Tamron 24 mm f/2.8 Di III OSD M 1:2 - test obiektywu
8. Winietowanie
A7R II, APS-C, f/2.8 | A7R II, APS-C, f/4.0 |
Wadę tę daje się bez specjalnych problemów dojrzeć na maksymalnym otworze względnym, gdzie sięga ona 32% (−1.12 EV). To sporo, bo przecież mówimy o mniejszym detektorze APS-C. Daje się ona we znaki także na przysłonie f/4.0, gdzie wynosi 20% (−0.63 EV) i robi się prawie niezauważalna na f/5.6, gdzie odnotowaliśmy wynik 13% (−0.40 EV).
Zobaczmy teraz, jak wygląda sytuacja, gdy użyjemy pełnej klatki. Odpowiednie miniaturki możemy znaleźć poniżej.
A7R II, FF, f/2.8 | A7R II, FF, f/4.0 |
A7R II, FF, f/5.6 | A7R II, FF, f/8.0 |
W tym przypadku wyniki są naprawdę złe. Na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi aż 62% (−2.79 EV). Co więcej, przymykanie przysłony pomaga w walce z tą wadą, ale w stopniu mało satysfakcjonującym. Na f/4.0 sięga ona wciąż bardzo wysokiego poziomu 49% (−1.95 EV), na f/5.6 zmniejsza się do 44% (−1.65 EV), a na f/8.0 do 36% (−1.28 EV). Lekki spadek widzimy jeszcze na przysłonie f/11.0, gdzie odnotowaliśmy wynik 32% (−1.11 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie ma już mierzalnego wpływu na omawianą wadę.
Sony A7R II, JPEG, f/2.8 |