednio dla JPEG i RAW) do ok. 2.7 kl/s i 0.5 kl/s. Osiągi trybu seryjnego nie są zbyt wysokie, lepiej w tej kategorii wypada zarówno Canon 800D, jak i Nikon D5600.

Zdjęcia z przedziałem czasu

K-70 został wyposażony w interwałometr. Aby wykonać zdjęcia z wykorzystaniem tej funkcji, należy wpierw określić czas pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki (tzw. przedział czasu, od 2 s do 24 h) lub czas pomiędzy końcem jednej ekspozycji a początkiem kolejnej (tzw. przedział gotowości, minimalny lub od 1 s do 24 h), następnie podać liczbę fotografii, które chcemy zrobić (od 2 do 2000). Istnieje również opcja zdefiniowania godziny rozpoczęcia rejestracji serii zdjęć. K-70 umożliwia nam także wykonanie zaprogramowanej serii zdjęć z wykorzystaniem funkcji HDR. Minimalny czas pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki wynosi wówczas 10 sekund. Interwałometr pozwala także na rejestrację filmów poklatkowych, o czym pisaliśmy w poprzednim rozdziale.

Stabilizacja obrazu

Pentax K-70 został wyposażony w mechanizm stabilizacji matrycy. Można go uruchomić w menu fotografowania lub z poziomu panelu sterowania. Stabilizacja dostępna jest również podczas filmowania.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć, przy czym robimy to zarówno z włączoną jak i wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, w formie procentów liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji, czyli 1/160 sekundy. Test wykonywany był z obiektywem Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM.

Na podstawie powyższego wykresu widać, że skuteczność stabilizacji w K-70 przekracza lekko 3 EV. Wypada przypomnieć, że w teście Sony A68 efektywność systemu redukcji drgań oceniliśmy na ok. 2.5 EV, natomiast aparaty Canona i Nikona są go w ogóle pozbawione.

ASTROTRACER

Kolejną funkcją wykorzystującą ruchomy mechanizm matrycy jest ASTROTRACER. Inżynierowie Pentaksa wykorzystali funkcję „dostosowania kompozycji” (umożliwiającej mikroruchy matrycy) by wraz z informacjami dostarczanymi z dołączanego modułu GPS aparat mógł śledzić ruch gwiazd i planet podczas wykonywania długich ekspozycji. Ma to pozwolić na uzyskanie ostrych zdjęć ciał niebieskich bez potrzeby używania montażu paralaktycznego z prowadzeniem (oczywiście w ograniczonym czasie ekspozycji – maksymalnie 5 minut). ASTROTRACER działa także z innymi aparatami Pentaksa (K-r, K-30, K-50, K-S1, K-S2, K-5, K-5 II/IIs, K-3, K-3 II, K-1, KP), przy czym podobnie jak opisywany model K-70, większość z nich wymaga dołączenia zewnętrznego modułu GPS – O-GPS1.

Czyszczenie matrycy

Czyszczenie czujnika obrazu polega na wprawieniu go w krótką serię drgań, w celu usunięcia drobinek kurzu. W menu istnieje opcja uruchomienia tej funkcji na żądanie, a także zaprogramowania by czyszczenie było przeprowadzane przy każdym włączeniu lub/i wyłączeniu aparatu. Podczas testowania zauważyliśmy jednak kilka niewielkich drobin kurzu na matrycy, których system czyszczenia nie był w stanie usunąć. To pokazuje zatem, że system czyszczenia nie jest do końca skuteczny.

Wi-Fi

Pentax K-70 jest kolejną lustrzanką tego producenta wyposażoną w wewnętrzny moduł Wi-Fi. Połączenie ze smartfonem lub tabletem wyposażonym w system operacyjny Android lub iOS wymaga zainstalowania aplikacji mobilnej Image Sync. Niewątpliwie bardzo użyteczną funkcją dostępną dzięki komunikacji bezprzewodowej jest obsługa aparatu z poziomu smartfonu lub tabletu. Fotografując, mamy możliwość regulowania parametrów ekspozycji (czas, przysłona, ISO), balansu bieli, czy dotykowego wyboru punktu autofokusa wraz z wyzwoleniem migawki. Na ekranie widać również podgląd działania funkcji focus-peaking, choć w niektórych sytuacjach jakość podglądu zostawia trochę do życzenia.

Aplikacja pozwala także na zdalne przeglądanie zdjęć i filmów (tylko pierwszej klatki) zapisanych w pamięci aparatu. Media można wyeksportować na urządzenie mobilne, wybierając jeden bądź więcej plików, a potem opublikować np. na Facebook-u. Nie ma problemu w przesyłaniem RAW-ów, czy filmów, niestety w aplikacji brakuje wskaźnika postępu przesyłania plików.

Lampa błyskowa

W K-70 zastosowano lampę błyskową o liczbie przewodniej 12 (przy ISO 100), która pokrywa swym zasięgiem kąt odpowiadający obiektywowi o ekwiwalencie ogniskowej dla małego obrazka 28 mm. Kompensacja mocy błysku zawiera się w przedziale od −2 do +1 EV, a najkrótszy czas synchronizacji wynosi 1/180 s. Pomiar błysku działa na bazie automatyki P-TTL. Lampa może pracować w następujących trybach:

• Błysk automatyczny,
• Błysk automatyczny + redukcja efektu czerwonych oczu,
• Synchronizacja z długimi czasami naświetlania,
• Synchronizacja z długimi czasami naświetlania + redukcja efektu czerwonych oczu,
• Synchronizacja na tylną kurtynę,
• Synchronizacja bezprzewodowa (tylko z zewnętrzną lampą),
• Błysk ręczny.

Siłę błysku zawsze porównujemy wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia wykonane z obiektywem Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

K-70 (M)		D5600 (M)
K-70 (P)		D5600 (P)

Pomimo tych samych liczb przewodnich, w trybie M lampa w Pentaksie słabiej doświetliła fotografowany motyw. W trybie P różnica się prawie zatarła, aczkolwiek można się dopatrzeć niewielkiej przewagi K-70.

Autofokus

W Pentaksie K-70 mamy ten sam system automatycznego ogniskowania, co w modelach K-5 II i K-5 IIs. Jest to zatem czujnik SAFOX X, który działa w zakresie od −3 do 18 EV (przy ISO 100 i 1.4/50 mm). Do dyspozycji mamy 11 punktów AF, w tym 9 krzyżowych. Do wyboru mamy następujące tryby automatycznego ustawiania ostrości:

• AF.S – tryb pojedynczy – z możliwością określenia priorytetu ostrości bądź migawki,
• AF.C – tryb ciągły – z możliwością określenia priorytetu ostrości bądź zdjęć seryjnych,
• AF.A – automatyczne przełączanie się pomiędzy trybami AF.S i AF.C.

Punkty AF można wybierać ręcznie (korzystając z wybieraka wielofunkcyjnego), używać tylko centralnego punktu, wybrać punkt rozszerzony, lub pozwolić, by automatyka wybierała je za nas spośród grupy 5 lub 11 punktów. Wspomaganie automatyki ostrości w warunkach słabego oświetlenia może odbywać się za pomocą wbudowanej diody świecącej. W trybie manualnego ustawiania ostrości możemy się posiłkować dwiema funkcjami, które tą czynność ułatwiają. Pierwsza, to opcja powiększenia obrazu (maksymalnie 10-krotnego) dostępnego po wciśnięciu przycisku OK, natomiast druga – to funkcja „focus peaking”. Jej działanie polega na silnym wyostrzeniu kontrastowych krawędzi na ekranie LCD. Obie funkcje działają oczywiście tylko w trybie live view.

Standardowo w teście celności autofokusa wykonujemy serię 40 zdjęć. Przysłonę w obiektywie (Pentax smc DA* 55 mm f/1.4 SDM) ustawiamy na f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Przeszło 90% "strzałów" znalazło się w trzech pierwszych przedziałach odchyłek, cieszy także spora liczba zdjęć trafionych w punkt. Pentax K-70 wypada zatem bardzo dobrze, ustępując jedynie Canonowi 800D.

Spójrzmy jeszcze na wyniki testu celności AF przeprowadzonego w świetle żarowym.

K-70 wypadł najlepiej w powyższym zestawieniu. Wprawdzie Canon przewyższa go liczbą trafień w punkt, jednak zanotował kilkanaście zdjęć o odchyłkach znacznie przekraczających 20%. Wszystkie trafienia z Pentaksa natomiast znalazły się w trzech pierwszych przedziałach odchyłek, ogólne wyniki są zatem podobne jak w świetle 5500 K.

Pomiar światła

System pomiaru światła zastosowany w K-70 jest taki sam jak w modelach K-S1, czy K-50. Mamy zatem 77-segmentowy czujnik, działający w zakresie od 0 do 22 EV (dla f/1.4 i ISO 100). Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie od −5 do +5 EV z krokiem 1/3 lub 1/2 EV. W testowanym Pentaksie dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• pomiar wielosegmentowy – ekspozycja jest automatycznie dobierana na podstawie pomiarów z 77 stref rozmieszczonych w kadrze,
• punktowy – pomiar odbywa się tylko w centralnym punkcie AF,
• centralnie ważony – pomiar dokonywany jest w całym kadrze ale uśredniany z większą wagą dla obszaru centralnego.

W menu znajduje się także możliwość połączenia pomiaru wielosegmentowego z wybranym punktem ostrości – odpowiednia opcja znajduje się w zakładce ustawień niestandardowych. Opcja bracketingu ekspozycji obejmuje możliwość wykonania 2, 3 lub 5 zdjęć z maksymalnym krokiem ±5 EV (±2 EV dla 5 zdjęć).

Do skuteczności działania pomiaru światła nie ma większych zastrzeżeń. Poprawki ograniczały się zazwyczaj do wartości ±2/3 EV.