Huawei P20 Pro - test aparatu
4. Optyka
Rozdzielczość
Testy rozdzielczości przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW.Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW. Poniższa tabela zawiera dane jedynie dla głównej kamery. Warto zaznaczyć, że przy okazji surowych plików nie mamy możliwości wyboru 10- lub 40- megapikselowych zdjęć, wszystkie bowiem zapisywane są w tej wyższej rozdzielczości.
Centrum | Brzeg | |
40 Mpix | 1498 LW/PH | 894 LW/PH |
Duży, jak na smartfon, sensor stawia przed projektantami optyki większe wymagania. Ci od Huaweia spisali się dość przeciętnie, bowiem dysproporcja pomiędzy centrum a brzegiem kadru jest spora.
Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG, dla obu ogniskowych.
Centrum | Brzeg | |
40 Mpix | 5077 LW/PH | 3558 LW/PH |
10 Mpix | 2049 LW/PH | 1394 LW/PH |
Teleobiektyw | 1980 LW/PH | 1686 LW/PH |
Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru dla maksymalnej i minimalnej rozdzielczości.
Kliknięcie na zdjęcie 40 Mpix pozwoli na wyświetlenie zdjęcia w pełnej rozdzielczości.
40 Mpix |
10 Mpix |
Teleobiektyw |
Aberracja chromatyczna
Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.
JPEG | RAW | Teleobiektyw, JPEG |
0.03 | 0.03 | 0.04 |
Zarówno w formacie surowym, jak i w plikach JPEG, aberracja nie będzie stanowiła problemu na zdjęciach, bowiem jest ona w zasadzie niezauważalna. Jeżeli chodzi o teleobiektyw, to tutaj wada będzie nieznaczna.
Dystorsja
Przy aparacie głównym, zarówno w plikach RAW, jak i JPEG mamy do czynienia z podobnej wartości, niewielką dystorsją o charakterze beczkowym. Jej wartość wynosi kolejno 0.6% oraz 0.5%. W teleobiektywie z kolei zmienia się charakter wady i tutaj jest to „poduszka” o wartości 0.5%. W każdym z opisywanych przypadków wada jest zatem praktycznie nieznacząca.
JPEG | RAW |
27 mm | |
80 mm | |
Winietowanie
Winietowanie będzie nam przeszkadzać tak naprawdę tylko w plikach RAW, gdzie osiąga umiarkowany poziom (−1.65 EV). Na JPEG-ach będzie praktycznie niezauważalne.
Pomiary winietowania podsumowuje poniższa tabela.
JPEG | RAW | |
27 mm | ||
56.5% (−1.65 EV) | 45.7% (−0.24 EV) | |
80 mm | ||
89.3% (−0.33 EV) | - |
JPEG | RAW |
27 mm | |
6 mm | |
f/2.4 | f/2.4 |
Koma i astygmatyzm
Jak widać na poniższych obrazach, koma nie stanowi specjalnie dużego problemu. Obraz z boku kadru będzie się charakteryzował pewnym zniekształceniem, ale nie jest ono szczególnie duże.
Ze względu na brak możliwości jakiejkolwiek kontroli ekspozycji, nie byliśmy w stanie uzyskać sensownego obrazu diody w przypadku drugiego aparatu.
Centrum | Róg |
27 mm | |
Obiektyw głównego aparatu charakteryzuje się sporym astygmatyzmem, który wynosi 17%.
Odblaski
Ciężko nazwać P20 PRO mistrzem radzenia sobie z pracą pod światło, odblaski są bowiem wyraźnie widoczne. Zarówno przy głównym aparacie, jak i tele, flary świetlne potrafią zajmować sporą część kadru. W przypadku teleobiektywu, umieszczenie słońca powyżej kadru spowoduje potężny spadek kontrastu.