Canon 40D jest kontynuacją serii 20D/30D zachowując styl i wygląd poprzedników. W związku wielkim 3-calowym wyświetlaczem, zmianie uległo położenie przycisków. Ogólny wygląd natomiast pozostał taki sam. Typowy czarny korpus Canona nie poraża ekstrawagancką stylistyką i nie zachwyca przecudną urodą. Zachowuje jednak ten sam praktyczny i standardowy wygląd.

Zasilanie i gniazda

Gumowe klapki na lewej ściance korpusu zasłaniają dostęp do czterech wejść:

• Video out umożliwia podłączenie aparatu do telewizora lub rzutnika,
• złącze PC umożliwia podłączenie lampy błyskowej wyposażonej w przewód synchronizacyjny,
• złącze typu N3 na wężyk spustowy (na przykład RS80-N3),
• złącze cyfrowe USB służące do połączenie aparatu z komputerem, czy drukarką.

Na dolnej ściance aparatu za gumową zaślepką odnaleźć można złącze rozszerzeń systemowych, a po prawej stronie korpusu gniazdo na kartę pamięci CF. 40D jest kompatybilny z kartami CF typu I i II (także powyżej 2 GB), oraz z Microdrive.

Przyciski

W porównaniu do 20/30D ogólny układ przycisków się nie zmienił. Z powodu wielkiego 3-calowego wyświetlacza, na tylnej ściance zrobiło się bardzo mało miejsca. Przyciski podglądu zdjęć, kosz, JUMP i INFO. powędrowały poniżej LCD. Dołączył do nich nowy przycisk, wyświetlający menu Style obrazu (Portrety, Krajobrazy, Neutralny, Dokładny, Monochrom., Użytkownik 1,2,3). Ponieważ po lewej stronie zabrakło miejsca, to przycisk MENU został przeniesiony do góry i stanął obok przycisku szybkiego drukowania. Włącznik zasilania nie zmienił pozycji ani wyglądu. Tak samo jak dżojstik i duże koło sterujące z przyciskiem SET pośrodku. Teraz jednak przycisk SET uruchamia Live View, czyli podgląd obrazu na żywo. W prawym górnym rogu znajdziemy nie jak poprzednio dwa, a trzy przyciski: AF-ON - włączenie autofokusu, przycisk blokady AE/FE - odpowiada też za zmniejszanie zdjęć i wyświetlanie miniatur, przycisk wyboru punktu - w trybie odtwarzania powiększający zdjęcia.

Układ przycisków na górnej ściance aparatu nie zmienił się. Obok spustu migawki znajduje się pokrętło sterujące, a rząd przycisków przy panelu monochromatycznym to kolejno: podświetlanie tegoż LCD, pomiar światła i balans bieli, tryb pracy AF i tryb wykonywania zdjęć, ISO (nowością jest opcja Auto) i kompensacja błysku. Po wciśnięciu jednego z tych dwufunkcyjnych przycisków, przypisane mu nastawy zmienia się pokrętłem, albo kołem sterującym.

Nad przyciskiem blokady bagnetu znajduje się włącznik podnoszący lampę błyskową, a pod nim podgląd głębi ostrości. Koło nastaw znajdujące się w zasięgu lewej ręki posiada bogaty zestaw trybów. Obok standardowych M, Av, Tv, i P znajdują się na nim również: tryb w pełni automatyczny (oznaczony zielonym prostokątem), Portrety, Krajobrazy, Małe odległości, Sport, Nocne portrety, Błysk wyłączony, trzy indywidualne nastawy (C1, C2, C3), automatyka ekspozycji z automatycznym podglądem głębi ostrości A-DEP.

Ciągle brakuje na obudowie przycisku umożliwiającego bezpośrednią zmianę rodzaju i jakości wykonywanych zdjęć. Nic nie stało by na przeszkodzie, aby funkcję wstępnego podnoszenia lustra dołączyć do trybów wykonywania zdjęć, tak jak to ma miejsce w Nikonie D200. Brak jest także skrótu do ustawień lampy błyskowej, czy bracketingu.

Menu

Menu na 3-calowym wyświetlaczu prezentuje się bardzo ładnie. Poruszanie się po nim jest bardzo łatwe i szybkie, bo do dyspozycji mamy dżojstik lub koło sterujące wraz z pokrętłem na uchwycie. Dziewięć zakładek zostało pokolorowanych tak, by oddzielić od siebie typy ustawień. Dwie zakładki czerwone, to Menu fotografowania. Kolejne dwie, ale niebieskie, to Menu odtwarzania. Następnie trzy zakładki żółte zawierają Menu nastawy. Ostatnie dwie w kolorze pomarańczowym i zielonym, to odpowiednio Funkcje indywidualne aparatu i opcje indywidualne użytkownika. Przyjrzyjmy się bliżej tym grupom ustawień.

W Menu fotografowania odnaleźć można kolejno:

• jakość zdjęć - możliwość zapisu plików RAW, sRAW, JPEG w dwóch stopniach kompresji i trzech rozmiarach (Large, Middle, Small) oraz jednoczesny zapis RAW+JPEG lub sRAW+JPEG,
• włączenie redukcji czerwonych oczu,
• włączenie sygnału dźwiękowego,
• włączenie możliwości wykonywania zdjęć bez karty pamięci,
• sterowanie czasem kontrolnego wyświetlania zdjęć,
• zmiana balansu bieli: Auto, Słońce, Cień, Świetlówka, Lampa błyskowa, Własny, Skala temperaturowa,
• balans bieli według wzorca,
• korekta i bracketing balansu bieli,
• przestrzeń kolorów (sRGB, Adobe RGB),
• styl obrazu: Standard, Portrety, Krajobraz, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny, Użytkownika (1, 2, 3),
• wykonywanie mapy kurzu na matrycy.

• ochrona obrazów przed usunięciem,
• obracanie obrazu pionowego,
• usuwanie obrazu,
• polecenie wydruku,
• wybór zdjęć, które mają być przesłane do komputera,
• informacja o kopi zapasowej przy używaniu przekaźnika WFT-E3
• włączenie alarmu o prześwietleniu,
• włączenie punktów autofokusu,
• określenie rodzaju histogramu (RGB lub jasność),
• automatyczne odtwarzanie zdjęć.

Nastawy:

• zmiana automatycznego czasu wyłączania aparatu,
• opcje numeracji plików,
• włączenie autoobracania na wyświetlaczu i komputerze,
• opcje przycisku INFO,
• formatowanie karty,
• opcje dla WFT-E3,
• funkcje zapisu i wybór nośnika przy korzystaniu z WFT-E3,
• zmiana jasności LCD,
• ustawienie daty i czasu,
• wybór języka,
• standard TV (NTSC lub PAL),
• włączenie automatycznego czyszczenie matrycy,
• opcje Live View (szczegółowo omówione w podrozdziale Wyświetlacze),
• ustawienia lampy błyskowej wbudowanej i zewnętrznej,
• zapis indywidualnych ustawień aparatu (C1, C2, C3),
• przywrócenie domyślnych ustawień,
• wersja firmware'u.

Przedostatnią zakładką są Indywidualne nastawy. Jej wygląd jest dość charakterystyczny dla menu Canona. Opcje są oznaczone skrótem C.Fn. i podzielone na cztery grupy:

• Ekspozycja, gdzie znaleźć można zmianę skoku kompensacji ekspozycji, czułości, włączenie dodatkowych czułości (3200 ISO), autokasowanie sekwencji BKT, kolejność zmian przy BKT, bezpieczne przesuwanie ekspozycji, blokuje czas synchronizacji błysku 1/250 s w trybie Tv,
• Obraz - tutaj włączyć można redukcję szumów przy długich czasach wysokich ISO, oraz uaktywnić priorytet jasnych partii obrazu,
• Autofokus/Migawka - ta opcja zawiera: włączenie szukania ostrości po utracie AF, określenie przycisku AF na obiektywie, metoda wybierania punktu AF, ustawienie świecenia punktu AF w wizjerze, oświetlenie wspomagające AF, wybór AF dla trybu Live View, wstępne podniesienie lustra,
• Operowanie/Inne zawiera zdefiniowanie pracy spustu migawki i przycisku AF-ON, zmianę funkcji AF-ON/AF Lock, zdefiniowanie przycisku SET przy fotografowaniu, określenie kierunku obracania w Tv i AV, wybór matówki, dane identyfikacyjne oryginału, symulację bieżącej ekspozycji.

Dziewiąta, zielona zakładka w menu 40D, nazwana Moje menu, służy do zgromadzenia ustawień, po które najczęściej sięgamy. Z pośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. To bardzo praktyczne rozwiązanie, które rekompensuje w jakiś sposób braki w ilości przycisków. Ponieważ aparat zapamiętuje ostatnią przeglądaną zakładkę, to po wciśnięciu MENU od razu mogą nam się wyświetlać nasze najczęściej używane funkcje.

Po wciśnięciu przycisku ''Styl obrazu'' pojawia się nam dziewięć ustawień jakości zdjęć zapisywanych jako JPEG. Są to: Portrety, Krajobrazy, Neutralny, Dokładny, Monochrom., Użytkownik 1, 2, 3. Każdy z nich posiada 7-stopniową regulację pod względem ostrości, kontrastu, nasycenia i tonu koloru.

Wyświetlacze

W dobie wyścigu na ilość pikseli w aparatach, równolegle toczy się wyścig na rozmiar wyświetlaczy LCD. W Canonie 20D znajduje się 1.8-calowy ekran, w 30D pojawił się 2.5-calowy, a teraz w 40D przyszedł czas na aż 3-calowy ''telewizor''. Niestety nie zmieniła się rozdzielczość i jest ona równa 230000 pikseli, czyli tyle ile miał o pół cala mniejszy ekran w 30D. Owszem, miło się patrzy na duży i jasny obraz jaki widzimy na 3-calowym monstrum, ale niestety kiedy chcemy przyjrzeć się jakości zdjęć, to po powiększeniu wydają się nam nieostre - ewidentnie zabrakło pikseli; wyświetlacz jest po prostu za duży, a ich ilość za mała. Tutaj Sony A700 i Nikon D300 biją Canona na głowę.

Umieszczenie tak dużego wyświetlacza, spowodowało, że nie ma gdzie położyć lewego kciuka. Kiedy używamy tylnych przycisków, to lewa dłoń podtrzymuje korpus, a wspomniany kciuk, brudzi nam około 1/4 powierzchni LCD. Jeśli czyjeś dłonie mają tendencję do silnego pocenia się, to tłusta powódź na wyświetlaczu murowana. Doczekaliśmy się więc momentu, kiedy zaczynamy narzekać na zbyt duże ekrany LCD, które zamiast cieszyć, zaczynają nas irytować. Aż strach pomyśleć, kiedy zaczniemy psioczyć, na zbyt dużą ilość pikseli w lustrzankach?

W trybie podglądu zdjęć wyświetlane są najważniejsze parametry ekspozycji z EXIF-a oraz histogramy RGBY. Ilość tych informacji (4 wersje) może być zmieniana po każdorazowym przyciśnięciu INFO.

Przycisk INFO. pozwala na wyświetlenie pewnych informacji o aktualnych ustawieniach aparatu. Jego kolejne naciśnięcie powoduje pojawienie się panelu informacyjnego. Z jego poziomu można sterować aparatem tak jak w przypadku ekranu monochromatycznego. Takie rozwiązanie spotyka się z reguły w amatorskich lustrzankach, które nie posiadają dodatkowego czarno-białego LCD. Jak w widać w przypadku Canona 40D mamy do dyspozycji oba warianty pracy.

Po raz pierwszy w tej serii lustrzanek Canon zaprezentował podgląd obrazu na żywo. Przycisk SET podnosi lustro do góry i po około 1.2 sekundy na wyświetlaczu pojawia się obraz z matrycy. Na dole ekranu wyświetlany jest wskaźnik pomiaru światła, przysłona i czas otwarcia migawki, a więc można łatwo ustawić właściwe parametry ekspozycji. Dodatkowo można włączyć opcję symulacji ekspozycji (C.Fn.IV-7), co spowoduje reakcję (ciemniej, jaśniej) wyświetlacza na zmianę parametrów ekspozycji, oraz uaktywni wyświetlany na żywo histogram RGB.

Ustawianie ostrości może odbywać się w dwojaki sposób. Manualnie, bądź z udziałem autofokusu. W pierwszym przypadku sprawę ułatwia bardzo szybkie 5- lub 10-krotne powiększenie obrazu po naciśnięciu tego samego przycisku, który powiększa zdjęcia w trybie odtwarzania. Automatyczne ustawianie ostrości także jest możliwe. Trzeba jednak najpierw uaktywnić tę opcję w C.Fn.III. Po uruchomieniu Live View, należy przytrzymać przycisk AF-ON, który spowoduje opuszczenie lustra i ustawi ostrość. Kiedy usłyszymy dźwięk potwierdzenia AF, można nacisnąć spust migawki, aby wykonać zdjęcie. Takie rozwiązanie ma swoje zalety, bo nie za każdym razem chcemy, aby aparat sam ustawiał ostrość i hałasował opuszczaniem i podnoszeniem lustra. Czasami jednak wolelibyśmy, aby AF działał za każdym razem i wtedy wciskanie AF-ON i spustu migawki staje się męczące. Przydała by się więc opcja, która mogła by przypisać automatyczne ustawianie ostrości w trybie Live View spustowi migawki.

Bardzo ciekawą i ważną funkcją w trybie Live View jest cichy tryb wykonywania zdjęć. Podnoszenie lustra i dźwięk mechanicznej migawki w lustrzance robią dużo hałasu i w niektórych sytuacjach jest on niepożądany. W 40D można ustawić tryb cichy, który nie do końca wycisza aparat, ale mimo wszystko pracuje on ciszej niż przy normalnym trybie fotografowania. Warto w tym miejscu zauważyć, że głos klapiącego lustra i strzelającej migawki w 40D jest cichszy i przyjemniejszy dla ucha niż u poprzedników.

Ilość ikonek wyświetlanych na panelu monochromatycznym jest wystarczająca do swobodnej pracy. Wyświetlane są nawet jakość zdjęć i rozmiar, choć zmiana tych parametrów wymaga wejścia do menu. Ciągle brak jest na obudowie jednego przycisku, który zmieniał by te parametry. Poniżej prezentujemy schemat panelu LCD.

Pentagonalny wizjer w 40D jest bardzo jasny i czytelny. Nawet w silnym świetle widać w nim kontrolki i nie ma problemów ze sterowaniem. Patrzy się przez niego zdecydowanie wygodniej niż przez ten znajdujący się w 20/30D. Odległość źrenicy wyjściowej wynosi 22 mm, czyli o 2 mm więcej niż u poprzedników, dzięki czemu nie trzeba przytulać się do korpusu aby zobaczyć całą matówkę. Obszar widzenia to około 95%, a powiększenie wzrosło z 0.90x do 0.95x. Osoby z wadą wzroku na pewno ucieszy szeroki zakres dioptrażu od -3 do +1 dioptrii. Ilość informacji w wizjerze prezentujemy poniżej. Warto tutaj nadmienić, że wreszcie pojawiło się ISO, którego wartość jest zawsze wyświetlana zarówno w wizjerze jak i na monochromatycznym panelu LCD.