Warto pochwalić dość bogaty zestaw przycisków i pokręteł, pozwalający na szybką i sprawną obsługę opisywanej lustrzanki. Możliwe jest przeprogramowanie kilku guzików, co rzecz jasna należy kwalifikować do zalet. Dostępne opcje nie są jednak tak szerokie, jak np. w bezlusterkowcach Panasonika, czy Sony. Na uwagę zasługują jeszcze tryby USER (obecne na kółku trybów), pozwalające na korzystanie z najczęściej używanych nastaw.

W teście modelu D7200 narzekaliśmy trochę na ograniczenie funkcjonalności niewielkiego, dodatkowego LCD w stosunku do poprzednika. W D7500 sytuacja nie poprawiła się, a ilość prezentowanych informacji jest bardzo podobna do tych w modelu D7200. Tym samym częściej musimy korzystać z głównego ekranu, na przykład by zmienić format i jakość zdjęć, czy balans bieli.

Z punktu widzenia użytkowania aparatu warto zwrócić uwagę na różne dodatkowe funkcje i możliwości, jakie posiada D7500. Z pewnością można wyróżnić cichy tryb wyzwalania migawki „Q” oraz „Qc” (ciche zdjęcia seryjne), czy chociażby różne opcje wyboru obszaru zdjęcia – poza standardowym trybem DX (24×16 mm) do wyboru mamy także opcję 1.3× (18×12 mm). Dużą zaletą z punktu widzenia użytkowania są uszczelnienia (wspominaliśmy o nich już w poprzednim rozdziale) chroniące aparat przed wpływem kurzu i wilgoci. Warto także docenić możliwość obsługi bezprzewodowej sieci Wi-Fi (zintegrowany moduł) i możliwość podłączenia opcjonalnego odbiornika GPS o oznaczeniu GP-1/GP-1A. Takie dodatkowe funkcje, jak zdjęcia czy filmy poklatkowe, tryb HDR oraz wielokrotna ekspozycja również mogą okazać się użyteczne i docenione przez część fotografów.

Obiektywy

Nikon D7500 jest kompatybilny ze wszystkimi obiektywami z bagnetem typu F. Użytkownik systemu Nikona ma dostęp do dużej gamy obiektywów, zarówno dla kieszeni amatora, jak i profesjonalisty. Oprócz obiektywów Nikkor można oczywiście stosować obiektywy firm niezależnych, takich jak np. Irix, Samyang, Sigma, Tamron, Tokina, Voigtlander czy Zeiss.

Nikon przyzwyczaił nas, że w tej klasie lustrzanek stosunkowo łatwo korzysta się z obiektywów bez procesora lub też obcej optyki, podpinanej przez odpowiednie przejściówki. W tej kategorii, w przypadku D7500 mamy do czynienia z krokiem wstecz. Aparat nie mierzy bowiem światła w takim przypadku, a fotografować możemy jedynie w trybie M. Starsze modele, np. D7200, D300 pozwalały pracować także w trybie priorytetu przysłony oraz zapisywać w EXIF-ie dane dot. ogniskowej. W D7500 nie jest to niestety możliwe, a funkcjonalność w tej kwestii jest podobna jak modeli amatorskich.

Szybkość

W tej kategorii nie mamy żadnych powodów do narzekań. Aparat jest gotowy do użycia praktycznie natychmiast po przekręceniu włącznika na pozycję ON. Podczas obsługi nie sprawiał on żadnych problemów. Przeglądanie menu, dokonywanie ustawień, odtwarzanie zdjęć, ich powiększanie odbywa się płynnie. Nawet ładowanie ostatniego poziomu miniaturek (72 zdjęcia) nie trwa zbyt długo. Kasowanie pojedynczych zdjęć odbywa się w zasadzie natychmiastowo, a formatowanie karty zajmuje tylko kilka sekund.

Zdjęcia seryjne

W Nikonie D7500 znajdziemy trzy tryby zdjęć seryjnych: szybki (CH), wolny (CL) oraz ciche zdjęcia seryjne (Qc). Maksymalna prędkość fotografowania dla trybu CH sięga 8 kl/s. Tryb wolny umożliwia wybranie prędkości fotografowania w szerokim zakresie od 1 do 7 kl/s z krokiem jednostkowym. Można zatem dostosować szybkość fotografowania do sytuacji, w której będziemy wykonywać zdjęcia. W trybie cichych zdjęć seryjnych fotografowanie odbywa się z prędkością 3 kl/s. W menu ustawień osobistych, w zakładce d znaleźć można znaleźć także opcję pozwalającą określić maksymalną liczbę zdjęć w trybie seryjnym. Dostępne ustawienia pozwalają na wybranie liczby z zakresu od 1 do 100.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SanDisk SDHC UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x. Zdjęcia wykonywane były przy czułości ISO 1600, migawce 1/1000 sekundy i trybie szybkim 8 kl/s. Uzyskane wyniki prezentujemy poniżej.

• JPEG Fine (15.3 MB) – 193 zdjęć (6.43 kl/s),
• RAW skompresowany bezstratnie 14-bit (40 MB) – 92 zdjęć (3.07 kl/s),
• RAW skompresowany 12-bit (23.3 MB) – 149 zdjęć (4.97 kl/s).

Spójrzmy teraz na rozkłady czasowe.

We wszystkich przypadkach aparat osiąga deklarowane tempo fotografowania. W zależności od wybranego formatu zmienia się oczywiście liczba wykonanych zdjęć i szybkość zapełnienia bufora. Dla RAW-ów 14-bit skompresowanych bezstratnie oraz 12-bit skompresowanych czas fotografowania z maksymalną szybkością to odpowiednio ok. 5 i prawie 10 sekund. Zapisując JPEG-i ogranicza nas limit 100 możliwych do zapisania zdjęć w serii, co wyraźnie widać na wykresie.

Osiągi trybu seryjnego prezentują się lepiej niż u poprzednika, czy Pentaksa KP i Sony A77 II (w kwestii liczby wykonanych zdjęć). Znacznie lepiej wypada natomiast Canon 7D Mark II. Sytuację z pewnością poprawiłaby obsługa kart UHS-II, jednak nie uświadczymy jej w tym modelu.

Stabilizacja obrazu

Lustrzanki firmy Nikon nie mają wbudowanej stabilizacji obrazu w korpusie. Koniecznością jest korzystanie w tym celu ze stabilizowanych obiektywów, których oferta cały czas się poszerza. Warto przypomnieć, że największy konkurent Nikona, czyli Canon, także nie stosuje funkcji stabilizacji matrycy w swoich lustrzankach.

Czyszczenie matrycy

W Nikonie D7500 zastosowano system automatycznego czyszczenia matrycy, działający na zasadzie wibracji matrycy. Funkcję tę można uruchomić w dowolnej chwili w menu lub ustawić czyszczenie przy każdym włączaniu i/lub wyłączaniu aparatu. Podczas testu, automatyczne czyszczenie było aktywne przy wyłączaniu aparatu. Mimo to, na zdjęciu jednolitej, jasnej powierzchni wykonanym przy dużej wartości przysłony dało się dostrzec kilka niewielkich drobin kurzu. Trudno zatem uznać, by system działał w 100% skutecznie.

Fotografowanie z interwałometrem

Poza wspomnianymi w poprzednim rozdziale filmami poklatkowymi, D7500 umożliwia również wykonywanie zdjęć poklatkowych. Tryb ten nosi nazwę „Fotografowanie z interwałometrem” i znajduje się w menu fotografowania. Opcje, które tam znajdziemy, obejmują między innymi ustawienie czasu rozpoczęcia fotografowania. Możemy je rozpocząć od razu, wybierając po prostu opcję teraz lub ustawić konkretną godzinę rozpoczęcia. Pozostałe opcje obejmują czas interwału, liczbę interwałów oraz liczbę zdjęć na interwał. Na wyświetlaczu widzimy również sumaryczną liczbę zdjęć, która jest automatycznie obliczana na podstawie wprowadzonych ustawień. Wskaźnik czasu otwarcia migawki będzie pokazywał liczbę pozostałych interwałów, a wskaźnik przysłony liczbę zdjęć pozostałą w bieżącym interwale.

Wi-Fi

Nikon D7500 posiada moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi. Obecność omawianego modułu pozwala na połączenie z komputerem (program Nikon Camera Control Pro) lub urządzeniem mobilnym (tabletem lub smartfonem) za pomocą aplikacji Nikon SnapBridge. SnapBridge to nowa platforma, pozwalająca na stałą, bezprzewodową łączność aparatu poprzez standard Bluetooth.

Aplikacja pozwala na zdalne wykonywanie zdjęć i przeglądanie fotografii obecnych na karcie pamięci, a także tych już przesłanych na urządzenie mobilne. Pierwsza z funkcji zapewnia podgląd kadrowanego obrazu na ekranie telefonu/tabletu. Dotknięcie ekranu w danym miejscu skutkuje ustawieniem ostrości w wybranym fragmencie kadru. Wykonanie zdjęcia odbywa się po dotknięciu przycisku z symbolem aparatu. Fotografie w tym trybie są automatycznie zapisywane na smartfonie, ich rozdzielczość jest domyślnie ograniczona do 2 MPix, można także wybrać pełny rozmiar. Ponadto, na ekranie widzimy wartość przysłony, czas ekspozycji i wskaźnik baterii. Nie mamy niestety możliwości zmiany żadnych parametrów ekspozycji, a jedynie włączenia samowyzwalacza i wyłączenia trybu live-view.

Aplikacja SnapBridge umożliwia przeglądanie zdjęć zarówno tych zapisanych na urządzeniu, jak i tych w aparacie. W tym drugim przypadku jednak, zanim podgląd będzie możliwy, aplikacja pobiera informacje dotyczące zdjęć zapisanych na karcie pamięci. Proces ten trwa tym dłużej, im więcej zdjęć mamy zapisanych na karcie i w przypadku kilkuset fotografii może potrwać nawet kilka minut. Zdjęcia zapisane w aparacie możemy pobrać na urządzenie, przy czym mamy możliwość ustalenia wielkości kopiowanych zdjęć (2 MPix lub pełny rozmiar). Warto także dodać, że na urządzenie możemy skopiować filmy, niestety brakuje obsługi zdjęć w formacie RAW.

Komunikacja smartfonu z aparatem przebiega całkiem sprawnie. Gdy mamy aktywny moduł Bluetooth w aparacie, uruchomienie aplikacji na smarfonie inicjuje połączenie sparowanych wcześniej urządzeń automatycznie, co zajmuje kilka sekund. W aparacie możemy włączyć opcję, by każde wykonane zdjęcie było automatycznie kopiowane na urządzenie mobilne. Gdy wybierzemy rozdzielczość obrazów 2 MPix, kopiowanie pojedynczego zdjęcia trwa niespełna 10 s. Jeśli potrzebujemy pełnego rozmiaru, trzeba poczekać znacznie dłużej, bo niecałe dwie minuty. Kopiowanie odbywa się zazwyczaj bezzwłocznie, czasami obserwowaliśmy jednak opóźnienia. Zdalne wykonywanie zdjęć i przeglądanie plików na karcie wymaga już połączenia Wi-Fi. Przełączenie się z jednego do drugiego odbywa się automatycznie i trwa zwykle około 5–10 sekund.

Lampa błyskowa

• synchronizacja z pierwszą kurtyną,
• redukcja efektu czerwonych oczu,
• redukcja efektu czerwonych oczu + synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z tylną kurtyną + synchronizacja z długimi czasami.

• i-TTL,
• tryb manualny (od 1/128 mocy błysku do pełnego błysku),
• błysk stroboskopowy,
• tryb sterownika.

Oczywiście Nikon D7500 obsługuje CLS (Creative Lighting System), umożliwiający bezprzewodową komunikację aparatu z zewnętrznymi lampami błyskowymi wraz z pomiarem mocy błysku na zasadzie i-TTL. Sterowanie odbywa się poprzez krótkie impulsy świetlne, radiowo lub w sposób mieszany. W tym drugim przypadku potrzebujemy przekaźnika WR-R10 i kompatybilnych lamp błyskowych.

Każdą lampę możemy przyporządkować do jednej z dwóch grup (A i B) i przypisać jej pracę do jednego z 4 kanałów. Każda z grup może pracować w innym trybie: manualnym, TTL i automatyce przysłony. Kiedy mowa o CLS, trzeba wspomnieć o synchronizacji z krótkimi czasami ekspozycji (tryb Auto FP), czy o przesyłaniu do aparatu informacji o zmierzonej temperaturze barwowej sceny.

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie w zupełnie ciemnym pomieszczeniu przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

D7500	7D Mark II
Tryb M
Tryb P

W trybie M testowana lustrzanka Nikona trochę lepiej doświetliła fotografowany motyw niż aparat Canona. Lampa w 7D MkII ma mniejszą liczbę przewodnią wynoszącą 11, zatem lepszego wyniku D7500 w tej kategorii można było oczekiwać. W trybie P także obserwujemy podobne zachowanie, tj. zdjęcie z D7500 jest jaśniejsze.

Fotografowanie bez migotania

W D7500 zastosowano funkcję znaną już z modelu D500, usprawniającą fotografowanie przy oświetleniu, którego migotanie może powodować problemy z poprawną ekspozycją zdjęcia, przy stosowaniu krótkich czasów ekspozycji. Dotyczy to na przykład światła jarzeniowego. Jest to szczególnie pomocne przy wykonywaniu serii zdjęć. Przy tego typu oświetleniu kolejne zdjęcia mogą się różnić poziomem naświetlenia, jak również kolorystyką. Funkcja detekcji migotania powoduje, że migawka będzie wyzwalana w optymalnym momencie, by zapewnić równą ekspozycję kolejnych zdjęć. W przypadku trybu seryjnego efektem ubocznym stosowania opisywanej funkcji jest spadek prędkości fotografowania. W menu aparatu możemy aktywować wskaźnik migotania oświetlenia, widoczny w wizjerze.

Autofocus

Nikon D7500 został wyposażony w oparty na detekcji fazy autofokus Advanced Multi-CAM 3500 II. Zakres pracy wynosi od −3 do +19 EV (przy 100 ISO). Nie zmieniła się natomiast liczba pól detekcji, która tak jak u poprzednika wynosi 51, a wśród których 15 to punkty krzyżowe. Ustawianie ostrości może odbywać się standardowo w czterech trybach: pojedynczym (AF-S), ciągłym (AF-C), automatycznym (AF-A) i ręcznym (M). Do tego dochodzi wybór następujących obszarów autofokusu:

• Wybór punktowego AF – jednego z 51 dostępnych.
• Obszar dynamicznego AF – w trybie AF-C lub AF-A po wybraniu punktu ostrości, z którego obiekt zacznie uciekać, aparat na podstawie sąsiednich punktów AF będzie śledził nasz obiekt. Liczba aktywnych punktów zdefiniowana jest przez następujące tryby:
  • 9-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o przewidywalnym ruchu,
  • 21-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania obiektów o nieprzewidywalnym ruchu,
  • 51-polowy AF z dynamicznym wyborem pola – przeznaczony głównie do fotografowania szybko poruszających się obiektów.
• Śledzenie 3D – w trybie AF-C i AF-A aparat śledzi obiekty, które opuściły wybrane pole AF i wybiera odpowiednio nowe pola AF. Ustawienie to jest przydatne do szybkiego komponowania zdjęcia nieregularnie poruszających się obiektów.
• Grupowy – aparat ustawia ostrość przy pomocy grupy pól AF wybranych przez użytkownika, co ogranicza ryzyko ustawienia przez aparat ostrości na tle zamiast na głównym obiekcie.
• Automatyczny wybór pola AF – aparat automatycznie wykrywa fotografowany obiekt i wybiera pola AF. Jeżeli aparat wykryje twarz, przydzieli priorytet fotografowanej osobie.

Z dodatkowych ustawień dotyczących autofokusu znajdziemy również opcje pozwalające określić priorytet ostrości lub wyzwalania migawki zarówno w trybie AF-S, jak i AF-C. Funkcja „Blokada śledzenia ostrości” natomiast, pozwala określić jak ma pracować AF w przypadku nagłych dużych zmian odległości do fotografowanego obiektu. Do dyspozycji mamy 5-stopniową skalę, która pozwala określić opóźnienie działania AF w przypadku nagłej zmiany odległości do obiektu znajdującego się w obrębie pola AF (zapobiega to na przykład nagłemu przeogniskowaniu, gdy fotografowany obiekt zostanie na krótko przesłonięty przez inny obiekt). Opcję ową można zupełnie wyłączyć, wówczas aparat ustawia ostrość natychmiast po zmianie odległości do fotografowanego obiektu.

D7500 został wyposażony również w funkcję korygowania ustawiania ostrości w obiektywie. Jest to bardzo przydatne rozwiązanie pozwalające na zniwelowanie tzw. efektu backfokusu (BF) lub frontfokusu (FF), który może czasami pojawiać się w niektórych obiektywach. W menu znajduje się opcja, która pozwala na skorygowanie tej wady i zapamiętanie ustawień dla 20 obiektywów.

Podobnie jak w D500, korzystanie z powyższej funkcji możemy zautomatyzować. W tym celu ustawiamy aparat na statywie, wybieramy najniższą dostępną wartość przysłony i ostrzymy na dobrze oświetlony, kontrastowy obiekt, korzystając z trybu live-view w środkowym punkcie kadru. Następnie wciskamy jednocześnie przycisk trybu AF oraz nagrywania filmów i trzymamy przez ok. 2 sekundy. Aparat po chwili wyświetli komunikat odnośnie wprowadzonej korekty, który należy potwierdzić. Jeśli w menu mieliśmy włączoną funkcję mikrokorekty, zmierzona wartość będzie już aktywna. Trzeba przyznać, że owa procedura jest bardzo prosta, a jej przeprowadzenie zajmuje w zasadzie chwilę. Zauważyliśmy jednak pewien rozrzut pomiaru wartości automatycznej korekty. W warunkach studyjnych, przy aparacie ustawionym na solidnym statywie przy kolejnych próbach otrzymaliśmy wartości −3, −1, +4 (obiektyw Nikkor 50 mm f/1.8D).

Celność autofokusa sprawdzamy wykonując serię 40 zdjęć z użyciem środkowego punktu AF. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przesłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Na wykresie poniżej prezentujemy wyniki otrzymane na obiektywie Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskową 70 mm). Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Na celność systemu AF trudno narzekać, bowiem wszystkie zdjęcia zmieściły się w trzech pierwszych przedziałach odchyłek. Spośród modeli konkurencji tylko Sony A77 II wypadł wyraźnie lepiej od D7500.

Autofokus sprawdziliśmy także w świetle żarowym.

Zwiększyła się nieco liczba trafień w punkt, a wyniki także nie wyszły poza trzeci przedział odchyłek. Tym razem to Pentax KP stoi na czele stawki wybranych do porównania lustrzanek. Tak czy inaczej, skuteczność systemu AF w D7500 jest naprawdę dobra.

Sprawdziliśmy także, jak radzi sobie ciągły autofokus z wykorzystaniem obiektywu 24–70 mm (ustawionym na ogniskowej 70 mm i przy f/2.8). W opcjach dotyczących autofokusu ciągłego ustawiliśmy priorytet ostrości i włączyliśmy funkcję „blokady śledzenia ostrości”. Fotografowaliśmy obiekt poruszający się naprzemiennie w dwóch kierunkach: od i w stronę aparatu. Częstotliwość ruchu utrzymywała się na poziomie 1 cyklu na około 2 sekundy, a maksymalny zakres ruchu nie przekraczał 2 metrów. Test przeprowadziliśmy w trybie szybkich zdjęć seryjnych oraz trybie wolnym, ustawiając szybkość fotografowania na 5 kl/s. W kwestii obszaru AF zdecydowaliśmy się sprawdzić trzy przypadki: punktowy (centralny), śledzenie 3D oraz grupowy. Dla każdego z ustawień wykonaliśmy serię zawierającą od 40 do 50 zdjęć. Skuteczność trafień ocenialiśmy wzrokowo, na podstawie ostrości wykonanych zdjęć. Wyniki przedstawiające procent udanych zdjęć prezentujemy poniżej:

• seria 8 kl/s:
  • AF punktowy – 80%,
  • śledzenie 3D – 76%,
  • AF grupowy – 63%,
• seria 5 kl/s:
  • AF punktowy – 83%,
  • śledzenie 3D – 79%,
  • AF grupowy – 71%.

Pomiar światła

W Nikonie D7500 pomiar światła odbywa się przy pomocy czujnika RGB, złożonego z 180 tysięcy segmentów. Zakres pomiaru wynosi od 0 do 20 EV lub od 2 do 20 EV dla pomiaru punktowego (dla 50 mm f/1.4, ISO 100). Kompensacja ekspozycji może być zmieniana w zakresie ±5 EV ze skokiem 1/3, 1/2 lub 1 EV. System pomiaru światła może pracować w trzech trybach:

• matrycowym – pomiar odbywa się w całym polu,
  • 3D Color Matrix III – dla obiektywów typu G, D i E,
  • Color Matrix III – dla obiektywów z procesorem,
  • Color Matrix – dla obiektywów bez procesora,
• centralnie ważonym – 75% wagi przypada na koło o średnicy 8 mm pośrodku kadru. Średnicę koła można zmienić na 6, 10, 13 mm albo ważenie może być oparte o średnią z całego kadru.
• punktowym – światło mierzone jest wokół aktywnego punktu AF o średnicy 3.5 mm (2.5% kadru).
• punktowym z ochroną jasnych obszarów przed prześwietleniem – dostępny gdy używamy obiektywów G, E i D. W przypadku innych obiektywów (AI-P i innych AF niż G, E i D), pomiar ten odpowiada pomiarowi centralnie ważonemu.

System pomiaru światła działał prawidłowo podczas testowania aparatu i nie zanotowaliśmy przypadków, w których podawałby błędne wskazania.