Tamron 150-500 mm f/5-6.7 Di III VC VXD - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Oba poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że konstruktorzy optyki Tamrona 150-500 mm bardzo dobrze zadbali o korygowanie podłużnej aberracji chromatycznej. Dzięki temu, wada ta nie da nam się we znaki w żadnym stopniu.
Od razu widać, że w żadnym miejscu uzyskane wyniki nie przekraczają poziomu 0.05%, a to oznacza, że dla każdej ogniskowej rezultaty Tamrona są małe lub wręcz bardzo małe. Z najniższym poziomem mamy do czynienia dla krótszych ogniskowych, natomiast z najwyższym dla ogniskowej 500 mm, ale nawet tam nie mamy żadnych powodów do zmartwień.
A7R IIIa, RAW, 150 mm, f/16 | A7R IIIa, RAW, 500 mm, f/16.0 |
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw nie pokazuje zauważalnego efektu „pływania” ogniska oraz delikatnego zamglenia obrazu na maksymalnym otworze względnym, co jest charakterystyczne dla źle skorygowanej aberracji sferycznej. Jednocześnie, wada ta nie daje się we znaki w wyglądzie rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Jedyne co jesteśmy w stanie zauważyć, to minimalna różnica w jasności brzegów obu krążków. Wszystko to powoduje, że nie mamy poważniejszych zastrzeżeń do tego jak Tamron 150-500 mm koryguje aberrację sferyczną.
A7R IIIa, 300 mm, f/5.6, przed | A7R IIIa, 300 mm, f/5.6, za |
A7R IIIa, 500 mm, f/6.7, przed | A7R IIIa, 500 mm, f/6.7, za |