Panasonic Leica DG Vario-Elmar 100-400 mm f/4.0-6.3 ASPH. POWER O.I.S. - test obiektywu
8. Winietowanie
E-PL1, JPEG, 100 mm, f/4.0 | E-PL1, JPEG, 100 mm, f/5.6 |
E-PL1, JPEG, 195 mm, f/5.0 | E-PL1, JPEG, 195 mm, f/8.0 |
E-PL1, JPEG, 300 mm, f/5.6 | E-PL1, JPEG, 300 mm, f/8.0 |
E-PL1, JPEG, 400 mm, f/6.3 | E-PL1, JPEG, 400 mm, f/8.0 |
Na ogniskowej 100 mm i świetle f/4.0 straty światła w rogach kadru sięgają 34% (−1.21 EV). Jak na niewielką matrycę, z jaką mamy do czynienia w tym systemie, nie jest to wynik imponujący, tym bardziej że winietowanie słabo reaguje na przymykanie przysłony. Na f/5.6 wada ta sięga 29% (−0.99 EV), a na f/8.0 dochodzi do 23% (−0.76 EV). Wciąż możemy dojrzeć ją na przysłonach f/11 i f/16, gdzie notujemy wyniki odpowiednio 18% (−0.58 EV) i 13% (−0.42 EV).
Na szczęście dłuższe ogniskowe nie dają nam większych powodów do niepokoju. Na kombinacji 200 mm i światła f/5.0 winietowanie sięga 24% (−0.81 EV) i zmniejsza się do 22% (−0.70 EV) po lekkim przymknięciu do f/5.6. Problemy kończą się w okolicach przysłon f/8.0 i f/11.0, gdzie wada ta wynosi odpowiednio 13% (−0.41 EV) i 7% (−0.20 EV).
Podobne zachowanie mamy dla ogniskowej 300 mm, gdzie dla przysłony f/5.6 zmierzony przez nas spadek jasności w rogach kadru ma wartość 26% (−0.86 EV) i zmniejsza się do 10% (−0.32 EV) po przymknięciu przysłony do f/8.0. Na f/11 wada ta robi się niezauważalna (5% i −0.14 EV).
Na maksymalnej ogniskowej i maksymalnym otworze względnym winietowanie sięga 24% (−0.81 EV). Na f/8.0 wada ta zmniejsza się do 11% (−0.34 EV), by na f/11 stać się znikoma (3% i −0.10 EV).
Przejście od plików JPEG do RAW-ów zwiększa winietowanie o 1–3%. To efekt wynikający głównie z faktu lekkiego przycinania JPEG-ów po skorygowaniu dystorsji.