Podobnie jak w innych bezlusterkowcach OM System i Olympusa, w OM-5 odnajdziemy funkcję Anti-shock. Działa ona w taki sposób, że przed właściwą ekspozycją opuszczana jest mechaniczna migawka i dopiero po ustalonym czasie wykonywana jest właściwa ekspozycja. Umożliwia to wyeliminowanie drgań mechanicznych wewnętrznych elementów układu. W uniknięciu drgań pomoże również funkcja elektronicznej migawki, o której pisaliśmy w poprzednim rozdziale.

Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Olympus M.Zuiko Digital ED 12–45 mm f/4.0 PRO wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, które w przypadku testowanego OM-5 odpowiada ustawieniu −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Maksymalne wyniki dochodzą do 2900 lw/ph, zatem znacznie wyżej niż w EOS-ie R7, za to o ok. 500 lw/ph mniej od Fujifilm X-S20. U pierwszego konkurenta w ogóle nie stwierdziliśmy występowania wyostrzania, natomiast u drugiego było ono niewielkie. W testowanym OM-5 sytuacja wygląda tak samo, jak w bezlusterkowcach Olympusa, tzn. JPEG-i są mocno uwydatniane. Potwierdzają to poniższe wykresy. Przedstawiają one przykładowe przebiegi profilu na granicy czerni i bieli (górne) oraz przebieg funkcji MTF (dolne) dla obu składowych, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach.

W przebiegach profili widać charakterystyczne i wyraźne lokalne maksima, a funkcje MTF mają całkiem spore wybrzuszenia w górnej części, ponadto przyjmują wartości większe od 1. To jednoznacznie wskazuje, że nawet przy najniższym ustawieniu wyostrzania JPEG-ów jest ono wyraźne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. Test zdolności rozdzielczej matrycy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem obiektywów Sigma C 30 mm f/1.4 DC DN oraz Voigtlander Nokton 25 mm f/0.95. Najwyższe uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

W całym zakresie pomiarowym OM-5 góruje nad rywalami. Należy mieć jednak świadomość, że ze względu na zauważalnie wyższą gęstość liniową pikseli sensora w aparacie OM System od matrycy X-Trans CMOS Fujifilm, będzie on notować wyższe wyniki. Inaczej wygląda sytuacja z EOS-em R7. Ten bowiem ma nieco wyższą gęstość pikseli od OM-5, ale wypadł słabiej. Wynika to z obecności niesymetrycznego filtra antyaliasingowego w Canonie, który osłabia ogólnie zdolność rozdzielczą. Z drugiej strony takie rozwiązanie niweluje nieco występowanie zjawiska mory. W przypadku OM-5 natomiast, filtra w ogólnie nie zastosowano (tak samo, jak w X-S20), co potwierdzają widoczne niżej ponad 25% odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista, które obserwujemy dla obu składowych.

Co więcej, profile jasności (górne wykresy) są pozbawione lokalnych maksimów, a funkcje MTF dla poszczególnych składowych naturalnie opadają i utrzymują swoje wartości poniżej 1. Można zatem wysnuć wniosek, że surowe pliki nie podlegają procesowi wyostrzania.

Poniższy wycinek pokazuje ślady mory, której uniknięcie jest utrudnione, gdy sensora nie „chroni” filtr antyaliasingowy.

Zdjęcia o wysokiej rozdzielczości (High Res Shot)

W OM-5 nie mogło oczywiście zabraknąć trybu „High Res”, czyli funkcji pozwalającej na uzyskanie zdjęć o wyraźnie większej rozdzielczości, niż wynika to z dostępnej na matrycy liczby pikseli. Działanie tego trybu opiera się na wykonaniu ośmiu ekspozycji, z wykorzystaniem mikroprzesunięć sensora, a te realizowane są dzięki mechanizmowi stabilizacji matrycy. Z tak pozyskanego materiału aparat automatycznie tworzy jedno zdjęcie.

Omawiając tryb zdjęć w wysokiej rozdzielczości warto wspomnieć, że ma on jednak pewne ograniczenia. Ponieważ proces rejestracji wymaga wykonania ośmiu ekspozycji i zajmuje jednak chwilę, nie nadaje się on do fotografowania dynamicznych scen. Dla optymalnego wykorzystania możliwości tej funkcji producent zaleca używanie dobrych optycznie obiektywów, w szczególności tych z serii PRO.

W surowym formacie wynikowy plik jest obrazem o rozdzielczości około 80 Mpix (10368×7776 pikseli w przypadku wywołania programem producenta lub 10388×7786 pikseli po wywołaniu programem dcraw). W przypadku formatu JPEG mamy dwa rozmiary do wyboru: 50 Mpix (8160×6120 pikseli) oraz 25 Mpix (5760×4320 pikseli). Warto także dodać, że obok RAW-a w wysokiej rozdzielczości, zapisywany jest także surowy plik w standardowym rozmiarze 20 MPix. Ze względu na tę samą numerację pliku, ma on jednak rozszerzenie .ORI, choć jego format jest taki sam jak pliku z rozszerzeniem .ORF.

System Hi-Res Shot w OM-5 jest tożsamy z tym zaimplementowanym w modelu OM-1, zatem by zapoznać się z jego osiągami, odsyłamy do testu tego flagowca.

W ostatnim rozdziale zamieściliśmy kilka zdjęć wykonanych w trybie Hi-Res Shot w opcji „z ręki”.