Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów Tamrona 28–75 mm f/2.8 Di III VXD G2 do jego poprzednika i innych bezlusterkowych modeli o zakresie ogniskowych 28–75 mm i świetle f/2.8. Nowy model jest instrumentem o najbardziej skomplikowanej konstrukcji optycznej. Nie odbiło się to jednak mocno na jego wadze i gabarytach, które pozostały bardzo podobne do pierwszej wersji. Zmianie na lepsze uległ minimalny dystans ustawiania ostrości, który zmniejszył się z 19 do 18 cm.

Na poniższym zdjęciu Tamron 28–75 mm f/2.8 Di III VXD G2 stoi pomiędzy Tamronem 70–180 mm f/2.8 Di III VC VXD G2 a Sigmą A 35 mm f/1.4 DG HSM.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który zawiera styki oraz ramkę o rozmiarach 36 na 23 mm. Wewnątrz tej ramki mamy tylną soczewkę obiektywu o średnicy 30 mm. Jest ona ruchoma i znajduje się na głębokości 0.5 cm pod ową ramką dla ogniskowej ustawionej na 28 mm, po czym, po przejściu do 75 mm, chowa się na głębokości około 2.5 cm. Odsłania się przy tym czarny i dobrze zmatowiony wewnętrzny tubus oraz nieliczne elementy elektroniki. Nie możemy więc tutaj mówić ani o pełnej szczelności, ani o idealnym wyczernieniu.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obudowy jest pokryty czarnym tworzywem sztucznym i rozpoczyna się nieruchomym, gładkim pierścieniem, na którym znajdziemy srebrny pasek, znacznik ułatwiający mocowanie obiektywu do aparatu, numer seryjny oraz informację, że obiektyw został wyprodukowany w Japonii. To zmiana w stosunku do poprzednika, który był produkowany w Chinach.

Omawiany pierścień szybko zwiększa swoją średnicę i już na powiększonej jego części umieszczono port USB-C, którym możemy obiektyw podpiąć do komputera i poprzez program Tamron Lens Utility ustawiać funkcje poszczególnych przycisków, korygować pracę autofokusa czy też wgrywać najnowsze oprogramowanie.

Kolejnym elementem jest pierścień do manualnego ustawiania ostrości, który ma szerokość 17 mm i jest w całości pokryty karbowaniem. Nie znajdziemy tam żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Pierścień pracuje płynnie, z właściwym oporem i z przełożeniem elektronicznym. Nawet przy szybkim kręceniu przebieg całego zakresu odległości wymaga obrotu nim o kąt około 180 stopni. Przy wolniejszym obrocie możemy dojść do nawet okolic 550 stopni. Wszystko to pozwala na bardzo precyzyjne nastawy.

Idąc dalej natrafimy na nieruchomy fragment obudowy, na którym znajdziemy napisy z logo firmy, parametrami obiektywu, średnicą jego filtrów wynoszącą 67 mm, nazwą modelu (A063), a także informację, że instrument został zaprojektowany w Japonii. Po lewej strony mamy okrągły przycisk, którego funkcję można zaprogramować.

Następną częścią obiektywu jest pierścień do zmiany ogniskowej. Ma on szerokość 37 mm i jest w większej części pokryty gumowanym karbowaniem. Znajdziemy też na nim znaczniki ogniskowych dla wartości 28, 35, 50 i 75 mm.

Ruch tym pierścieniem od ogniskowej 28 do 75 mm powoduje wysunięcie jednolitego i wykonanego z tworzywa sztucznego tubusu, który kończy się przednim układem soczewek. Podczas tej operacji rozmiar obiektywu rośnie o 18 mm.

Przednia soczewka ma średnicę 56 mm i otacza ja nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 67 mm oraz bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 17 soczewkami ustawionymi w 15 grupach. Producent nie oszczędzał na elementach specjalnego rodzaju. Mamy bowiem do czynienia z dwoma soczewkami wykonanymi ze szkła niskodyspersyjnego LD i dwoma soczewkami asferycznymi. Wewnątrz konstrukcji znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22. Warto nadmienić, że Tamron posiada konstrukcję odporną na wilgoć, a także hydrofobową powłokę fluorową, która ma być odporna na odciski palców.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki oraz tulipanową osłonę przeciwsłoneczną.