Budowa, jakość wykonania i funkcjonalność

Nie mamy zastrzeżeń do jakości wykonania Nikona D7500. W przeciwieństwie do poprzednika, nie zastosowano jednak elementów z lekkich stopów metali, szkielet bowiem wykonano z włókna węglowego. Aparat zachowuje odpowiednią sztywność i sprawia wrażenie solidnego. Niestety, producent nie udostępnia w swojej ofercie dodatkowego uchwytu do zdjęć pionowych.

3,2-calowy ekran ma mniejszą rozdzielczość niż w modelu D7200, zyskał natomiast możliwość odchylania oraz dotykowej obsługi. Ta ostatnia pozwala na obsługę trybu przeglądania zdjęć, menu głównego oraz wskazywania palcem obszaru do ustawienia ostrości (wraz z wyzwoleniem migawki). Pentapryzmatyczny wizjer o sporym powiększeniu zapewnia wygodne kadrowanie fotografowanych scen.

Rozbudowany tryb wideo oferuje użytkownikom nagrywanie filmów 4K (3840×2160 pikseli) przy 30, 25 i 24 kl/s, Full HD (60, 50, 30, 25 i 24 kl/s) i HD (60 i 50 kl/s). Niestety, zapis filmów w najwyższej rozdzielczości wiąże się z ograniczeniem kąta widzenia o 1.5x. Filmy mogą być rejestrowane we wszystkich dostępnych w aparacie trybach: P, S, A oraz M, a w tym ostatnim mamy pełną kontrolę nad wszystkimi parametrami ekspozycji, w tym również czułością. Miłym dodatkiem jest możliwość podpięcia mikrofonu i słuchawek, nagrywania filmów poklatkowych i (teoretycznie) bezstopniowej regulacji przysłony obiektywu.

Użytkowanie i ergonomia

Ergonomia Nikona D7500 stoi na całkiem wysokim poziomie. Aparat dobrze leży w dłoni, co zawdzięczamy odpowiednio dużej, ogumowanej rękojeści. Pochwalić możemy także bogaty zestaw elementów sterujących, z których część można przeprogramować. Możliwości w tym zakresie pozostają jednak dość skromne w porównaniu np. do bezlusterkowców Panasonika czy Sony.

Należy ponadto docenić obecność trybów cichego wyzwalania migawki „Q” i „Qc”, możliwość wyboru innego niż DX obszaru zdjęcia (1.3x), trybu HDR i wielokrotnej ekspozycji, czy zdjęć poklatkowych. Zintegrowany moduł sieci Wi-Fi pozwala na zdalną obsługę aparatu, choć funkcjonalność aplikacji mobilnej pozostawia trochę do życzenia. Dzięki łączności Bluetooth możliwe jest natomiast automatyczne kopiowanie zdjęć z aparatu na urządzenie mobilne, przy zachowaniu niskiego zużycia energii elektrycznej.

Znany już m.in. z D7200 51-polowy autofocus (z czego 15 jest typu krzyżowego) spisał się bardzo dobrze w naszym teście. Wyniki uzyskane zarówno przy fotografowaniu tablicy testowej (tryb AF-S), jak i wahadłowo poruszającego się obiektu (tryb AF-C), stoją na satysfakcjonującym poziomie. Liczne opcje i tryby pól AF uzupełnia funkcja zautomatyzowanej mikrokalibracji. Jej obsługa jest dość prosta, zauważyliśmy jednak pewien rozrzut wskazań korekty. Czujnik pomiaru światła spisywał się bez zarzutu. W menu możemy ustawić korektę dla każdej metody pomiaru ekspozycji w zakresie ±1 EV z krokiem 1/6 EV. Nikon D7500 nie ułatwia niestety pracy z obiektywami bez procesora – nie mierzy bowiem światła i nie zapisuje w EXIF-ie danych dotyczących ogniskowej.

Rozdzielczość

20-megapikselowa matryca APS-C pozbawiona filtra antyaliasingowego notuje bardzo dobre wyniki zdolności rozdzielczej. Są one nawet nieco wyższe niż w 24-megapikselowym sensorze (także bez filtra AA) zastosowanym w Pentaksie KP. Na zdjęciach tablicy testowej wykonanych Nikonem D7500 łatwo jednak dostrzec ślady mory.

Balans bieli

Na odwzorowanie kolorów w świetle naturalnym i błyskowym nie możemy narzekać. Nieco większe odstępstwa od wzorcowej kolorystyki obserwujemy przy lampach 5500 K, natomiast najgorzej jest tradycyjnie w świetle żarowym przy wykorzystaniu automatyki. Warto zatem aktywować odpowiedni wzorzec lub samodzielne ustawić wartość temperatury barwowej. Niestety, w D7500 nie znajdziemy znanego z D500 wariantu pracy automatyki „Zachowanie bieli – redukcja ciepłych kolorów (Auto0)”.

Jakość obrazu w JPEG

Na niższych czułościach zdjęcia w formacie JPEG z D7500 prezentują się bardzo dobrze. Szum nie rzuca się zanadto w oczy nawet przy wartościach ISO 1600–3200. Dla kolejnych nastaw obserwujemy postępujący spadek szczegółowości, wynikający m.in. z odszumiania. Szeroki zakres czułości pozwala fotografować aż do ISO 1638400, lecz jakość obrazu już przy wartości 102400 (Hi1) pozostawia sporo do życzenia. Kolejne nastawy są praktycznie bezużyteczne.

Zakres wyostrzania JPEG-ów w D7500 jest całkiem szeroki, od praktycznie jego braku przy ustawieniu 0 do bardzo intensywnego przy ustawieniu maksymalnym. Naszym zdaniem najrozsądniej stosować ustawienia w okolicach środka oferowanej skali. Z opcji urozmaicających fotografowanie warto wspomnieć o filtrach cyfrowych Effects oraz zdjęciach HDR.

Jakość obrazu i szumy w RAW

Odwzorowanie detali na zdjęciach z D7500 na niskich czułościach nie daje żadnych powodów do narzekań. Wraz ze wzrostem nastaw ISO pojawia się szum, którego wpływ do wartości 3200 wydaje się być umiarkowany. Dopiero dla kolejnej czułości i wyższych, spadek jakości staje się wyraźny.

Gdy spojrzymy na wyniki pomiarów wykonane w programie Imatest okaże się, że dla czułości ISO 6400 Nikon wypada praktycznie tak samo jak 7D Mark II. W przypadku Pentaksa różnica na jego korzyść wynosi ok. 1/2 EV, musimy jednak przypomnieć o modyfikacji surowych plików w KP. Sony A77 II musi uznać wyższość konkurentów, ustępuje on D7500 o ok. 1 i 1/2 EV.

Szum na darkach jest dość jednorodny do ISO 6400. Powyżej tej wartości obserwujemy świecenie przy krawędziach kadru, szczególnie po lewej stronie. Nie dostrzegamy natomiast śladów bandingu.

Zakres i dynamika tonalna

W Nikonie D7500 dla ISO 100 liczba tonów sięga 438, a to daje 8.8-bitowy zapis danych. Wynik ten gwarantuje wizualnie gładkie przejścia tonalne, bez widocznej posteryzacji. W tej kategorii W A77 II i KP zanotowaliśmy podobne rezultaty – odpowiednio 8.8 i 8.7 bita. Lepiej natomiast wypadł model 7D Mark II, notując 9.1 bita.

Dynamika tonalna dla kryterium jakości obrazu SNR=10 przy ISO 100 wyniosła 9.5 EV. To świetny wynik, wyższy niż w 7D Mark II (8.5 EV) i KP (9.3 EV) oraz A77 II (8.9 EV). Dla SNR=1, dynamika w D7500 sięga 13.7 EV. Warto także pochwalić rezultaty odzyskiwania szczegółów z ciemnych partii obrazu.

Badanie zachowania fotodiod matrycy pokazało, że czułości w zakresie nastaw ISO 100–25600, przedstawione jako średnie wartości ze wszystkich grup senseli, są poniżej wartości nominalnych – wartość średnia znajduje się ok. 1 EV poniżej. Pojemność studni potencjałów dla bazowej czułości to 90 ke^–, natomiast punkt wzmocnienia jednostkowego wypada dość wcześnie, bowiem już dla czułości 373 (czyli praktycznie dla nastawy aparatu ISO 800).

Ocena końcowa

Podsumowując, nie można stwierdzić, że D7500 to produkt nieudany. W naszym teście nie zanotowaliśmy żadnej poważnej wpadki, a ogólna wydajność aparatu stoi na dobrym poziomie. Czy to wystarczy by zdobyć popularność na naszym rynku? Cena może stanowić w tym istotną przeszkodę, zwłaszcza że konkurencyjne modele wypadają zauważalnie taniej. Wyżej pozycjonowany Canon 7D Mark II kosztuje obecnie niecałe 5500 zł. Pentaksy K-3 II i KP wyceniono obecnie na odpowiednio 4000 i 4500 zł. Sony A77 II natomiast, to wydatek rzędu 4800 zł (wszystkie ceny podano za sam aparat, wg. Ceneo.pl, z dnia 1 sierpnia 2017 r.). Korzystnie wypada także cena poprzednika testowanego Nikona, czyli modelu D7200, wynosząca ok. 3800 zł. Oczywiście, D7500 jest z tej grupy najnowszy i obarczony „podatkiem od nowości”.

Na koniec przedstawiamy najważniejsze zalety i wady Nikona D7500.

Zalety:

• bardzo dobra jakość obrazu na plikach JPEG i RAW w szerokim zakresie czułości,
• wysoka rozdzielczość obrazu,
• dobre wyniki w kategorii zakresu i dynamiki tonalnej,
• skuteczny pomiar światła,
• dobre osiągi trybu seryjnego,
• dobra skuteczność pojedynczego i ciągłego systemu AF,
• dobra praca balansu bieli w świetle naturalnym i błyskowym,
• skala temperaturowa WB, nastawy własne,
• opcja korekcji ustawiania ostrości w obiektywie (także automatyczna),
• uszczelniana, ergonomiczna obudowa,
• optymalnie wyprofilowana rękojeść,
• ergonomia elementów sterujących na wysokim poziomie,
• możliwość programowania niektórych przycisków,
• wygodny i jasny wizjer,
• bardzo czytelne i funkcjonalne menu,
• konfigurowalna zakładka „moje menu”,
• dodatkowy, monochromatyczny panel LCD,
• dobra jakość obrazu na głównym wyświetlaczu LCD,
• możliwość odchylania ekranu,
• dotykowy interfejs o dobrej funkcjonalności,
• moduł komunikacji bezprzewodowej Wi-Fi oraz Bluetooth,
• funkcjonalny tryb LV,
• rozbudowany tryb wideo z możliwością nagrywania filmów 4K (choć z cropem 1.5x),
• możliwość filmowania w trybach P, S, A oraz M,
• możliwość „bezstopniowej” regulacji stopnia otwarcia przysłony w trakcie nagrywania filmów,
• zdjęcia i filmy poklatkowe,
• tryb HDR,
• tryb wielokrotnej ekspozycji,
• tryb cichej migawki,
• tryb cichych zdjęć seryjnych,
• funkcja detekcji migotania, połączona z opcją wyzwalania migawki w optymalnym momencie,
• elektroniczna poziomica,
• liczne gniazda do komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi (HDMI, USB 2.0, wyjście słuchawek, wejście mikrofonu, złącze akcesoriów),
• obsługa bezprzewodowego systemu sterowania błyskiem.

• możliwość pojawienia się efektu mory wynikająca z braku filtru AA,
• problemy z automatycznym balansem bieli w świetle żarowym,
• brak opcji korekty Auto WB dla światła żarowego,
• nie do końca skuteczny system czyszczenia matrycy,
• brak drugiego slotu karty pamięci,
• brak elementów ze stopów lekkich w obudowie,
• brak pomiaru światła z obiektywami bez procesora,
• brak uchwytu pionowego w ofercie producenta,
• brak stabilizacji matrycy,
• niewielka redukcja szumu plików RAW na bardzo wysokich czułościach,
• brak możliwości sterowania ekspozycją z poziomu aplikacji mobilnej,
• wysoka cena.

Aparat do testów wypożyczył sklep:

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy Quadralite dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl