Panasonic Leica DG Vario-Elmar 100-400 mm f/4.0-6.3 ASPH. POWER O.I.S. - test obiektywu
11. Podsumowanie
Zalety:
- solidna, a jednocześnie bardzo kompaktowa i poręczna obudowa,
- dobra jakość obrazu w centrum kadru dla ogniskowych 100–300 mm,
- mała podłużna aberracja chromatyczna,
- niewielka poprzeczna aberracja chromatyczna,
- brak problemów z aberracją sferyczną,
- umiarkowana dystorsja,
- niezauważalna koma,
- bardzo szybki, cichy i celny autofokus,
- bardzo bogate wyposażenie standardowe.
Wady:
- nieakceptowalna jakość obrazu na brzegu kadru dla ogniskowych 300–400 mm,
- wyraźny astygmatyzm,
- słaba praca pod ostre światło,
- winietowanie na najkrótszej ogniskowej mogłoby być mniejsze,
- nieciekawy stosunek jakości do ceny.
Podstawową zaletą testowanego obiektywu jest niewątpliwie jego wielkość. Kombinacja takiego zakresu ogniskowych oraz fakt, że w centrum kadru daje on całkiem rozsądną jakość obrazu powoduje, że możemy śmiało zabierać go na długie piesze wycieczki bez narażenia się na nadwyrężenie naszego kręgosłupa. Do tego możemy dodać solidne wykonanie, bardzo sprawny autofokus oraz dobrą korektę sporej części wad optycznych.
Trudno jednak nie oprzeć się wrażeniu, że obiektyw jest zdecydowanie zbyt drogi. Po pierwsze, przy tych parametrach rewelacyjnych osiągów w rozdzielczości nie należało się spodziewać i oczywiście ich nie ma. Po drugie, mamy kilka wpadek, jak ta z odblaskami czy astygmatyzmem. Po trzecie, producent wcale nie popisał się w kwestii stabilizacji. Oczywiście owe 2.5 EV skuteczności wstydu mu nie przynosi, ale w tej kategorii cenowej i przy tych ogniskowych wynik na poziomie 4 EV wydaje się obowiązkowy.
Podsumowując, kwoty ponad 7000 zł za ten obiektyw na pewno bym nie zapłacił. Zacząłbym się nad nim zastanawiać, gdyby zmniejszyła się ona dwukrotnie. Dopiero taka cena dobrze odzwierciedla jego możliwości.