Testowany kompakt leży w dłoni całkiem wygodnie. Dzięki zaznaczonemu uchwytu na przedniej ściance i gumowej okleinie mamy w zasadzie pewność, że aparat nie wyślizgnie się nam z ręki. Niemniej polecamy korzystać z dołączonego do zestawu paska.

Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, trzeba mocniej go docisnąć, a opór dwustopniowej pracy jest dobrze wyczuwalny. Wszystkie przyciski i pierścienie pracują z należytym oporem.

----- R E K L A M A -----

Naturalną funkcją pierścienia na obiektywie jest nastawa głównych parametrów pracy aparatu, czyli przysłony w trybie Av i M, czasu w trybach Tv, a także wyboru programów w trybach tematycznym czy filtrów cyfrowych. Pierścień może też służyć np. do nastawy ostrości lub skokowej zmiany ogniskowej (choć nie w trybie M). W tej sposób uzyskamy szybkie przełączanie między: 24, 28, 35, 50, 85 i 100 mm. Jego funkcję definiujemy w menu.

Kolejnym poręcznym narzędziem jest menu Q, które aktywować możemy po przyciśnięciu środkowego klawisza wybieraka czterokierunkowego. Po uaktywnieniu menu w postaci wąskich pasków zajmuje część ekranu po stronie lewej i prawej (gdzie w formie ikonek wyświetlane są dostępne dla danego trybu fotografowania parametry) oraz dolnej (gdzie wyświetlane są wartości możliwe do ustawienia). Poruszanie po tym menu jest realizowane za pomocą wybieraka czterokierunkowego lub dotykowo. Kolejne przyciśnięcie przycisku Q/SET powoduje wyłączenie menu i powrót do wybranego trybu fotografowania.

Podobnie jak w większości dostępnych na rynku aparatów Canon, bardzo dobre wrażenie w G7X Mark III robi funkcjonalny dotykowy interfejs. Bardzo ułatwia on korzystanie z funkcji aparatu, nierzadko eliminując konieczność korzystania z przycisków.

Tryby pracy

Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:

• Automatyczny,
• Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy),
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – tryb preselekcji migawki,
• Av – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• C – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• filtry kreatywne
• SCN – tryby tematyczne.

Tryb auto to nie tylko klasyczna, „bezobsługowa” automatyka, ale także możliwość wpływania na wygląd zdjęcia. Możemy regulować kolorystykę, głębię ostrości, jasność, kontrast, nasycenie, czy ton koloru, a także ustawić tryb monochromatyczny.

Menu

G7 X III posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla kompaktów firmy Canon – jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie zakładek nie wymagających przewijania w pionie. Operowanie menu staje się proste dzięki dotykowemu interfejsowi.

Poniżej prezentujemy zawartość wszystkich ekranów menu.

Oprócz tego mamy „Moje Menu”, którym możemy zebrać dowolne funkcje, z których korzystamy najczęściej.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk INFO służy do przełączania informacji dostępnych na wyświetlaczu zgodnie z konfiguracją, jakie informacje mają się pojawiać na czterech ekranach. Z dodatkowych elementów wyświetlanych na ekranach mamy możliwość aktywacji elektronicznej poziomicy i histogramu (luminancji lub RGB).

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na kilka sposobów. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami, tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramem oraz ekran z pełnymi histogramami RGBY i danymi GPS. W konfiguracji aparatu aktywować możemy dodatkowe dwa ekrany – pokazujące dane balansu bieli oraz informacje o stylu obrazu, czyli detalach przetwarzania obrazu JPEG. W wypadku filmów, za wyjątkiem ekranu kontroli ostrości, dostępne mamy te same widoki i podsumowania. Uruchomimy także odtwarzanie filmu, podczas którego możemy aktywować dodatkowy panel (wciskając klawisz Q/SET).

Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Dostępne opcje to:

• zmiana wielkości,
• kadrowanie,
• stosowanie efektów filtrów,
• korekcja czerwonych oczu,
• obróbka zdjęć RAW.

Przetwarzając pliki RAW w aparacie, mamy dostęp do następujących regulacji:

• korekty ekspozycji,
• balansu bieli,
• wyboru stylu obrazu,
• automatycznego optymalizatora jasności,
• redukcji zakłóceń dla wysokich ISO,
• jakości obrazu JPEG.

W wypadku filmów możliwe jest nie tylko odtwarzanie, ale i przewijanie do przodu i tyłu, przeskakiwanie o jedną klatkę, kasowanie i skracanie klipu poprzez usunięcie fragmentu z początku i końca filmu.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 2×2, 3×3, 6×6 oraz 10×10.

Wszystkie fotografie (niefiltrowane) możemy obejrzeć, korzystając z pokazu slajdów. Mamy do dyspozycji ustawienie czasu wyświetlania pojedynczego zdjęcia i sposobu przejścia między kolejnymi.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno podczas obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. Czas pracy mechanizmu zoomu przy zmianie ogniskowych pomiędzy krańcowymi wielkościami też nie odstaje od tego, czego się spodziewaliśmy.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami
1.2 s	0.24 s	0.04 s

G7X Mark III jest szybszy od swojego poprzednika. Przestawione w powyższej tabelce czasy są na tyle krótkie, że w zasadzie odczuwalna szybkość pracy zależy głównie od użytkownika. Procesor Digic 8 zapewnia w każdym razie szybką pracę, co niewątpliwie można uznać za plus. Jedyne momenty „przestoju” zauważymy podczas składania zdjęć HDR, co zajmuje niecałe 7 sekund. Formatowanie karty odbywa się natomiast bardzo szybko.

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada dwa tryby zdjęć seryjnych: H oraz L, które według deklaracji producenta powinny pozwolić na fotografowanie z szybkością odpowiednio 20 oraz 3 kl/s. W trybie AF Servo, tempo szybkiej serii spada do 8.3 kl/s.

Innymi trybami wyzwalania migawki aparatu są:

• bracketing ekspozycji,
• bracketing ostrości – aparat wykonuje do 100 zdjęć z przesunięciem ostrości o krok od 1 do 10 jednostek, nie ma możliwości połączenia ekspozycji w zdjęcie kompozytowe o poszerzonej głębi ostrości.
• samowyzwalacz o opóźnieniu 2 i 10 s oraz tryb programowany, dający możliwość zdefiniowania opóźnienia (0–30 s) i liczby zdjęć (1–10).

Pomiary wykonaliśmy, używając karty Sandisk Extreme Pro UHS-II Extreme PRO 16 GB 1867x. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 32 i 22.7 (C-RAW) MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 8.5 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1600 i 1/1000 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Zmierzone tempo fotografowania zasadniczo nie odbiega od deklarowanego. Przy 20 kl/s możemy zapisywać JPEG-i przez ok. 3 sekundy. Po wybraniu formatu RAW, czas ten odpowiednio skraca się. Po zapełnieniu bufora, zdjęcia rejestrowane są w sposób bardzo nieregularny. Podczas 30-sekundowego interwału pomiarowego aparat rejestruje 193 zdjęcia JPEG, a gdy aktywujemy zapis RAW – 87 i 111 odpowiednio dla formatu RAW i Compact RAW. W porównaniu do poprzednika, wydajność trybu seryjnego jest zdecydowanie wyższa. Z kolei względem Sony RX100 VI, Canon wypada jednak słabiej.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Canonie G7 X III działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (wybór jednego z 31 pól),
• ciągłym (Servo AF) – ustawiającym ostrość tak długo, póki spust migawki jest wciśnięty do połowy,
• manualnym.

W menu aparatu możemy też wybrać, czy ostrość ma być nastawiana w trybie ciągłym – do momentu, gdy spust migawki wciśniemy do połowy.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• Śledzenie / AiAF twarzy, po wybraniu którego aparat śledzi wybrany punkt lub wykrywa twarze,
• 1-punktowy – typowa ramka, którą możemy w dowolny sposób przemieszczać w kadrze i dopasowywać ekspozycję,
• AF punktowy – jw. z tą różnicą, że ramka jest ok. dwukrotnie mniejsza, pozwala tym samym na bardziej precyzyjne nastawy.

Wybór punktów AF może odbywać się także dotykowo poprzez wskazywanie na ekranie obszaru, na który aparat ma nastawić ostrość. Ta funkcjonalność przydaje się też podczas filmowania. W trybie AiAF aparat po wykryciu twarzy ustawia na nich ostrość i ekspozycję (gdy używamy pomiaru wielosegmentowego) oraz balans bieli (wyłącznie w trybie AWB) – jest możliwy wybór twarzy, jeśli znajdzie się ich więcej w kadrze.

W większości wypadków ustawienie ostrości w G7 X Mark III odbywa się naprawdę szybko i cenie. Niestety nierzadko obserwujemy sytuacje w których ramka AF zmienia kolor na żółty, co sygnalizuje problem z ostrzeniem mimo, że w jej zasięgu mamy kontrastowy obiekt. Zwykle wystarczy ponownie wcisnąć do połowy przycisk migawki. Taka sytuację mieliśmy nawet podczas fotografowania tablicy testowej do pomiaru rozdzielczości, która z natury zawiera głównie kontrastowe elementy. Praca AF wydłuża się znacząco w ciemnym otoczeniu. O ile obiekt na który ostrzymy znajduje się w zasięgu światła diody wspomagającej, ostrzenie zwykle działa bez większego problemu. W przeciwnym razie znów widzimy komunikat o trudnościach w nastawie fokusa.

Dobrze działa natomiast wykrywanie twarzy, choć nie mamy niestety detekcji oka. Aparat nie potrafi niestety śledzić twarzy w trybie Servo i w serii – w tym trybie rozpoznawanie twarzy w ogóle nie jest aktywne. W trybie One Shot detekcja działa jedynie do momentu wciśnięcia przycisku migawki do połowy

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie lub ikony na ekranie sterowane dotykowo bądź klawiszami kierunkowymi GÓRA i DÓŁ. Niestety, samo nastawianie ostrości jest dość mozolnym procesem, choć rozumiemy intencje konstruktorów – dają nam do ręki narzędzie precyzyjnie ustalające pozycję płaszczyzny ostrości.

Po prawej stronie ekranu w tym trybie wyświetla się specjalna miara pokazująca odległość ostrzenia. Dysponujemy także lupą powiększającą fragment obrazu, na który ostrzymy. To, czy lupa będzie aktywna, definiujemy w menu konfiguracji. Należy wspomnieć o możliwości użycia funkcji focus-peaking, która znacząco poprawia widoczność ostrych krawędzi. Niestety, nie działa ona w połączeniu z lupą. W sytuacji, gdy niepewni jesteśmy prawidłowej nastawy bądź gdy chcemy w post-procesie skorzystać z techniki focus-stacking, z pomocą przyjdzie nam tryb bracketingu ostrości. Ten ostatni jest dość rozbudowany. Możemy określić maksymalną liczbę zdjęć, jaką wykona aparat a także „przyrost” ostrości (w skali od 1 do 10). Zdjęcia rejestrowane są przy wykorzystaniu migawki elektronicznej.

Pomiar ekspozycji

Aparat Canon G7 X III wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• wielosegmentowym,
• centralnie ważonym,
• punktowym (może być sprzężony z ramką twarzy lub polem AF).

Tryb wielosegmentowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia. W niskokontrastowych scenach posiłkowaliśmy się kompensacją ekspozycji, z reguły nie przekraczającą 2/3 EV.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV. Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenie zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 7 m dla szerokiego kąta oraz od 0.4 do 4 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV. Dodatkowo w konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy lampa ma być synchronizowana z przednią czy tylną kurtyną.

Pod prawym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• lampa wyłączona.

Canon G7 X III posiada funkcję blokady błysku, którą aktywujemy przyciskiem zaprogramowanym jako FEL, gdy do połowy wciśniemy spust migawki (poza trybem automatyki błysku). Funkcja ta powoduje chwilowe wyzwolenie błysku pomiarowego. Oczywiście by działała ona poprawnie, musimy nakierować aparat na fotografowany obiekt.

Test siły błysku lampy, jaki przeprowadziliśmy, polegał na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 125 i przysłoną f/9. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Canon G7X Mark II	Panasonic TZ200

W warunkach całkowitego odcięcia światła zastanego wbudowana lampa bardzo delikatnie oświetla fotografowany motyw. Panasonic TZ200 sprawdził się w tej sytuacji wyraźnie lepiej.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/2.5) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/60 s, f/2.5 oraz ISO 800).

Tryb P (ISO 125)	Tryb P (Auto ISO)

Ustawienie czasu 1/60 s i niemodyfikowanie go, tylko podnoszenie czułości należy uznać za dobry znak – gwarantuje on, że w sytuacji niedostatecznego oświetlenia długi czas migawki nie spowoduje powstawania efektów smug od szybko poruszających się osób.

Stabilizacja

Korygowanie drgań naszych dłoni możemy aktywować na czas wykonywania fotografii lub uruchomić tryb ciągły. W wypadku filmów możemy dodatkowo wybrać siłę stabilizacji w 3-stopniowej skali: niska, standardowa lub wysoka. Należy pamiętać, że tylko pierwsza nastawa nie wiąże się z przycięciem obrazu wideo.

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 100 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/125 do 1/2 s (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji. Wyniki prezentujemy poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami przekracza nieco 2 i 1/2 EV, zatem wydajność systemu IS stoi na podobnym poziomie jak u poprzednika. To typowa wartość w tej klasie aparatów.

Programy tematyczne SCN

Canon G7 X III wyposażony jest w następujące tryby tematyczne i efektowe:

• autoportret,
• portrety,
• gładka cera,
• zdjęcia panoramiczne,
• panoramowanie,
• żywność,
• portret na tle gwiazd,
• gwiaździsta noc,
• ślady gwiazd,
• film poklatkowy gwiazd,
• sceny nocne z ręki,
• fajerwerki,
• kontrola podświetlenia HDR.

Filtry twórcze

Canon G7 X Mark III oferuje możliwość wykorzystania różnych filtrów artystycznych, modyfikujących w charakterystyczny sposób wykonane zdjęcie. Funkcja ta dostępna jako osobna pozycja na kółku trybów fotografowania. Do wyboru mamy następujące filtry:

• Ziarnisty Cz/B,
• Rozmycie tła,
• Miękka ostrość,
• Efekt rybiego oka,
• Efekt akwareli ,
• Efekt aparatu zabawki (ciepły, standardowy, zimny),
• Efekt miniatury,
• HDR:
  • Artystyczny standardowy,
  • Artystyczny żywy,
  • Artystyczny olejny,
  • Artystyczny uwypuklony.

Jak widać, tu znajdziemy także zdjęcia o wysokiej dynamice (HDR), w której aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię. Inną możliwością jest skorzystanie z pozycji „Kontrola podświetlenia HDR” (ostatni przykład w galerii poniżej), dostępnej wśród trybów SCN.

Poniżej prezentujemy efekty działania poszczególnych filtrów. Pierwsze zdjęcie wykonane zostało w trybie P.

Panoramy

Canon G7 X Mark III oferuje tryb automatycznie składanych zdjęć panoramicznych, który znajdziemy jako jedno z ustawień w trybie scen (SCN). Przed rozpoczęciem wykonywania panoram musimy wybrać kierunek – prawo, lewo, góra lub dół. Następnie panorama jest rejestrowana aż tak długo jak trzymamy wciśnięty spust migawki, a maksymalny kąt widzenia to 360 stopni. Panoramy wykonywane w poziomie mają wysokość 2560, a w poziomie 3840 pikseli. Aparat nie narzuca nam użycia tylko najkrótszej ogniskowej, jak to ma miejsce w wielu innych modelach.

Poniżej przedstawiamy przykłady zdjęć panoramicznych.

Filmowanie

Canonem G7 X III nagramy klipy w następującej rozdzielczości (PAL):

• 3840×2160 pix, 25 kl/s.
• 1920×1080 pix, 25, 50 kl/s lub 100 kl/s,
• 1280×720 pix, 50 kl/s

Filmy możemy rejestrować w trybie automatycznym, manualnym lub HDR (Full HD). Proces filmowania rozpoczynamy i kończymy, wykorzystując odpowiedni przycisk na obudowie. Podczas rejestracji aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu, filtru ND oraz nastawy balansu bieli. W każdym z powyższych trybów mamy pełne pokrycie kadru. Dopiero dwa z trzech trybów stabilizacji ograniczają kąt widzenia. G7 X Mark III obsługuje także tryb pionowego wideo, co w dobie konsumpcji tego typu treści na smartfonach wydaje się logicznym posunięciem.

Ostrość może być ustawiana automatycznie (także w sposób ciągły i ze śledzeniem twarzy) oraz manualnie (podczas zapisu działa focus-peaking). Automatyka działa poprawnie, natomiast jej praca do szczególnie szybkich nie należy. Bardzo pomocne okazuje się dotykowe wybieranie obszaru, na który aparat ma ustawić ostrość. Ponadto, gdy chcemy kontrolować czas migawki, przysłonę czy czułość, dotykowy interfejs pozwala na cichą zmianę wspominanych parametrów nawet podczas filmowania. Automatyka ekspozycji także charakteryzuje się dobrą skutecznością.

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków:

• 4K 3840×2160 pix, 120 Mbps, 25p – 194 MB,
• 4K 3840×2160 pix, 120 Mbps, 25p – 244 MB, film nagrany w ciemnym otoczeniu,
• Full HD 1920×1080 pix, 60 Mb/s, 50p – 115 MB
• Full HD 1920×1080 pix, 30 Mb/s, 25p – 38 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające, jak zachowują się układy AF, zoomu oraz stabilizacji. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego „efektu galaretki” (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: Full HD 1920×1080 pix, 60 Mb/s, 50p – 26 MB
• Demonstracja tzw. efektu „galaretki”: 4K 3840×2160 pix, 120 Mbps, 25p – 55 MB,
• Film HDR: Full HD 1920×1080 pix, 30 Mb/s, 25p – 33 MB
• Film bez HDR (ta sama scena): Full HD 1920×1080 pix, 30 Mb/s, 25p – 35 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: Full HD 1920×1080 pix, 60 Mb/s, 50p – 138 MB

Poniższy film prezentuje działanie wszystkich trzech stopni stabilizacji obrazu (należy włączyć napisy na YouTube).

Kolejny pozwala zapoznać się ze skutecznością autofokusa w trybie 4K:

Tryb „migawka wideo” to opcja rejestracji maksymalnie 8-sekundowych klipów, które można odtwarzać ze zwykłą, zwolnioną lub zwiększoną szybkością. Takie klipy możemy później miksować w aparacie lub używać ich jako przerywników w tworzonych albumach.

W menu pojawia się także opcja nagrywania filmów poklatkowych. Do wyboru mamy trzy zdefiniowane ustawienia, przeznaczone dla różnych sytuacji:

• Scena 1 – fotografowanie obiektów w ruchu np. spacerujących ludzi (interwał 3 s / 300 zdjęć),
• Scena 2 – fotografowanie powolnych zmian dotyczących obiektów, np. chmur (interwał 5 s / 240 zdjęć),
• Scena 3 – do fotografowania scen z powolnymi zmianami (interwał 15 s / 240 zdjęć).

Parametry filmu poklatkowego możemy także dobierać ręcznie. Wielkość interwału możemy kontrolować w zakresie od 2 do 30 sekund z krokiem 1 sekundy. Liczbę zdjęć natomiast możemy regulować co 30 w przedziale od 30 do 900. Przy dokonywaniu ustawień na ekranie widzimy podgląd czasu wymaganego do rejestracji materiału oraz długość wynikowego filmu. Dodatkowa opcja pozwala ustalić, czy ekspozycja ma pozostać stała, czy będzie regulowana przy każdym zdjęciu. Ponadto możemy włączyć lub wyłączyć podgląd wykonywanych zdjęć. Filmy poklatkowe możemy zapisać w jakości 4K (25 kl/s) lub Full HD (25 lub 30 kl/s).

Łączność WiFi

Canon G7 X III jest wyposażony w obsługę sieci bezprzewodowej WiFi, która umożliwia zdalną kontrolę aparatu (wyzwalanie migawki i kontrolę ekspozycji), wysyłanie zdjęć do urządzenia mobilnego, drukarki, komputera lub serwisu Canon iMage Gateway. Możemy podłączyć się do istniejącej sieci Wi-Fi lub samodzielnie wytworzyć punkt dostępowy.

Połączenie aparatu ze smartfonem nie przysporzyło żadnych problemów. W pierwszej kolejności łączymy się z siecią Wi-Fi, którą tworzy aparat, następnie włączamy aplikację Camera Connect. Oprogramowanie działa szybko i sprawnie, nie zauważyliśmy w zasadzie żadnych problemów z jego stabilnością.

Aplikacja pozwala na zmianę szeregu parametrów fotografowania, w tym ekspozycji, balansu bieli, trybu migawki, czy formatu zdjęć. Za pomocą ekranowego suwaka, możemy regulować także ogniskową. Camera Connect obsługuje oczywiście także tryb filmowania i pozwala na dołączanie danych geolokalizacyjnych.

Kopiowanie zdjęć na smartfon odbywa się bez zwłok czasowych, zarówno w oryginalnej, jak i zmniejszonej rozdzielczości. Filmy także można przenosić, aczkolwiek te w jakości 4K konwertowane są do Full HD.

Bardzo ciekawą nowością, zaimplementowaną w G7X Mark III, jest funkcja nadawania na żywo poprzez YouTube. Wymaga ona wcześniejszego aktywowania w serwisie Canon Image Gateway oraz samym YouTube. Warto jednak pamiętać, że do działania usługi YouTube wymaga, by użytkownik miał co najmniej 1000 subskrybentów. Jeśli nie spełniamy tego warunku, streaming nie zostanie uruchomiony.

Funkcjonalność modułu Wi-Fi testowaliśmy korzystając ze smartfona Sony Xperia 10 Plus, udostępnionego przez firmę Sony.

Automatyka hybrydowa

Aparat wyposażono w automatyczny tryb hybrydowy, którego cechą charakterystyczną jest możliwość automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. G7 X II komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii. Natomiast zdjęcia są rejestrowane tak jak w trybie automatycznym.

Zmontowany film ukazuje nie tylko zarejestrowane sekwencje, ale także zdjęcia. Pamiętajmy o tym, że aby uzyskać ciekawy materiał filmowy, powinniśmy odpowiednio operować aparatem przed zrobieniem zdjęcia. W przeciwnym wypadku zamiast historii wydarzeń otrzymamy chaotyczny zapis naszego kadrowania.