Aberracja chromatyczna

Konstrukcja optyczna Sony FE 200-600 mm f/5.6-6.3 G OSS została wręcz naszpikowana soczewkami wykonanymi ze szkła niskodyspersyjnego, więc nie spodziewaliśmy się, że obiektyw ten pokaże istotne problemy w korygowaniu podłużnej aberracji chromatycznej.

Poniższe zdjęcia bardzo wyraźnie pokazują, że faktycznie takich problemów nie ma. Omawiana wada jest korygowana prawidłowo i nawet na maksymalnym otworze względnym, niezależnie od użytej ogniskowej, trudno dojrzeć zabarwienia obrazów pozaogniskowych.

Krótsze ogniskowe nie sprawiają tutaj zauważalnych problemów, bo w ich przypadku omawiana wada jest mała. Lekkim wyjątkiem jest maksymalny otwór względny dla 400 mm, gdzie mamy rezultaty leżące na granicy poziomu małego i średniego. Natomiast największe szanse na dojrzenie aberracji chromatycznej mamy na maksymalnej ogniskowej, gdzie rośnie ona wraz z przymykaniem przysłony i po mocniejszym przymknięciu wchodzi na poziomy średnie. Pocieszeniem jest tutaj fakt, że na bardzo często używanych przesłonach z zakresu od f/6.3 do f/9.0 aberracja wciąż jest mała i dopiero później wchodzi na wspomniane wartości średnie.

A7R IIIa, RAW, 150 mm, f/16	A7R IIIa, RAW, 500 mm, f/16.0

Aberracja sferyczna

Testowany obiektyw nie pokazuje zauważalnego efektu „pływania” ogniska oraz delikatnego zamglenia obrazu na maksymalnym otworze względnym, co jest charakterystyczne dla źle skorygowanej aberracji sferycznej. Jednocześnie, wada ta nie daje się we znaki w wyglądzie rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Krążki wyglądają bowiem dobrze dla każdej przebadanej ogniskowej. Możemy więc sądzić, że Sony 200-600 mm nie pokazuje istotnych problemów z korygowaniem aberracji sferycznej.

A7R IIIa, 200 mm, f/5.6, przed	A7R IIIa, 200 mm, f/5.6, za
A7R IIIa, 400 mm, f/6.3, przed	A7R IIIa, 400 mm, f/6.3, za
A7R IIIa, 600 mm, f/6.3, przed	A7R IIIa, 600 mm, f/6.3, za