Tamron 70-180 mm f/2.8 Di III VC VXD G2 - test obiektywu
8. Winietowanie
A7R IIIa, APS-C, 70 mm, f/2.8 | A7R IIIa, APS-C, 70 mm, f/4.0 |
A7R IIIa, APS-C, 125 mm, f/2.8 | A7R IIIa, APS-C, 125 mm, f/4.0 |
A7R IIIa, APS-C, 180 mm, f/2.8 | A7R IIIa, APS-C, 180 mm, f/4.0 |
W tym przypadku problemów nie ma i to na żadnej ogniskowej. Stosując najszerszy dostępny kąt widzenia i przysłonę f/2.8 musimy liczyć się z ubytkiem tylko 16% (−0.51 EV) światła w rogach kadru. Problem znika praktycznie całkowicie na f/4.0, gdzie sięga już tylko 4% (−0.13 EV).
Odrobinę gorzej jest w środku zakresu ogniskowych, bo tam na przysłonach f/2.8 i f/4.0 odnotowaliśmy wyniki odpowiednio 21% (−0.69 EV) i 5% (−0.16 EV). Na f/5.6 winietowanie jeszcze dodatkowo spada, tym razem do znikomej wartości 3% (-0.10 EV).
Na maksymalnej ogniskowej i maksymalnym otworze względnym winietowanie wynosi 29% (−0.53 EV) i spada do niezauważalnego poziomu 10% (−0.31 EV) po przymknięciu przysłony do f/4.0 oraz do tylko 3% (-0.10 EV) po przymknięciu do f/5.6.
Zobaczmy teraz, jak testowany obiektyw poczyna sobie na detektorze pełnoklatkowym. Odpowiednie zdjęcia znajdują się poniżej.
A7R IIIa, FF, 70 mm, f/2.8 | A7R IIIa, FF, 70 mm, f/4.0 |
A7R IIIa, FF, 125 mm, f/2.8 | A7R IIIa, FF, 125 mm, f/4.0 |
A7R IIIa, FF, 180 mm, f/2.8 | A7R IIIa, FF, 180 mm, f/4.0 |
Na kombinacji ogniskowej 70 mm i światła f/2.8 problemy są zauważalne, bo winietowanie sięga tam wartości 49% (−1.97 EV). Na przysłonie f/4.0 winietowanie spada do wartości 29% (−1.01 EV), by na f/5.6 zmniejszyć się do 13% (−0.42 EV), a na f/8.0 do 9% (−0.26 EV). Dalsze przymykanie przysłony nie daje już mierzalnych efektów.
W środku zakresu ogniskowych widzimy zauważalne pogorszenie osiągów. Na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi 59% (−2.56 EV) i zmniejsza się do 37% (−1.35 EV) po przymknięciu przysłony do f/4.0. Natomiast na przysłonach f/5.6 i f/8.0 uzyskaliśmy wyniki odpowiednio: 21% (−0.68 EV) oraz 13% (−0.41 EV). Omawiana wada robi się tutaj całkowicie niezauważalna dopiero na przysłonie f/11.0, gdzie sięga 9% (-0.28 EV).
Na ogniskowej 180 mm widzimy podobne rezultaty, co w środku zakresu, bo na maksymalnym otworze względnym winietowanie wynosi 57% (−2.45 EV), na f/4.0 spada do 37% (−1.34 EV), natomiast na f/5.6 zmniejsza się do 19% (−0.62 EV). Na przysłonach f/8.0 i f/11.0 odnotowaliśmy wyniki, odpowiednio: 11% (−0.35 EV) oraz 8% (−0.25 EV).
W tej kategorii Tamron znów musiał uznać wyższość droższego modelu Sony, który na maksymalnym otworze względnym pokazywał winietowanie słabo zależne od użytej ogniskowej i zmieniające się w przedziale od 42 do 46%.
Sony A7R IIIa, 70 mm, f/2.8 |
Sony A7R IIIa, 125 mm, f/2.8 |
Sony A7R IIIa, 180 mm, f/2.8 |