Sony A9 II - test aparatu
6. Jakość obrazu JPEG
| Pełna klatka | APS-C |
| Proporcje obrazu 3:2 | |
| 6000×4000 (24 Mpix) | 3936×2624 (10 Mpix) |
| 3936×2624 (10 Mpix) | 3008×2000 (6 Mpix) |
| 3008×2000 (6 Mpix) | 1968×1312 (2.6 Mpix) |
| Proporcje obrazu 16:9 | |
| 6000×3376 (20 Mpix) | 3936×2216 (8.7 Mpix) |
| 3936×2216 (8.7 Mpix) | 3008×1688 (5.1 Mpix) |
| 3008×1688 (5.1 Mpix) | 1968×1112 (2.2 Mpix) |
Wygląd JPEG-ów można modyfikować w skali od −5 do +5 ze skokiem jednostkowym poprzez trzy parametry: kontrast, nasycenie barw oraz ostrość. Dostępne są następujące predefiniowane style: standardowy, żywy, neutralny, czysty, głęboki, jasny, portret, krajobraz, zachód słońca, scena nocna, jesienne liście, czarno-biały oraz sepia, można je oczywiście modyfikować według własnych upodobań. Dodatkowo, w aparacie znajdziemy pamięć stylów, która umożliwia zapisanie do 6 własnych ustawień.
Standardowe porównanie jakości JPEG-ów
Poniżej przedstawiamy porównanie wycinków scenki w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na −5. Zdjęcia z testowanego aparatu zestawiamy z fotografiami wykonanymi Canonem 1D X Mark III oraz Nikon D6.Wycinki zdjęć z bezlusterkowca Sony są dość wyraźnie ostrzejsze od konkurencji, a w szczególności Canona. To oczywiście efekt wyostrzania, aplikowanego domyślnie do plików JPEG w A9 II. Odwzorowanie detali można określić jako bardzo dobre – w tej kategorii trudno mieć jakiekolwiek zastrzeżenia.
Na wyższych ISO możemy zauważyć, że lustrzankowi konkurenci radzą sobie nieco lepiej od Alphy. Do ISO 25600 szum wprawdzie nie rzuca się mocno w oczy, ale skutki jego usuwania już tak. Naszym zdaniem, tej nastawy lepiej w przypadku A9 II nie przekraczać.
Wyostrzanie
Poniższa tabela ukazuje działanie funkcji wyostrzania przy trzech parametrach: −5, 0 oraz +5.
| Sony A9 II, ISO 100 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Przy środkowym stopniu wyostrzania („0”) obraz wydaje się już nieco zbyt mocno uwydatniony, dlatego naszym zdaniem warto ustawić ten parametr pomiędzy −5 a 0.
Efekty wizualne
W A9 II, podobnie jak w innych Alphach, mamy funkcję filtrów artystycznych. Odnajdziemy ją pod pozycją „Efekt wizualny” w menu aparatu, a do wyboru mamy następujące możliwości:
- Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
- Kolor pop,
- Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
- Zdjęcie retro,
- High-key miękki,
- Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
- Czarno-białe z dużym kontrastem,
- Czarno-białe o bogatej gradacji.
Przykładowe zdjęcia z użyciem ww. funkcji można zobaczyć np. w teście modelu A7 III.
HDR i DRO
Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A9 II dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu.
Przykładowe zdjęcia z użyciem ww. funkcji można zobaczyć np. w teście modelu A7 III.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.