Tamron 28-75 mm f/2.8 Di III VXD G2 - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W konstrukcji optycznej Tamrona 28–75 mm f/2.8 Di III VXD G2 zastosowano dwie soczewki wykonane ze szkła o niskiej dyspersji, więc można sądzić, że będzie on dobrze radził sobie z korygowaniem podłużnej aberracji chromatycznej. I tak jest faktycznie, bo ani na ogniskowej 50 mm, ani na 75 mm, wada ta nie daje się we znaki, a jej wpływ na jakość obrazu jest śladowy.
Jak wygląda sprawa korygowania poprzecznej aberracji chromatycznej? Na to pytanie pozwolą nam odpowiedzieć dwa poniższe wykresy: pierwszy prezentujący zachowanie na brzegu matrycy APS-C, a drugi na brzegu pełnej klatki.
W tym przypadku nie mamy już tak dobrych wieści. Najmniej problemów z tym typem aberracji dojrzymy na najkrótszej ogniskowej, gdzie mamy do czynienia z wartościami leżącymi na granicy poziomu małego i średniego. W środku zakresu ogniskowych aberracja chromatyczna wzrasta do wartości średnich, a na maksymalnej ogniskowej jest niestety już po prostu duża i jej wpływ na pogorszenie jakości obrazu jest istotny. To właśnie ten typ wady odpowiada, po części, za wyraźnie gorsze osiągi w rozdzielczości, jakie uzyskał Tamron na brzegu kadru dla tej ogniskowej.
Ciekawe jest tutaj to, że poprzednik testowanego obiektywu nie pokazywał aż tak dużych problemów z poprzeczną aberracją chromatyczną i w jego przypadku maksymalne wyniki, jakie odnotowaliśmy, sięgały 0.10–0.11%.
A7R IIIa, RAW, 28 mm, f/16.0 | A7R IIIa, RAW, 75 mm, f/16.0 |
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia zaprezentowane w niniejszym rozdziale nie pokazują zauważalnego efektu pływania ogniska. Jeśli chodzi o rozogniskowane krążki światła, to sytuacja jest podobna, bo znów nie mamy nawet śladu poważniejszych problemów. W efekcie możemy sądzić, że testowany Tamron dość dobrze radzi sobie z korygowaniem aberracji sferycznej.
A7R IIIa, 50 mm, f/2.8, przed | A7R IIIa, 50 mm, f/2.8, za |
A7R IIIa, 75 mm, f/2.8, przed | A7R IIIa, 75 mm, f/2.8, za |