Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów” (trzecia zakładka menu fotografowania), czyli tak jak w innych aparatach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Szczegóły, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Użytkownika 1, 2, 3. Każdy z nich (poza monochromatycznym) może być regulowany w pod względem ostrości (8-stopniowa skala siły wyostrzania oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg, regulowane w 5-stopniowej skali; więcej na ten temat w rozdziale 4) oraz kontrastu, nasycenia i tonacji (9-stopniowe skale). W przypadku stylu monochromatycznego mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Oprócz tego, mamy również opcję „przejrzystość”, regulowaną w 9-stopniowej skali.

W Canonie R1 mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 102400 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe w dół do ISO 50 (L) oraz w górę do ISO 204800 (H2). Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Nikona Z9 i Sony A9 III.

Niewyostrzone JPEG-i z EOS-a R1 oferują bardzo dobry poziom szczegółowości – oczywiście jak na aparat z 24-megapikselową matrycą. W tej kategorii przewagę ma bez wątpienia Nikon Z9, którego 45-megapikselowy sensor rejestruje znacznie więcej detali. Na wysokich nastawach ISO zachowanie flagowca Canona możemy wyłącznie pochwalić, bowiem poziom szumu jest kontrolowany naprawdę bardzo dobrze. Naszym zdaniem, nawet przy ISO 25600, JPEG-i z R1 prezentują się całkiem dobrze i jednocześnie korzystniej niż u konkurencji, szczególnie bezlusterkowca Sony.

Wyostrzanie

W Canonie R1 mamy do dyspozycji 8-stopniową skalę siły wyostrzania (od 0 do 7) oraz dwa dodatkowe parametry: precyzja i próg regulowane w 5-stopniowej skali. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w rozdziale czwartym. Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższą siłą wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Parametry precyzja i próg ustawione były na wartość 2 (domyślną dla Neutralnego stylu obrazu). Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon R1, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Na podstawie powyższych zdjęć możemy stwierdzić, że już przy ustawieniu „3” obraz jest już dość mocno wyostrzony i nie polecamy stosować wyższych wartości (szczególnie maksymalnej, gdzie obraz wygląda zdecydowanie nienaturalnie).

Format HEIF

R1 jest kolejnym EOS-em wspierającym format HEIF (High Efficiency Image Format). Aby z niego skorzystać, musimy wpierw go aktywować w menu fotografowania („Fotografowanie HDR PQ”). Zastępuje on wówczas format JPEG, czyli możemy rejestrować zdjęcia HIF albo RAW+HIF. Plik HIF ma 10-bitową głębię kolorów (standard ITU-R BT.2100 i SMPTE ST.2084), wydajniejszą niż JPEG kompresję i oferuje poszerzenie dynamiki tonalnej sceny przede wszystkim w jasnych partiach obrazu. Polega to na korekcie krzywej tonalnej opartej o standard HDR PQ (perceptual quantization). Należy jednak pamiętać, że da nam on wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR.

Format HEIF nie jest jeszcze szczególnie popularny, ale zysk jakości wynikający z lepszych parametrów technicznych jest nie do przecenienia. Pliki są kompatybilne zarówno z oprogramowaniem producenta (Digital Photo Professional), produktami Adobe jak i niektórymi innymi programami.

Niestety, ekran LCD R1-tki nie jest wyświetlaczem typu HDR, ale dostępna jest opcja symulacji tego efektu. W menu aparatu znajdziemy też opcję konwersji plików HEIF do JPEG-ów.