FujiFilm wyposażył model S8000fd w 18-krotny zoom optyczny będący ekwiwalentem małoobrazkowym obiektywu o ogniskowych 27 - 486 mm. Na obiektywie dumnie widnieje logo Fujinona. Ale czy aby zasłużenie? Faktyczna ogniskowa użytego w tym aparacie szkła to 4.86 - 84.24 mm a światło zmienia się od f/2.8 do f/4.5.

Obiektyw o identycznych parametrach zastosowany został w testowanym przez nas Olympusie SP-550 UZ. Charakteryzował się on dosyć dobrą rozdzielczością w centrum kadru o bardzo małym rozrzucie jakości. Wyraźnie gorsza sytuacja panowała dla brzegu kadru. Jego najsłabszym punktem była aberracja chromatyczna, która dla najdłuższej ogniskowej przekraczała poziom 0.3% co było dotychczas najgorszym wynikiem wśród przetestowanych przez nas kompaktów.

Po tym przydługim wstępie przyjrzyjmy się zachowaniu obiektywu FinePixa S8000fd. Procedura testowa dotycząca oceny optyki zastosowanej w aparacie została szczegółowo opisana w artykule Jak testujemy cyfrowe aparaty kompaktowe?.

Poniższy wykres przedstawia zachowanie się matrycy oraz obiektywu dla centrum kadru:

Pomiary pokazały, że najlepsze rozdzielczości obrazu uzyskujemy dla maksymalnie otwartej apertury. Najwyższą zmierzoną przez nas rozdzielczość FinePix S8000fd notuje dla ekwiwalentu ogniskowej 47 mm i f/3.2 i wynosi ona 1609 LW/PH. Dla 8 Mpix matrycy jest to dobra wartość. Analiza fotografii zapisanych w formacie JPEG pokazała ponadto, że zdjęcia nie są agresywnie wyostrzane.

Rozdzielczość zdjęć wyraźnie spada gdy przymykamy przysłonę lub używamy długich ogniskowych.

Na brzegu kadru sytuacja prezentuje się znacznie gorzej. Rozrzut wyników dla poszczególnych ogniskowych jest znaczny. Najlepsza sytuacja panuje dla środkowego zakresu ogniskowych, najgorsza dla długiego końca. Przy ekwiwalencie ogniskowej 486 mm rozdzielczość spada do żenująco niskiego poziomu 950 LW/PH.

Poniżej prezentujemy wycinki tablicy testowej dla dwóch ogniskowych, przy których aparat ten osiąga skrajne rozdzielczości:

47 mm, f/4
Centrum kadru	Brzeg kadru
486 mm, f/4.6
Centrum kadru	Brzeg kadru

Aberracja chromatyczna

Gdy projektuje się aparat podczas lunchu, używając do notatek serwetek zapisanych na kolanie, należy liczyć się z faktem, że część naszych złotych myśli może się zgubić. Najwyraźniej taki los spotkał papierek dotyczący elementów optycznych korygujących aberrację chromatyczną.

Wada ta jest korygowana w bardzo niewielkim stopniu, co ma swoje odzwierciedlenie w jakości zdjęć otrzymywanych przez ten aparat. Dla ekwiwalentu ogniskowej w zakresie 47 - 168 mm aberracja chromatyczna utrzymuje się na poziomie średnim. Dla szerokiego kąta przybiera duże rozmiary, a dla długiego końca zakresu przestaje mieścić się na skali!

Zachowanie się tej wady w zależności od użytej ogniskowej i przysłony przedstawia poniższy wykres:

Poniżej prezentujemy wycinki scenki przedstawiające najniższy i najwyższy poziom aberracji chromatycznej:

168mm f/4.5	486mm f/5.6

Dystorsja

Zniekształcenia geometryczne obrazu w obiektywie FinePixa S8000fd są znaczne. O ile dla najszerszego kąta będącego ekwiwalentem małoobrazkowym 27 mm, można się spodziewać dystorsji beczkowej na poziomie -4.3%, o tyle sytuacja dla ogniskowych powyżej 100 mm jest sporym rozczarowaniem. W większości obiektywów zwiększanie ogniskowej wpływa na niwelowanie zniekształceń geometrycznych obrazu i utrzymują się one poniżej poziomu 1%. Niestety w obiektywie Fujinona, nasze pomiary pokazują, że już dla ekwiwalentu ogniskowej 92 mm mamy do czynienia z dystorsją poduszkową na poziomie 1.4%. Dalsze zwiększanie ogniskowej zwiększa dystorsję do poziomu 2% - 2.1%, który utrzymuje się do końca zakresu oferowanego przez obiektyw. Tak duże zniekształcenia obrazu są już wyraźnie zauważalne przez nasze oko i obiektyw zastosowany w kompakcie FujiFilm należy zganić, gdyż jedynie w okolicach ekwiwalentu ogniskowej 50 mm, dystorsja spada do 0.4%, co uznajemy za poziom niezauważalny.

Poniżej prezentujemy plansze prezentujące wpływ dystorsji na rejestrowany obraz dla różnych ogniskowych:

Dystorsja
27 mm	48 mm
90 mm	165 mm
486 mm

Koma i astygmatyzm

Korekcja komy w testowanym modelu utrzymywana jest na dobrym poziomie dla całego zakresu ogniskowych. W centrum kadru, przy krótkich ogniskowych, obraz diody jest nieznacznie tylko zniekształcony. Analogiczna sytuacja ma miejsce w rogach kadru - punktowy obraz diody przekształcany jest w niewielki "przecinek" jedynie dla szerokiego kąta. Dla dłuższych ogniskowych obraz diody ulega lekkiemu rozciągnięciu.

Astygmatyzm również nie nastręcza większych problemów obiektywowi z logo Fujinona. Najmniejszą różnicę pomiędzy rozdzielczością w pionie i w poziomie odnotowaliśmy dla ekwiwalentu ogniskowej 47 mm - astygmatyzm wynosi wtedy zaledwie 0.2%. Dla ekwiwalentów ogniskowych w zakresie 27 - 200 mm astygmatyzm oscyluje w okolicach 3% - 6% co uznajemy za wynik bardzo dobry. Dla ogniskowych powyżej 300 mm, przekracza on nieznacznie 10%. Wynik ten mieści się jednak w granicach dobrego zachowania. Dlatego w tej kategorii nie możemy mieć większych zastrzeżeń do obiektywu.

Winietowanie

Częstą bolączką obiektywów o szerokim zakresie ogniskowych jest borykanie się z relatywnie dużym pociemnieniem brzegowym. Oto co pokazały nasze pomiary: dla najkrótszej ogniskowej i przy maksymalnie otwartym otworze względnym, winietowanie wyniosło zaledwie 0.63 wartości przysłony (19.7%), co dla tego ekwiwalentu ogniskowej uznajemy za wynik stosunkowo dobry. Przymykanie przysłony powoduje ponadto szybką poprawę i dla f/8 pociemnienie brzegowe wynosi już jedynie 0.2 f-stop (6.6%).

Gdy wydłużymy ogniskową obiektywu tak by odpowiadała ekwiwalentowi 50 mm, winietowanie nawet przy maksymalnie otwartej przysłonie jest praktycznie niezauważalne - wynosi zaledwie 4.7% i jest to najlepszy wynik jakim może poszczycić się ten obiektyw.

Dalsze wydłużanie ogniskowej powoduje ponowny wzrost pociemnienia brzegowego. Przy ekwiwalencie 350 mm winietowanie ponownie przekracza poziom 0.6 wartości przysłony.

Dla długiego końca przy f/4.5 winietowanie osiąga 0.93 EV (27.5%) co uznajemy za wynik kiepski. Po przymknięciu do f/8 pociemnienie brzegowe spada do 0.45 EV (14.5%) co ciągle jest wynikiem niezadowalającym.

Poniżej prezentujemy fotografie jednolicie oświetlonej powierzchni, które ilustrują poziom winietowania:

Odblaski

Duża złożoność konstrukcyjna obiektywu oraz nienajlepsze warstwy antyodbiciowe powodują, że wszelkie zdjęcia wykonywane pod Słońce obfitują w wiele odblasków. Są one widoczne dla odpowiedników ogniskowych krótszych niż 130 mm:

Makro

Produkt FujiFilm, podobnie jak wiele współczesnych kompaktów, wyposażono w funkcję makro. Zdjęcia mikroświata możemy wykonywać w jednym z dwóch trybów:

• Makro - pozwala fotografować obiekty położone nie bliżej niż 10 cm (nie dalej niż 3.5 m) od przedniej soczewki obiektywu przy czym użytkownik ma możliwość zmiany ogniskowej,
• Super Makro - umożliwia wykonywanie zdjęć z odległości od 1 cm do 10 cm przy czym aparat ustawia obiektyw na ogniskową 60 mm (ekwiwalent małoobrazkowy).

Poniżej przykładowe fotografie prezentujące możliwości trybu Makro oraz Super Makro:

Tryb Makro

Tryb Super Makro

Autofokus

Podczas zdjęć w warunkach studyjnych zmierzyliśmy celność mechanizmu nastawy ostrości w kompakcie Fuji. Autofokus zadziałał źle w 13.4% przypadków co jest wynikiem mało zadowalającym. Ponadto podczas użytkowania aparatu kilkakrotnie zdarzyło się, że autofokus uległ zablokowaniu uniemożliwiając nastawę ostrości. Wyjściem z sytuacji było wyłączenie i ponowne włączenie aparatu bądź zmiana używanej ogniskowej.

Odnośnie szybkości pracy mechanizmu AF też nie możemy powiedzieć nic dobrego, gdyż potrzebuje on czasami nawet 2 - 3 sekund by nastawić i potwierdzić ostrość.

Na początku rozdziału wspominaliśmy o sporym podobieństwie obiektywu Fujinona oraz Olympusa SP-550 UZ. Gdy porównamy wyniki uzyskiwane w naszych testach przez oba obiektywy, wydaje się prawdopodobne, że mamy do czynienia z tą samą lub bardzo podobną do siebie konstrukcją.