E-PL1, JPEG, 12 mm, f/3.5	E-PL1, JPEG, 12 mm, f/5.6
E-PL1, JPEG, 20 mm, f/4.1	E-PL1, JPEG, 20 mm, f/5.6
E-PL1, JPEG, 35 mm, f/5.2	E-PL1, JPEG, 35 mm, f/8.0
E-PL1, JPEG, 60 mm, f/5.6	E-PL1, JPEG, 60 mm, f/8.0

W przypadku trudnej kombinacji ogniskowej 12 mm i światła f/3.5 winietowanie jest wyraźne i sięga 46% (−1.78 EV). Biorąc pod uwagę wielkość matrycy jest to wynik słaby, dodatkowo wyraźnie gorszy od Olympusa 12–50 mm. Gdy przymkniemy przysłonę do f/4.0, winietowanie spada do 41% (−1.53 EV). O umiarkowanym poziomie możemy mówić dla przysłony f/5.6, gdzie wada ta sięga 29% (−1.01 EV). Na przysłonach f/8.0 i f/11.0 winietowanie sięga odpowiednio 24% (−0.79 EV) i 22% (−0.73 EV).

Na dłuższych ogniskowych sytuacja jest wyraźnie lepsza. Dla 20 mm i światła f/4.1 winietowanie wynosi 37% (−1.32 EV) i na f/5.6 spada do 31% (−1.08 EV). Na przysłonach f/8.0 i f/11.0 wada ta sięga odpowiednio 24% (−0.80 EV) i 20% (−0.66 EV).

W przypadku maksymalnego otworu względnego na ogniskowej 35 mm spadek jasności w rogach kadru sięga już tylko 22% (−0.72 EV). Lekkie przymknięcie przysłony do f/5.6 powoduje spadek tej wady do 21% (−0.68 EV). Na przysłonach f/8 i f/11 winietowanie robi się prawie niezauważalne bo sięga tam 12–13%.

Na ogniskowej 60 mm i przysłonie f/5.6 musimy liczyć się ze stratami 29% (−0.99 EV) światła w rogach. Wada ta robi się nieznaczna dla przysłony f/8, gdzie sięga 13% (−0.41 EV) i znika praktycznie całkowicie dla f/11 (8% i −0.25 EV).

W przypadku plików RAW różnice w stosunku do JPEG-ów widać tylko na najkrótszej ogniskowej, gdzie obraz, po skorygowaniu dystorsji, jest zauważalnie przycinany. Przez to, na RAW-ach, na maksymalnym otworze względnym winietowanie sięga aż 59% (−2.62 EV). Na f/4.0 wciąż jest ono ogromne i sięga 56% (−2.42 EV). Duże straty światła mamy też na przysłonach f/5.6 i f/8.0, gdzie odnotowane przez nas wyniki to 45% (−1.73 EV) i 35% (−1.24 EV). Nawet na przysłonie f/11.0 winietowanie daje się zauważyć, bo sięga ono 27% (−0.90 EV).