Przy zapisie plików JPEG do wyboru mamy dwie opcje jakości zdjęcia: FINE i NORMAL. Dostępne są trzy proporcje oraz trzy rozmiary obrazu, a rozdzielczości zdjęć w zależności od kombinacji tych ustawień przedstawiają się następująco:

• proporcje obrazu 3:2
  • Duży (L) – 6240×4160,
  • Średni (M) – 4416×2944,
  • Mały (S) – 3120×2080,
• proporcje obrazu 16:9
  • Duży (L) – 6240×3512,
  • Średni (M) – 4416×2488,
  • Mały (S) – 3120×1760,
• proporcje obrazu 1:1
  • Duży (L) – 4160×4160,
  • Średni (M) – 2944×2944,
  • Mały (S) – 2080×2080.

W menu fotografowania lub w szybkim menu podręcznym odnajdziemy kilka opcji dotyczących zapisywanych zdjęć JPEG. Możemy dzięki nim kontrolować następujące parametry:

• jasne oraz ciemne tony – w zakresie od −2 do +4 z krokiem jednostkowym,
• kolor, wyostrzanie, poziom redukcji szumu – w zakresie od −4 do +4 z krokiem jednostkowym.

Dodatkowo w menu fotografowania znajdziemy funkcję „Symulacja filmu”, która odnosi się do zmiany kolorystyki zdjęcia w sposób imitujący użycie konkretnego rodzaju kliszy fotograficznej:

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia – wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia – profil dedykowany do fotografii portretowej,
• Classic Chrome – zmiękczona kolorystyka z podniesionym kontrastem obszarów zacienionych,
• PRO Neg Hi – profil kontrastowy, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• Classic Neg – wzmocnione kolory i kontrastowa tonacja dla zwiększenia głębi obrazu,
• ETERNA – łagodny kolor i bogate tony ciemne dające filmowy wygląd,
• ETERNA BLEACH BYPASS – kontrastowy profil o niskim nasyceniu symulujący efekt „bleach bypass”,
• Acros – zapewnia głębszą czerń i lepsze uwydatnienie szczegółów,
• Acros z symulacją użycia żółtego filtru korekcyjnego,
• Acros z symulacją użycia czerwonego filtru korekcyjnego,
• Acros z symulacją użycia zielonego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały,
• Czarno-biały z symulacją użycia żółtego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia czerwonego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia zielonego filtru korekcyjnego,
• Sepia.

Efekty działania poszczególnych ustawień można zobaczyć w teście X-S10.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

----- R E K L A M A -----

Testowany aparat oferuje czułości w zakresie od ISO 160 do 12800 z możliwością rozszerzenia o wartość L – 80 ISO, a także H – 25600 oraz 51200. Oprócz tego mamy także trzy tryby Auto – w każdym z nich możemy zaprogramować dolną i górną granicę czułości oraz najdłuższy żądany czas naświetlania. Zacznijmy od standardowego porównania naszej scenki na każdej z czułości. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą aparatów Nikon Z50 i Sony A6400.

Aby porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie poniższa tabelka zostanie zaktualizowana nowymi wycinkami scenki testowej.

Jakość obrazu w formacie JPEG nie jest niczym zaskakującym, bowiem w ten sam sensor wyposażono już wcześniej kilka innych aparatów Fujifilm. Generalnie, poziom szczegółowości na zdjęciach stoi na dobrym poziomie. Niemniej, dzięki nieco większemu wyostrzaniu lepiej wyglądają wycinki z A6400. W przypadku Nikona mamy do czynienia z mniej upakowanym, 20-megapikselowym sensorem, oferującym nieco niższą rozdzielczość i mniej wyostrzony obraz.

Przy wyższych nastawach (ISO 3200–6400) obraz z X-E4 jest w gruncie rzeczy w niewielkim stopniu zaszumiony, co zapewne wynika z redukcji zakłóceń. Tak czy inaczej, by zachować dobrą jakość, lepiej nie przekraczać ISO 6400, co również dotyczy wybranej konkurencji.

Wyostrzanie

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −4
Ostrość 0
Ostrość +4

Najlepszy efekt wyostrzania uzyskamy na ustawieniu z okolic środka skali. Widoczny jest wprawdzie nieco efekt halo, niemniej daje on przyjemniejszy („ostrzejszy”) dla oka obraz niż przy ustawieniu −4. Przy maksymalnym stopniu zdjęcia są już z kolei wyraźnie przeostrzone i niezbyt przyjemne w odbiorze.

Filtry cyfrowe

Aparat X-E4 dysponuje zestawem kilkunastu filtrów cyfrowych:

• aparat zabawka,
• miniatura,
• kolor pop,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• dynamiczny ton,
• obraz miękki,
• kolor częściowy
  • czerwony,
  • pomarańczowy,
  • żółty,
  • zielony,
  • niebieski,
  • fioletowy.

Przykładowe zdjęcia z użyciem każdego z filtrów można zobaczyć np. w teście X-T3.

Zdjęcia panoramiczne

Przed rozpoczęciem tworzenia panoramy możemy zadecydować o jej kącie oraz kierunku prowadzenia aparatu. Ustawiamy także balans bieli i tryb symulacji filmu. Wykonywanie tego typu fotografii jest w teorii stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat. Po zakończeniu tej operacji aparat tworzy wynikowy plik będący sklejeniem wszystkich pobranych automatycznie kadrów. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• panorama 120 stopni:
  • pozioma – 6400×1440 pikseli,
  • pionowa – 2160×6400 pikseli,
• panorama 180 stopni:
  • pozioma – 9600×1440 pikseli,
  • pionowa – 2160×9600 pikseli.

Panoramy możemy wykonywać dobierając parametry ekspozycji samodzielnie. To ważne, bowiem zostawiając dobór czasu naświetlania automatyce, ten nierzadko okazuje się zbyt długi, efektem czego zdjęcia bywają poruszone. Przykładowe panoramy można zobaczyć poniżej.

W praktyce, tryb automatycznej panoramy jest dość kapryśny. Nierzadko obserwujemy błędy łączenia, a niekiedy nie udawało nam się w ogóle wykonać zdjęcia, gdyż aparat „uznawał”, że panoramujemy zbyt wolno lub zbyt szybko.

Zdjęcia HDR

Fujifilm X-E4 oferuje tryb wykonywania zdjęć o zwiększonej dynamice tonalnej. Funkcję tę znajdziemy w menu trybów migawki. Dostępne nastawy dla zdjęć HDR to:

• HDR Auto,
• HDR 200,
• HDR 400,
• HDR 800,
• HDR Plus.

Jak same nazwy wskazują, tryby 200, 400 i 800 oznaczają odpowiednio poszerzenie rejestrowanej rozpiętości dynamicznej o 200, 400 lub 800% (odpowiednio 1, 2, 3 EV). Tryb Auto sam wybiera jedną z tych wartości, a tryb Plus dobiera nastawy i sposób pracy tak, by uchwycić jak największą dynamikę fotografowanej sceny. Poniżej przedstawiamy przykłady działania wszystkich wymienionych trybów, wraz ze zdjęciem neutralnym (HDR wyłączony) – pierwszym z kolei.

Tryby 200, 400 i 800 są dość delikatne, jeśli chodzi o podnoszenie do góry cieni, skupiają się raczej na detalach w jasnych częściach obrazu. Dopiero tryb Plus dość mocno „wyciąga” także ciemniejsze partie fotografowanej sceny. Efekt końcowy wygląda jednak naszym zdaniem trochę sztucznie. Na koniec warto wspomnieć, że korzystanie z trybu HDR wiąże się z przycięciem obrazu, niezależnie od tego, czy fotografujemy z ręki, czy z użyciem statywu.

Funkcja DR – zwiększania zakresu dynamicznego

Podobnie jak inne modele serii X, także opisywany aparat wyposażony jest w programową funkcję zwiększania zakresu tonalnego. W menu jakości obrazu, pod pozycją „Zakres dynamiczny”, odnajdziemy cztery pozycje: auto, 100%, 200% i 400%. Ustawienie 100% jest wartością domyślną, natomiast ustawienia 200% i 400% stają się aktywne dopiero po zwiększeniu czułości do odpowiednio ISO 320 i ISO 640.

Przykładowe zdjęcia z użyciem funkcji „Zakres dynamiczny” można zobaczyć np. w teście X-T3.