Tamron 17-70 mm f/2.8 Di III-A VC RXD - test obiektywu
7. Koma, astygmatyzm i bokeh
A7R III, 17 mm, f/2.8, centrum | A7R III, 17 mm, f/2.8, róg |
A7R III, 30 mm, f/2.8, centrum | A7R III, 30 mm, f/2.8, róg |
A7R III, 50 mm, f/2.8, centrum | A7R III, 50 mm, f/2.8, róg |
A7R III, 70 mm, f/2.8, centrum | A7R III, 70 mm, f/2.8, róg |
Jeśli chodzi o astygmatyzm rozumiany jako średnia różnica pomiędzy poziomymi i pionowymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł on 6.6%. To wynik umiarkowany i nie dający powodów do niepokoju. Warto jednak nadmienić, że to jest wartość średnia uzyskana dla wszystkich ogniskowych i okolic maksymalnego otworu względnego. Gdy zaczniemy analizować rozkład tej wady bardziej szczegółowo, możemy wskazać, że najwięcej problemów mamy na ogniskowych 17–30 mm, gdzie wada ta sięga średniego poziomu 11.2%, natomiast dla najdłuższych ogniskowych jest znikoma i wynosi tylko 2.1%.
Obrazy pozaogniskowe dawane przez Tamrona 17–70 mm są słabe. Krążki pokazują wyraźne koncentryczne kręgi (aż trzy soczewki asferyczne dają o sobie znać) i są pełne lokalnych ekstremów. Jedynym pocieszeniem jest brak poważnych problemów z winietowaniem mechanicznym, które daje o sobie znać tylko na maksymalnym otworze względnym.
A7R III, 70 mm, f/2.8, centrum | A7R III, 70 mm, f/2.8, róg |
A7R III, 70 mm, f/4.0, centrum | A7R III, 70 mm, f/4.0, róg |
A7R III, 70 mm, f/5.6, centrum | A7R III, 70 mm, f/5.6, róg |