W Nikonie D7500, tak samo jak w innych zaawansowanych lustrzankach tego producenta, w menu fotografowania odnajdziemy funkcję redukcji szumu przy wysokich czułościach. Dostępne ustawienia obejmują: wyłączona, zmniejszona, normalna oraz zwiększona. Jak jednak widać na podstawie powyższego wykresu, wyłączenie odszumiania nie oznacza faktycznie jego braku.

Przykłady działania odszumiania w D7500 przy poszczególnych ustawieniach, można obejrzeć w poniższej tabelce. Zdjęcia wykonaliśmy dla czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Kolejne stopnie odszumiania pozbawiają obraz zarówno zakłóceń obrazu, jak i detali. Proces ten nie odbywa się jednak drastycznie i funkcja ta może się okazać użyteczna dla niektórych fotografujących.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D7500 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 7D Mark II i Pentaksem KP. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Oceniając odwzorowanie detali na niskich czułościach, zauważamy lekką przewagę D7500 nad 7D Mark II. Jeszcze lepiej wypada Pentax KP, co wynika z zastosowania w nim bardziej upakowanej matrycy (24 miliony pikseli). Zaszumienie staje się widoczne przy ISO 3200, choć wpływ na rozpoznawalność detali wydaje się jeszcze umiarkowany. Dopiero dla kolejnej wartości spadek jakości jest wyraźny.

Jeśli chodzi o poziom zakłóceń, Canon i Nikon idą praktycznie „łeb w łeb”. Na pierwszy rzut oka to jednak Pentax KP wyróżnia się in plus, jednak owa przewaga jest najprawdopodobniej efektem odszumiania RAW-ów.

Przejdźmy teraz do sprawdzenia, co w temacie szumów pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej. Ze względu na bardzo szeroki zakres czułości, w celu zachowania lepszej czytelności dane prezentujemy na dwóch wykresach.

W niemalże całym zakresie czułości, przebieg poszczególnych składowych szumu ma charakter wykładniczy. Niewielkie załamania dostrzegamy dopiero dla rozszerzonych wartości Hi4 i Hi5.

Spójrzmy teraz na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla D7500, EOS-a 7D Mark II, Pentaksa KP oraz Sony A77 II. Ze względu bardzo szeroki zakres czułości w Nikonie, zakres ISO na wykresie ograniczyliśmy do wartości 204800. Wykres sporządzony dla szerszego zakresu czułości (do ISO 819200) dostępny jest tutaj.

Dla czułości ISO 6400 Nikon wypada praktycznie tak samo jak 7D Mark II. W przypadku Pentaksa różnica wynosi ok. 1/2 EV, choć musimy przypomnieć o modyfikacji surowych plików w KP. Sony A77 II musi uznać wyższość konkurentów, ustępuje on D7500 ok. 1 i 1/2 EV.

Tradycyjnie, na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów. Tutaj także zastosowaliśmy podział na dwa wykresy.

Darki

Wspominaliśmy już wcześniej, że Nikon D7500 może zapisywać RAW-y między innymi w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–800. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400

Podobnie jak w modelu D7200 czy D750, w D7500 histogramy nie mają swojego maksimum w zerze, jak to zwykle obserwowaliśmy w starszych lustrzankach tego producenta. Na podstawie poniższej tabelki widzimy, że punkt ten odpowiada wartości sygnału na poziomie około 400. Przy wzrastającej czułości rozkłady stają się coraz szersze, a średnie wartości sygnału systematycznie rosną. Poziom szumu dla czułości rozszerzonych jest naprawdę bardzo wysoki.

Darki wykonane przy czułości ISO 12800 i wyższych mają wyraźne niejednorodności – obserwujemy świecenie przy krawędziach kadru, szczególnie po lewej stronie. Nie dostrzegamy natomiast śladów bandingu.

Na zakończenie prezentujemy jeszcze darki w formacie JPEG, w przypadku których również daje się zauważyć wspomniane wcześniej niejednorodności pojawiające się na wysokich czułościach.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400
204800
409600
819200
1638400