Jak widać na podstawie powyższego wykresu, już od ISO 200 pliki są odszumiane. Dostrzegamy zarówno kilka załamań, jak również to, że poszczególne składowe przyjmują podobne wartości. Mimo wszystko uważamy, że ustawienie „odszumianie wyłączone” wprowadza po prostu w błąd, a użytkownik powinien mieć większą kontrolę nad wyglądem obrazu.

Skoro mowa o odszumianiu, to w testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

W miarę wzrostu stopnia intensywności tego procesu zauważalne staje się obniżenie poziomu szumu, a jednocześnie nie odbija się to drastycznie na utracie szczegółów obrazu. Również wieloklatkowa redukcja szumu oferuje zadowalające efekty. Naszym zdaniem ustawienie „słabe” zapewnia optymalne rezultaty.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z EOS-a R10 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Fujifilm X-T30 II i Nikona Zfc. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Mimo najniższej rozdzielczości sensora w wybranej grupie aparatów, naszym zdaniem to Nikon Zfc oferuje najostrzejsze zdjęcia. Niemniej, EOS R10 nie daje w gruncie rzeczy większych powodów do narzekań w kwestii szczegółowości obrazu, bowiem ustępuje konkurentom w niewielkim stopniu.

W kategorii zaszumienia obrazu, znów górą jest Zfc. R10 i X-T30 II wypadają porównywalnie dla nastawy ISO 6400, której nawiasem mówiąc, nie polecamy przekraczać.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo w zakresie czułości natywnych i przebieg nie budzi zastrzeżeń.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Na wykresie wyraźnie widać przewagę Nikona Zfc nad konkurentami, przynajmniej do ISO 6400. Dla kolejnej nastawy ukazuje się załamanie, które najpewniej oznacza odszumianie. Dla nastawy ISO 6400, R10 oraz X-T30 II i A6400 wypadają bardzo porównywalnie. Z kolei R10 generuje wyższy szum o nieco ponad 1/2 EV niż bezlusterkowiec Nikona.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Jak wspominaliśmy już wcześniej, Canon EOS R10 zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W R10 mamy podobną sytuację jak w ostatnich aparatach systemowych EOS, bowiem dla czułości ISO 100 i 200 mamy do czynienia z biasem ok. 512, podczas gdy dla pozostałych oscyluje on wokół 2000. W związku z tym w poniższych przykładach dla dwóch najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 255–768, a dla pozostałych 1024–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Dla większości nastaw ISO, kształt histogramów mocno przypomina rozkład Poissona i pozostają one dobrze odseparowane od zera. Dla dwóch najwyższych nastaw ISO rozkłady są już bardzo szerokie.

Same darki na wysokich nastawach ISO wyglądają niezbyt zachęcająco – widać pewne niejednorodności grzania się sensora w formie pionowych pasów, a także ślady bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200