Na początku tego rozdziału pokazujemy tradycyjnie wykres prezentujący wyniki pomiaru szumu zarejestrowanego na zdjęciach JPEG. Zauważyć można, że nawet przy najniższym parametrze odszumiania jest ono obecne, a kompensowane są wszystkie składowe RGBY.

Fujifilm X-H1 posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

----- R E K L A M A -----

ISO 6400
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Widzimy, że przy minimalnym poziomie odszumiania algorytmy kompensują głównie składowe kolorowe, a sam szum jest widoczny. Wraz ze zwiększaniem tego parametru zauważymy zmniejszanie się zaszumiania obrazu, lecz kosztem, który ponosimy, są detale zdjęcia.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-H1 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Canon 7D Mark II i Nikon D500. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Szczegółowość zdjęć z X-H1 jest bardzo dobra, porównywalna do Nikona D500. Obu aparatom znacznie ustępuje 7D Mark II. Jeżeli rozważymy zaszumienie obrazu, to do ISO 6400 poziom szumu na zdjęcia z X-H1 i D500 wydaje się identyczny. Powyżej tej wartości wydaje się, że to lustrzanka Nikona wychodzi na minimalne prowadzenie. Zarówno konstrukcja Fujifilm, jak i Nikon radzą sobie wyraźnie lepiej, niż aparat Canona.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Wraz ze wzrostem czułości rośnie nie tylko procentowa obecność szumu, ale i odległość pomiędzy składowymi. Wykres natomiast zachowuje wykładniczy charakter. Wyjątkiem jest czułość ISO 51200. Wydaje się zatem, że tylko ta nastawa jest poddawana programowemu odszumianiu.

Zerknijmy teraz, jak prezentuje się testowany aparat w porównaniu z Canonem 7D Mark II, Nikonem D500 oraz Lumiksem G9.

Do czułości ISO 1600 X-H1 oraz D500 idą pod względem zaszumienia łeb w łeb. Powyżej tej czułości da się zauważyć przewagą flagowca Fujifilm, jednak jest ona symboliczna – od 1/5 EV do 1/2 EV.

X-H1 wyprzedza lustrzankę Canona od 1 EV do 1 i 1/3 EV w całym zakresie czułości. Najgorzej wypada natomiast Lumix G9, którego pojedynczy piksel na matrycy ma najmniejszą wielkość. X-H1 wyprzedza reprezentanta systemu Mikro 4/3 o 2 do 2 i 1/2 EV.

Tradycyjnie, przedstawiamy wykres dla 48-bitowych plików TIFF.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-H1 zakres ten wynosi od 800 do 1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 1 000 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Do wartości ISO 3200 histogramy przypominają rozkład Poissona. Od czułości ISO 1600 zauważymy jednak zaburzenie w postaci dodatkowego piku.

Od ISO 3200 po lewej stronie kadru z łatwością zaobserwować można jaśniejszy obszar, który wynika prawdopodobnie z nagrzewania się sąsiadującej z matrycą elektroniki. Plamę o znacznie mniejszej intensywności dojrzymy również po prawej stronie. To zachowanie widzieliśmy również w testach X-T2 oraz X-T20. Od ISO 1600 na darkach z łatwością dojrzymy obszar czujników fazowych. Jego intensywność przypomina tą w X-T20 czy X-E3, a więc jest znacznie niższa, niż w starszym modelu X-PRO 2, do którego mieliśmy pod tym względem największe zastrzeżenia. Warto również spojrzeć na pliki JPEG – tutaj obszar ten nie będzie widoczny. Oznacza to, że czujniki na przetworzonych plikach są skutecznie maskowane. Nie można także zapominać o tym, że dla lepszego zobrazowania struktury szumu matrycy, ograniczamy analizę sygnału do przedziału 800–1200. To dodatkowo podkreśla wizualnie występowanie opisywanego problemu.

ISO	średni poziom sygnału	odchylenie standardowe
100	1022.545	5.406
200	1022.120	5.8222
400	1020.720	10.531
800	1019.659	10.256
1600	1017.808	14.913
3200	1013.077	24.904
6400	997.059	41.888
12800	963.215	87.590
25600	868.668	304.432
51200	869.767	376.472

Dla porządku prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200