Fujifilm X-S10 posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-S10 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Olympus OM-D E-M5 Mark III i Sony A6400. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

26-megapikselowy sensor w aparacie Fujifilm generuje obraz o dużym stopniu szczegółowości. Trzeba jednak przyznać, że różnica pomiędzy X-S10 i A6400 w tej kategorii jest naprawdę niewielka. Dopiero względem matrycy Olympusa widać większą różnicę. Warto również dodać, że obrazowanie X-S10 i np. X-T30 jest praktycznie identyczne – nic dziwnego, bowiem oba dzielą ten sam układ X-Trans CMOS czwartej generacji.

Jeśli chodzi o poziom generowanego szumu, to najlepiej wypada aparat Fujifilm. W niewielkim stopniu ustępuje mu A6400, a dalej plasuje się E-M5 Mark III. Niemniej różnice pomiędzy wybranymi modelami nie są drastyczne, a ISO 6400 jest granicą wspólną dla trzech wybranych aparatów, której nie należy przekraczać.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Do ISO 25600 krzywa ma prawidłowy, wykładniczy przebieg. Niewielkie załamanie da się zauważyć przy ISO 51200. Pamiętajmy jednak, że jest to wartość rozszerzona, nie należy zatem do tego przykładać specjalnej wagi.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

Na podstawie powyższego wykresu widzimy, że do ISO 12800 najlepiej wypada aparat Fujifilm. Różnice pomiędzy poszczególnymi modelami nie są jednak duże. Przykładowo, dla ISO 6400 przewaga X-S10 nad E-M5 Mark III i A6400 to ok. 1/3 EV, a nad M6 Mark II – niespełna 2/3 EV.

Prezentujemy również wykres wykonany na postawie 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
80
100
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Jeżeli chodzi o wygląd histogramów, to w zakresie czułości natywnych nie mamy większych zastrzeżeń do ich kształtu, choć poissonowski rozkład jest zaburzony w maksimum sygnału. Dopiero dla nastaw rozszerzonych obserwujemy grzebieniowy charakter histogramu. Same darki natomiast wyglądają dobrze, a niejednorodności, jakie obserwujemy, mają niewielką intensywność. Zastanawiające są natomiast wartości odchylenia stardardowego, które aż do ISO 1600 rosną bardzo powoli. To może świadczyć o odszumianiu dłuższych ekspozycji.

X-S10 to kolejny model w którym zauważyliśmy błąd wskazań czasu naświetlania. Do 120 sekund, wszystko jest w porządku. Gdy naświetlamy 150 sekund, w EXIF-ie zdjęcia pojawia się informacja o ekspozycji o 10 sekund dłuższej. Z kolei w przypadku naszych darków, zamiast 180 sekund widzimy 200 sekund. Co ciekawe, zegar w aparacie odliczający czas przy dłuższych ekspozycjach działa bez zarzutu, co potwierdza równoległy pomiar zewnętrznym stoperem.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
80
100
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200